Yılmaz, Handan ve İlkim ile parkın daha tenha, gözlerden uzak bir köşesine doğru ilerlerken tüm dikkatini etrafa veriyordu. Sessizce izlemeye devam ederken, gözleri her küçük detayı inceliyordu. Aklında hep Handan ve İlkim vardı; bu yüzden hareket ederken kimsenin dikkat çekmemesi gerektiğinin farkındaydı. O gün, sadece sıradan bir aile gibi görünmeliydiler.
Handan, yüzündeki hafif tedirginlikle, parkın her yanında göz gezdirirken Yılmaz ona hafif bir gülümsemeyle baktı. "Sadece burada biraz vakit geçirelim." dedi sakin bir tonla, sanki başka bir amacı yokmuş gibi. İlkim' in korkmasını ya da Handan' ın fark edildiklerini ele vermesini istemiyordu.
İlk adamı göz ucuyla süzerken bir yandan da Handan ’ı sakinleştirmek için kolunu nazikçe omzuna doladı. Handan önce bir şaşırdı ama sonra der
