ฉินอ๋องเหิงเยว่ พระอนุชาเพียงคนเดียวของฮ่องเต้หลงหนิง รูปร่างสูงใหญ่บึกบึน ใบหน้าหล่อเหลาแข็งกร้าวไร้อารมณ์ราวผีตายซาก เป็นผู้ชายที่แม้จะอายุมากแต่ยังคงไว้ซึ่งเสน่ห์เหลือร้าย และที่สำคัญคือไร้พันธะ ไร้สตรีที่รักข้างกาย
“คุณหนูมู่เองหรือ”
“เพคะท่านอ๋อง”
อ๋องเหิงเยว่เหลือบมองมาทางอวี่เยียน “แล้วสตรีนางนี้เล่า ดูแล้วไม่น่าใช่สาวใช้ของเจ้ากระมัง”
“นางชื่ออวี่เยียนเป็นว่าที่พี่สะใภ้ของหม่อมฉันเพคะ”
“ว่าที่พี่สะใภ้... ของมู่เหวินจิ้งหรือ”
มันจะเป็นไปได้อย่างไร ไหนตระกูลมู่สัญญาจะหมั้นหมายกับองค์หญิงเก้าแล้วไม่ใช่หรือ ทำเช่นนี้เท่ากับหักหน้าราชวงศ์ชัดๆ หากฮ่องเต้และฮองเฮาทรงทราบเรื่องนี้ มีหวังตระกูลมู่ต้องตกที่นั่งลำบากเป็นแน่
อ๋องเหิงเยว่เหลือบมองอวี่เยียนอีกครั้ง เห็นนางเอาแต่ก้มหน้าก้มตาก็รู้สึกหงุดหงิด
“เงยหน้าให้ข้าดูหน้าเจ้าชัดๆ สิ”
อวี่เยียนยังคงนิ่งอยู่ นางกำมือแน่นตัวสั่น เพราะ
