การกลับมาของเพื่อนรัก

1938 Words

บ้านแด๊ดแกร ตอนนี้บ้านแด๊ดแกรที่เมืองไทยไม่มีใครอยู่เลย เพราะแด๊ดแกรกับมัมกลาสได้ไปเยี่ยมหลานชายกับหลานสาวที่สเปน แถมซีเก็ตส์และคริสเตียนได้พาลูกชายไปที่นั้นด้วย เพื่อให้เด็กๆได้คุ้นเคยสนิทสนมกัน " ไม่มีใครอยู่ที่นี่ครับนาย" แจร์เร็ตบอกเก็ตส์เนอร์ บ้านแด๊ดอัสนั้นไปพักร้อนกัครอบครัวของแด๊ดเวที่อิตาลี เหลือแค่บ้านของแด๊ดเคเท่านั้นที่อยู่ที่นี่ โดย รพ. มีแด๊ดเคเป็นที่ปรึกษาอยู่ มัมเม็งเป็น ผอ. ให้คำปรึกษาที่ห้องแล็บ "ไอ้เถื่อน ไอ้มาร์ไปไหน" เก็ตส์เนอร์ถามด้วยความสงสัย " นายเถื่อน นายมาคัสอยู่ที่ รพ. ครับ" แจร์เร็ตรายงานต่อ เก็ตส์เนอร์ถอนหายใจแรงๆ " วิล่ะอยู่ไหนว่ะ" เก็ตส์เนอร์ถามแจร์เร็ตด้วยความสงสัย " เอ่อ..... ลูกน้องที่อยู่ที่นี่บอกว่าคุณหนูวิจัยย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเมื่อสามปีก่อนแล้วครับนาย" แจร์เร็ตรายงานให้เจ้านายได้ทราบเรื่องราวที่ลูกน้องที่นี่รายงานให้เขาฟังหลังจากลงมาจากเครื่อง แต่ไม่มีใครกล้าบอกว่าวิจัยท้องเพราะนี้คือคำสั่งเด็ดขาดของเถื่อน " ย้ายออกทำไมว่ะ" เก็ตส์เตอร์ถามด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย เขาคุยกับวิจัยทุกวันแต่เธอกับไม่บอกหรือเล่าอะไรให้เขาฟังเลย ' น่าน้อยใจเพื่อนจัง' เก็ตส์เนอร์พลางคิดในใจ ก่อนเขาจะเดินขึ้นไปชั้นสองเพื่อไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายเพราะเหนื่อยมานาน แต่ก่อนเขาจะเข้าไปในห้องนอน เก็ตส์เนอร์หันมา " อีกสองชั่วโมง กูจะไปหาวิที่มหาวิทยาลัย" เก็ตส์เนอร์ตะโกนบอกแจร์เร็ต เพื่อให้แจร์เร็ตเตรียมตัวให้พร้อม " ครับนาย" แจร์เร็ตขานรับคำสั่งของเจ้านาย เก็ตส์เนอร์เดินเข้าไปในห้องทันที เพราะเขาจะไปเซอร์ไพรส์เพื่อนเขาอยากรู้จริงๆว่าวิจัยจะทำหน้ายังไงถ้าเห็นเขาที่มหาลัย มหาวิทยาลัย วิจัยอุ้มลูกๆทั้งสองคนเดินมามาจากลาดจอดรถ ทั้งสองข้างของเธอมีหนูน้อยที่น่ารักทั้งสองประกบข้างเอาไว้ ส่วนด้านหลังมีกระเป๋าเป้ที่มีแม็คบุ๊ก อาหารเที่ยง ขวดนม และเอกสารต่างๆ วิจัยเดินตรงไปยังตึกอย่างแข็งแกร่ง นักศึกษามองแล้วทึ่งมากๆ เพราะผู้หญิงตัวเล็กๆไม่น่าจะมีพลังมากขนาดนี้ " วิพี่ช่วย" เสียงของมนัสดังมาจากทางด้านหลัง หนูน้อยกอดคอมัมวิแน่นๆกว่าเดิม เพราะกลัวว่ามัมวิจะให้มนัสอุ้มพวกหนูน้อย แต่วิจัยรู้ เธอมองหน้าลูกๆแล้วยิ้ม " ขอบคุณค่ะพี่นัส" วิจัยพูดออกมาเสียงอ่อนโยน พลางมองหน้าเด็กๆก่อนจะถอดกระเป๋าเป้ให้มนัส เพื่อให้เขาถือให้ " ใครอยากขี่ช้างครับ" มนัสถามหนูน้อยทั้งสองคน ทั้งๆที่ก็พอเดาออกว่าไม่มีใครเลย " ............. " หนูน้อยทั้งสองคนเงียบไม่ตอบใดๆ วิจัยกลั้นขำ " เราไปกันเถอะค่ะ" วิจัยเอ่ยชวนมนัส " ครับ" มนัสตอบรับ พร้อมเดินตามหลังวิจัยเข้าไปในตึก " พี่นัสมีงานแถวนี้เหรอคะมีแต่เช้าเชียว" วิจัยเอ่ยถามมนัสด้วยความสงสัย " ครับ พี่มาพบลูกค้าแต่ยังไม่ได้เวลาพี่เลยแวะมาหาวิกับเด็กๆนะ" มนัสบอกกับวิจัยพลางมองหน้าหนูน้อยทั้งสองที่ซบหน้าจิ้มลิ้มลงที่ไหล่มนของมัมวิไม่พูดอะไรเลย " เหนื่อยไหมวิ" มนัสมองภาพสามคนแม่ลูกแล้วก็อดถามไม่ได้ เพราะมันคือภาพทีเขาเห็นแบบนี้บ่อยๆตั้งแต่เด็กๆมองตาดูโลกจนถึงตอนนี้เลย เขาพยายามเข้าใกลๆเด็กๆแต่กลับยากแสนยากมากๆ " ไม่ค่ะ สนุกดี " วิจัยตอบแบบซิวๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและแววตาที่มีความสุข ฟอด! หนูน้อยทั้งสองคนหอมแก้มเธออย่างขอบคุณ " รักมัมที่สุด" หนูน้อยทั้งสองคนบอกกับมัมวิ " ถึงไม่รักมัมก็อุ้มจ๊ะ คริๆๆ" วิจัยบอกลูกๆด้วยน้ำเสียงที่มีการความสุขมากๆ มนัสมองแล้วยิ้มที่มุมปาก วิจัยเดินออกจากลิฟต์นำหน้ามนัสไปที่ห้องทำงานของเธอ " วิมีบรรยายหรือเปล่าวันนี้" มนัสถามวิจัยด้วยความอยากรู้ วิจัยวางเด็กๆลงนั่งบนโซฟาพลางหันหน้ายิ้มให้มนัส " มีค่ะ สองชั่วโมง แต่ลูกๆบอกวิว่าจะเป็นเด็ก" วิจัยตอบความถามของผู้ชายที่แสนดีกับเธอมาตลอด มนัสยิ้ม " ตอนเที่ยงไปทานอาหารที่ร้าน ' วันหนึ่ง' กันไหม พาเด็กๆไปเดินเล่นด้วยไง" มนัสถามวิจัย เด็กๆมองหน้ามัมทันที เพราะนานแล้วมันไม่พาไปเที่ยวห้างเดินซื้อของเล่นเลย " มัมครับ/ ขา" เสียงสดใสของหนูน้อยทั้งสองคนดังมาจากโซฟา วิจัยและมนัสก้มลงไปมองพลางยิ้มเอ็นดู เพราะใบหน้าจิ้มลิ้มทั้งสองทำหน้าอ้อนวอนเธอ " ตกลงค่ะ" วิจัยตอบตกลงทันที เเต่หลังบรรยายเธอจะเข้าไป รพ. ก่อน เธอจะพาลูกๆไปหามัมเม็งและแด๊ดเคก่อน เพราะมัมเม็งโทรมาตามย่อยแล้ว ท่านรอเสาร์อาทิตย์ไม่ไหว " เจอกันที่หน้าร้านอาหารนะคะ" วิจัยบอกมนัส " ครับ เด็กๆครับงั้นลุงไปก่อนนะครับ" มนัสกับเด็กๆที่นั่งดูแท็บเล็ตอยู่ " บายๆครับ/ ค่ะ ลุงนัส" เด็กๆพูดพร้อมๆกัน มือป้อมๆยกขึ้นมาโบกลาอย่างรู้หน้าที่ มนัสเดินออกจากห้องมาได้แป๊บเดียวเท่านั้น ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมาทันที " สวัสดีครับคุณแม่" มนัสกดโทรศัพท์รับพร้อมกับกรอกเสียงกลับไปหาปลายสาย ' ตานัสตอนเที่ยงว่างไหมลูก' เสียงคุณหญิงจันทร์ถามลูกชายผ่านทางโทรศัพท์ มนัสถอนหายใจแรงๆ " ไม่ว่างครับคุณแม่" มนัสตอบเสียงเรียบ เพราะเขารู้ดีว่าที่แม่ของเขาถามนั้นเพราะอะไร สงสัยท่านคงไปเจอลูกใครสักคนอีกแล้วแน่ๆเลย คงกะจะนัดดูตัวอีกแล้วแน่ๆเลย ' ไปไหนลูกเที่ยงน่ะ' คุณหญิงจันทร์ถามลูกชายด้วยความสงสัย " ผมมีนัดทานข้าวกับวิและเด็กๆแล้วครับ" มนัสตอบออกไปตรงๆไม่อ้อมค้อมใดๆ คุณหญิงจันทร์ถอนหายใจแรงๆ เพราะท่านไม่อยากให้ลูกชายเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนในครอบครัวนั้นอีก ท่านและลูกชายพลาดมาแล้วสองครั้ง แถมครั้งที่สามท่านก็เอ็นดูวิจัยแต่วิจัยกับท้อง ท่านรับวิจัยกับเด็กๆได้แต่คนที่รับวิจัยไม่ได้คือสามีต่างหากล่ะ ' ยกเลิกนัดกับหนูวิแล้วมาทานข้าวเที่ยงกับแม่นะตานัส' คุณหญิงจันทร์พูดน้ำเสียงอ่อนเชิงขอร้องลูกชาย เพราะสงสารลูกชายมากๆ ท่านไม่อยากให้มนัสถูกสามีด่าท่านเจ็บที่หัวใจ เพราะมนัสคือดวงใจของท่าน " คุณแม่ครับ ผมขอเลือกคนรักขอผมเองได้ไหมครับ" มนัสถามด้วยความสงสัย เพราะเขาผิดหวังมาสามรอบแล้ว เขาอยากพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ' ตอนเย็นกลับมาทานข้าวที่บ้านเรานะลูก' คุณหญิงจันทร์บอกลูกชาย " ครับคุณแม่" มนัสตอบเสียงอบอุ่น พลางกดสายวางเขาเปิดประตูรถพร้อมก้าวเข้าไปนั่งในรถและขับรถออกไปทันที สวีเดนบ้านของการ์เซีย " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา ซี๊ดดดดดดดดดดดดดด" เสียงครางอย่างสุขสมของสามีภรรยาคู่หนึ่งที่สร้างบทรักเร่าร้อนมานานกว่าสี่ชั่วโมงหลังจากเข้าไปตามเธอกลับมาจากสนามบิน ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่กปั่ก!ปั่ก! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องนอน ขาเรียวโดนจับอ้าออกให้กว้างๆจนติดเตียง " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา หายคันหรือยังเวลล์ ซี๊ดดดดดดดดดดดด" การ์เซียครางเสียงดังพลางเอ่ยถามร่างที่โดนเขาจัดหนักจัดเต็ม เวลล์กัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางสวนสะโพกเข้าหาแท่งรักขนาดใหญ่ " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา นายมึงเลวการ์เซีย อ๊ะๆๆๆๆๆ" เวลล์ครางเสียงดังแต่ปากพยายามด่าการ์เซียที่ขบกรามแน่นๆ มือกำเอวคอดแน่นๆ ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แรงกระแทกหนักหน่วงเข้าใส่ร่องสวาทที่คับแน่นอย่างถาโถม " ผัวชื่อการ์เซียจำไว้เวลล์ อย่าแรด อย่าร่าน อย่าคัน" การ์เซียเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาบอกคนด้านล่าง เวลล์ขบกรามแน่นๆ ถึงแม้ปากของเธอด่าเขาแต่ด้านล่างของเธอนั้นสวนรับแท่งรักตลอดเวลา ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เขากระแทกแท่งรักเข้าใส่ร่องสวาทรัวๆ เวลล์ยิ้มร้าย เธอชอบบทรักแบบการ์เซีย เพราะทั้งดิบ เถื่อนแต่ที่เธอตามเก็ตส์เนอร์เพราะเธอยังรักเขาและลืมเขาไม่ได้ อีกเธออยากจะลองดูว่าเก็ตส์เนอร์จะรสชาติยังไง เธอขาดไม่ได้กับเรื่องบนเตียง เธอพยายามทำให้การ์เซียบ้าคลั่งเพื่อเขาจะได้ลงโทษเธอแบบนี้ " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา อยากมีผัวอีกสักคนจัง ซี๊ดดดดดดดดด อ๊ายยยยยยยยยย" เวลล์แกล้งพูดยั่วอารมณ์การ์เซีย แต่ในใจก็คิดถึงหน้าเก็ตส์เนอร์ตลอดเวลา ขาเรียวโดนพาดไหล่กว้างข้างหนึ่ง อีกข้างพับขึ้นติดหน้าอกใหญ่ ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา " การ์เซียครางเสียงดัง เพียะ! มือของเขาตีลงที่โหนกด้วยความหมั่นไส้เพราะตรงนี้ที่เขาขาดไม่ได้ " อ๊ายยยยยยยยยยยย อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา" เวลล์ครางเสียงดัง พลางพยายามสวนสะโพกงอนขึ้นรับแท่งรัก ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เขารีบเร่งกระปทกแท่งรักเข้าใส่ร่องสวาทที่เปียกแฉะ " อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา/ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด" ทั้งสองคนขึ้นสวรรค์พร้อมๆกัน น้ำรักและน้ำหวานไหลย้อนออกมามากมาย ทั้งสองคนหายใจหอบเหนื่อย " เลิกแรด อยากได้เดี๋ยวผัวจะจัดให้หนักๆ " การ์เซียบอกกับเวลล์ที่นอาหายใจหอบเหนื่อยอยู่ เวลล์ยิ้มหวาน " หึงเหรอการ์เซีย" เวลล์ถามเสียงหวาน พลางขยับด้านล่างอีกรอบ การ์เซียแสยะยิ้มร้าย เพราะแบบนี้ไงเขาถึงปล่อยเวลล์ไปไกลไม่ได้ เพราะเธอเป็นแบบนี้ไง " ไม่อิ่มเดี๋ยวจะเอาจนแหกเลยเวลล์" การ์เซียบอกคนด้านล่างพร้อมกับจับร่างของเธอพลิกคว่ำหน้าก้นงอนโก่งขึ้น เวลล์ยิ้มชอบใจ เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันเธอคิดถึงใบหน้าของเก็ตส์เนอร์ตลอดมา ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! บทรักบทใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีก โดยทั้งสองคนไม่ได้กลัวการท้องแม้แต่อย่างใด เพราะท้องคลอดออกมาคนเลี้ยงก็มีเป็นสิบรอเลี้ยงให้พวกเขา หรือไม่ก็ทำหมัมไปเลยถ้าพอแล้ว ประเทศไทย เก็ตส์เนอร์นั่งรถเงียบๆระหว่างทาไปมหาลัย เพราะเขากำลังใช้ความคิดอย่างอยู่ ' ทำไมวิไม่รับโทรศัพท์ของเขาเมื่อวานนะ' ' วิเปลี่ยนไปมากจริงๆ อะไรทำให้วิเปลี่ยนไปล่ะ ' ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเก็ตส์เตอร์ดังขึ้น เขาสะดุ้งเล็กน้อย พลางล้วงมือไปรับหยิบโทรศัพท์มารับ ' ฮื่อๆๆๆๆๆๆพี่เก็ตส์เวลล์คิดถึงพี่เก็ตส์ที่สุดเลยค่ะ' เสียงกรอกผ่านโทรศัพท์มา เก็ตส์เนอร์ได้ยินแล้วรู้สึกเบื่อหน่าย รำคาญใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะเขาพึ่งรู้ว่าผู้หญิงอย่างเวลล์ไม่รู้จักอิ่ม ' การ์เซียขืนใจเวลล์ตลอดเวลาค่ะพี่เก็ตส์ '

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more