"เหตุใดเจ้ามาอยู่ที่นี่?" เสียงนุ่มๆของเขายังคงเอ่ยถามฉัน
"ท่านเป็นใครเจ้าคะ?ท่านรู้จักข้าได้เยี่ยงไร?" ฉันเอ่ยถามอย่างสงสัย
"เจ้าลุกไหวหรือไม่ มาข้าช่วย"เขาเอ่ยขึ้นเอ่ยเมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะลุกพร้อมกับเข้ามาประคองให้ฉันลุกแต่ฉันรีบยกมือห้ามเขาไว้ เพราะตอนนี้ฉันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ยิ่งเป็นคนที่ไม่คุ้นหน้าฉันยิ่งกลัว กลัวว่าเขาอาจจะเป็นคนร้ายในคราบผู้ดีก็ได้..
พอฉันลุกขึ้นชายคนนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของเขาทำให้ฉันได้เห็นใบหน้าของเขาชัดเจนขึ้นเมื่อแสงจันทร์สาดส่องถึง พระเจ้า! ฉันเจอผู้ชายหล่ออีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความสูง ความหล่อของเขาระดับเดียวกันกับโจวตงหยางเลย หล่อลาก หล่อโคตรๆ หล่อแบบร้องขอชีวิตมากแม่ *0* นี่ถ้าไม่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ฉันคงมองเขาจนเคลิ้มแน่ๆ
"เยว่เอ๋อร์ เจ้าเป็นอันใดไป" ชายผู้นี้ถามขึ้นอีกรอบเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่จ้องหน้าเขา
"เอ่อ...ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ข้าขอบคุณท่านมา
