“เป็นไปไม่ได้ เหมยเจียงนางต้องเป็นเหมยเจียง” แพรวากลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ เจ็บที่หัวใจ เหมือนกันทุกคนผู้ชาย คนรักเก่าคนรักใหม่และเขาก็ไม่อาจลืมคนรักเก่าได้เลย
สายตา อาวรณ์โหยหาจับจ้องที่ใบหน้าสวยหวานนั้นไม่คาดสายตา แพรวา ก้มมองผิวสีน้ำผึ้งของตนเอง ก่อนจะปลงอนิจจังคนหรือผีจูออน ทำไมขาวอย่างนั้น เลี่ยงออกมาห่าง ๆ แบบที่ใครก็ไม่สังเกตเห็นหรือ ว่าตัวเองเป็นเพียงอากาศไปเสียแล้วเพลง อากาศของพี่ป้างล่องลอยพลิ้วไหวในสายลมหนาว
อย่าทำแบบนี้เลย แบบนี้เลย
เหมือนฉันไม่เคยมีความหมาย เธอไม่เคยสนใจไม่เคยเห็น
ก็เป็นแค่เพียงอากาศ แค่ลมที่พัดไม่มีตัวตนT_T
เสี่ยวโอเขย่งเท้ามอง ก่อน จะนิ่วหน้า แสดงการสงสัยใคร่รู้ แพรวา เดินหลบออกไปยังห้องของตัวเอง อย่างไม่สนใจ ใคร่ดีใคร แต่กลับต้องดีใจอย่างที่สุดเมื่อพบกับ ลี่มี่ ที่กำลังจัดเก็บของในห้องอยู่เพียงลำพัง แพรวา กระโดดเข้าคว้ามือลี่มี่เขย่าเบาๆ
“เจ้าหายดีแล้ว ข้าเ
