“ข้าเอง เจ้าไปจัดแจงที่นอนให้นางหา น้ำอุ่นมาเช็ดตัวนางด้วย” ลี่มี่เดิน หายไปอย่างว่าง่าย
“ฝ่าบาท ไม่เล่นแบบนี้ เพคะ” เสียงแพรวายังคงไม่ได้สติ พร่ำเพ้อ ชินอ๋องถอนหายใจยาวเหยียด ร่างกำยำ ในแบบแม่ทัพหนุ่ม ขยับวงแขนกอดกระชับร่างบางแนบอก ความรู้สึกบางอย่างแล่นเข้าสู่หัวใจ
แพรวากระสับกระส่ายเนื่องจากดื่มเข้าไปมากทำให้รู้สึกแย่ทั้งปวดหัว ทั้งง่วง และวิงเวียน ลี่มี่ ยก อ่างน้ำใบใหญ่ ก่อนจำผ้าลงชุบน้ำ บิดพอหมาดๆ ชินอ๋องวางร่างเล็กลงบนที่นอน ลี่มี่ ปิดประตูหลังจากที่เปิดอ้าออกกว้างให้ ชินอ๋องเข้ามา ลี่มี่สบตากับชินอ๋อง
“ท่านอ๋องไม่ต้องห่วงข้าน้อยจะดูแลนายหญิงอย่างดี” แพรวาหลับตาพริ้ม
ชินอ๋องพยักหน้าสองสามทีก่อนจะขยับตัวออกห่าง ลุกขึ้นยืนหันหลัง ลี่มี่ มือไวเท่าความคิด ใช้แขนสองข้าง กอดรัดเอวหนาไว้แน่น
ชินอ๋องแกะมือเล็กของลี่มี่ออกจากตัว
“ท่านอ๋องใย ช่างเย็นชากับข้าน้อยเหลือเกิน”
“เจ้าไม่อยู่ใ
