EXELLE 10
1778 Words
Warning: SPG Follows!
"WOW! This place is really great!" bulalas niya nang iwan siya ni Rexelle. May resthouse pala ito sa Zambales. Iyon ang plane ticket na sinasabi ng Manager nito.
Kitang-kita niya mula sa terrace ang kalawakan ng dagat. Kailan na nga ba siya huling nagtungo sa dagat? Hindi na niya matandaan. Basta ngayon ay na-relax siya sa mga alalahaning hindi niya akalaing magiging ganito ang kinalabasan. Naramdaman niyang may yumakap mula sa likuran niya at walang iba iyon kundi si Rexelle.
"Nagustuhan mo ba? Mayroon din akong penthouse sa Bataan. Pero mas gusto kong dito tayo, malayo sa kaguluhan ng Manila."
Nagtaasan yata ang balahibo niya nang halikan nito ang batok niya hanggang umabot sa leeg niya. Naestatwa na lang siya sa ginagawa ni Rexelle.
"S-Sir.."
Inikot siya ni Rexelle at iniharap dito. "Tayo na lang ang nandito at hindi na kita katulong. You're my woman. Only mine."
"Si-ah.. Rexelle.. Mali ito. Mali ang ginagawa natin."
"Sige, let's see kung mali nga."
Hindi na niya nagawang tutulan ang nangyari nang hulihin nito ang labi niya at mariing hinalikan. Tila nabato-balani siya sa nangyayari at hindi alam na sumusunod na pala siya sa ginagawa nito. Pambihira kasing mahika iyan, para siyang hini-hypnotized ni Rexelle.
"Ngayon mo sabihin na wala akong epekto sa 'yo at wala kang nararamdaman sa akin."
"Rexelle kasi.."
"Bakit ba kailangan mo pang pahirapan ang sarili mo? You like me and I like you. Bakit hindi mo na lang iyon tanggapin?"
"Kasi nga hindi mo pa ako kilala. Paano kung--"
"Wala akong pakialam. As long as you're here with me at akin ka lang. That is the only matters the most. 'Wag kang mag-alala, hinding-hindi kita pababayaan. You're really something. You tame my heart and entered into my life without a warning. And I'm ready for whatever consenquence it might be. Basta alam kong kasama kita. Kaya isang tanong, isang sagot. Gusto mo ba ako o hindi?"
Nagulat siya sa mga sinabi ni Rexelle. Tila ibang Rexelle na ang kaharap niya ngayon.
"Sagot!"
"G-Gusto." Saka siya napayuko sa hiya.
"Then you'll be my girlfriend." May inilabas ito mula sa bulsa saka ikinabit ang makinang na alahas sa leeg niya. "Believe me, hindi ko rin alam kung anong gayuma ang ibinigay mo pero mahal na kita. Mahal na mahal." Saka siya mabilis na hinalikan.
Gusto rin niyang isigaw sa binata na mahal rin niya ito pero sa ngayon ay wala siyang karapatang gawin iyon lalo pa at may mabigat siyang kasalanan sa binata.
Umabot sila ng isang linggo, hinayaan niya si Rexelle na mahalin siya . Samantalang siya ay palihim na minamahal ang binata. Lolokohin lang niya ang sarili kapag sinabi niyang wala siyang nadarama sa binata. Dahil malakas talaga ang epekto ng amo niyang tunay sa kanya.
Naabot ng tingin ni Viena na may kausap ito sa phone. Narinig niya ang pangalan ni Jester kaya alam na niyang ang Manager nito iyon. Nakita niya ang pagpapalit ng expression sa mukha ni Rexelle habang nakatingin sa kanya ngunit hindi niya mabasa ang iniisip nito.
"Oo. Sige, okay lang kami. Don't worry, she's not a threat." Iyon ang huling narinig niya nang lapitan niya si Rexelle.
"S-Sinong kausap mo?"
"Si Manager. Nangungumusta. Let's go, mamasyal na muna tayo, anti-boredom." Kinuha nito ang kamay niya saka iginaya sa pupuntahan nila.
Wala nga silang ginawa kundi mag-enjoy sa lugar na iyon. Namasyal sila, binusog ang mga sarili sa magagandang tanawin sa lugar na iyon. Nariyan iyong madalas silang maglaro ng Chess at kapag ito ang nananalo, lagi siyang nahahalikan nito bilang pabuya, siya naman ay isang pingot lang sa tainga ang kapalit na pabuya. Minsan ay nagsa-sight seeing din sila sa matataas na lugar gamit ang telescope nito. Sa lugar nga na iyon ay punong-puno ng bituin sa kalangitan, hindi katulad sa Manila.
Walang usok, polusyon o ingay, napakatahimik na parang wala na silang mababakasang problema sa susunod na araw. Talaga namang na-relax ang isip at katawan niya, pansamantala. Dahil alam ni Viena na hindi rin magtatagal ang lahat.
"Malamig na." Nasa terrace siya at nakatanaw sa bitwin. Naramdaman niyang nagpatong ito ng roba sa balikat niya. "Bala lamigin ka."
"Salamat."
Tama nga ito, malayong-malayo sila sa kaguluhan sa Manila. Although, may mga nakakakilala pa rin naman kay Rexelle pero hinding ganoon kagulo. May mangilan-ngilan na sisingit sa pagde-date nila at magpapa-picture.
"Bakit ka natatawa?" nakakunot-noong tanong sa kanya ni Rexelle na hindi na maipinta ang mukha dahil kanina pa may lumalapit sa kanila para magpa-picture. Namasyal sila sa lugar, hindi lang para kumain kundi maglibot-libot hanggang makarating na sila malapit sa dagat.
"Kasi pakiramdam ko, sila ang ka-date mo."
"Ah, ga'non. Nagselos ka naman." Hinabol ni Rexelle si Viena saka kiniliti hanggang makarating sila sa dagat.
"Oy, 'Wag! Tama na! Malakas ang kiliti ko."
"Ah. Mas mainam."
Napuno tuloy ng tawa ang karagatan dahil sa pagkiliti ni Rexelle sa kanya. Hanggang huminto ang mga kamay nito at unti-unti siyang hinapit para yakapin. Tumikhim naman si Viena, dahil alam niyang maraming nakatingin. Dahan-dahan na lang niya itong tinulak saka hinawakan ang kamay nito.
"Palubog na ang araw, pasok na tayo," aya niya sa binata.
Nagpatiuna na siyang pumasok sa loob ng bahay habang nakasunod pa rin si Rexelle. Nagdiretso siya sa shower at sinahod ang sarili. Sana hindi na nga matapos ang lahat. Sana habang-buhay na ganito lang sila. But that would be impossible. Implications and problems are always there, kahit gaano n'yo pa kamahal ang isa't-isa.
Pag labas ni Viena ay nakita niyang nakasandal sa pader si Rexelle at parang hinihintay siya. Nagulat siya nang bigla siyang isandal ni Rexelle at ikulong sa pagitan nito.
"A-Anong ginagawa mo?"
"I never thought you're beautiful behind your clothes. Chisjan is right, you are flawlesss beautiful all over." Napadako ang mga mata nito sa labi niya. Napapikit na lang siya nang ilapit nito ang labi sa sarili niyang labi.
PAKIRAMDAM ni Viena ay nalalasing siya sa mga halik nito. Hindi na nga niya namalayang akay na siya ng binata patungo sa kama. Huminto ito sa paghalik sa kanya.
"I'll marry you."
"Rexelle, hindi ako ang totoong Viena."
"Ikaw man o hindi, wala akong pakialam. Hindi ko kailangan ng dahilan dahil ikaw ang kailangan ko, Viena." Muli siyang siniil ng halik ng binata.
Hindi niya alam kung kailan naalis nito ang buhol ng roba niya, basta alam niya ay mabilis na nawalan na silang pareho ng saplot sa katawan nang hindi niya namamalayan. Bumaba ang halik ni Rexelle sa leeg niya saka huminto at parang kinakabisado ang bawat sulok ng katawan niya. Kinuha niya ang kumot at tatakpan sana ang kahubdan nang pigilan nito ang kamay niya.
"You are mine. And I will surely sealed it with mine." Then he kiss her again.
Napasinghap si Viena nang maramdaman ang mga kamay ni Rexelle sa dibdib niya. He was making wounders all over and planting kisses from her head to toe. Naramdaman yata nito ang kahandaan niya kaya kahit na pipigilan pa sana niya ang binata, tila hindi naman umaayon ang sarili niya.
"Don't worry, I will not let you hurt," malumanay na sabi nito na parang iniingatan nga siya.
She felt his thrust against her. Dahan-dahan itong pumapasok habang siya ay tila nakakaramdam na ng sakit. Parang napupunit. Humigpit ang kapit niya sa mga braso ni Rexelle na pinaparamdam na nasasaktan siya, tumingkayad lang ito at hinalikan siya na sinasabing huwag siyang mag-aalala dahil iingatan siya nito.
She felt she was almost full when he push his erection inside her. It was really painfully bliss and she can't hardly explain the thoughts in her mind.
"You okay?" Tumango siya at dahan-dahang dumilat. His was still inside her. Unti-unti ng nawala ang nararamdaman niyang sakit. Dahan-dahan na rin itong umindayog sa ibabaw niya. Napayakap na lang siya sa binata nang maramdaman ang mabilis nitong galaw sa ibabaw niya. Tumaas-baba ang dibdib niya hanggang pareho nilang naramdaman ang paglapit nila sa ikapitong glorya.
Inulit nila ng inulit ang pag-angkin sa isa't-isa hanggang napagod silang pareho.
Kinabukasan, breakfast in bed ang inihanda nito sa tabi niya. Niluto iyon ng caretaker na nagsisilbi sa kanila habang naroon sila.
"Are you okay?" tanong nito.
Tumango siya bilang tugon. Inalalayan pa siya nito na makaupo.
"Alam kong pinagod kita kagabi. Kaya today, I will take care of you."
Pinagod nga siya ni Rexelle, ramdam niya ang p*******t ng ibabang bahagi ng katawan niya. Sinuot niya ang roba at dumiretso sa banyo.
"Ba't ka na tumayo?" tanong sa kanya ni Rexelle na bigla siyang binuhat paglabas niya sa banyo. "Kumain ka muna. It takes a week bago ka bumalik sa dati." Saka siya masuyong hinagkan.
Halos subuan na nga siya ni Rexelle para lang makakain siya.
"Magpapakasal na tayo next week. Kahit sa judge lang. After what happened and what I did, I can't let you alone. Gusto kong pangalan ko na ang idudugtong sa pangalan mo. I want you to be officially mine."
Tila nawala ang kadaldalan niya ngayong umaapaw na ang pag-ibig ni Rexelle sa kanya. Hindi nga siya hinayaan nitong kumilos, naroon lang siya minsan sa kwarto o kaya sa Salas. Narinig niyang nagpaalam si Rexelle sa caretaker. Kaya lumabas na siya ng kwarto.
"Aling Elsa, saan po ang punta ni Rexelle?"
"Hindi po niya sinabi, sabi lang niya may pupuntahan lang daw po."
Napatango-tango na lang si Viena. Nagbalik siya sa kwarto saka nag-ayos sa sarili. Mukhang kailangan na talaga niyang sabihin ang totoo bago mahuli ang lahat at baka pagsisihan pa niya sa bandang huli. Kinakailangan pa niya ng kilo-kilong lakas ng loob at hindi talaga niya kayang harapin si Rexelle at ibulalas ang katotohanan dito.
Matapos maligo ay inempake na niya ang mga damit na dala niya buhat sa Manila. Inilapag niya sa ibabaw ng sulat sa kama ang kwintas na tinanggal niya sa kanyang leeg. Hindi niya kayang harapin ang sasabihin ni Rexelle alam niyang magagalit ito at siguradong hindi na siya kayang tanggapin. Mas mabuti ng mag-isip muna ito bago pareho silang magsisi sa huli.
"I'm sorry, Rexelle kung tingin mo ay niloko kita. Hindi ko na rin kaya na lokohin ka pa. I don't deserve your love. Sa iba mo na lang ibaling."
Sinamantala niyang wala roon ang caretaker saka siya lumabas ng bahay. Kailangan niyang lumayo at hanapin ang sarili. Kailangan niyang hanapin kung ano ang pipiliin niya, ang career na matagal na niyang inaasam o si Rexelle na natutunan na siyang mahalin at minahal na rin niya.
- Writer
