Dahil Sa Pag-ibig

Kabanata 17

Mabilis naging transaction sa pagbili ng bahay. Hindi na pinatagal ang paglipat bahay. Talaga naman nagagandahan ang view sa paligid. Maaliwalas ang kalangitan at tahimik ang dagat na parang nakikipagsipatya.

"Wow, amazing..." Si Minerva. Kahit ito ay namangha sa bagong place.

"Yeah, mom?" Sagot ni Efrem.

"Carrena? Ano sa tingin mo? Maganda ba?" Tanong ni Efrem sa dalaga. Pero wala natanggap na kahit anong reaksyon si Efrem mula dito.

Sighed.

"Son? It's okay... Nasa healing process palang si Carrena. Intindihin mo na lang..."

"Mom? I know. Sana sa paglipas ng mga araw may improvement na siya."

Tahimik lang si Carrena sa back seat. Hanggang ngayon hindi pa rin ito nagsasalita. Pero sabi ng Doktor makakarecover din ang dalaga. Sa ngayon kailangan ng mahabang pasinseya para algaan at intindihin si Carrena. Matindi ang pinagdaan ni Carrena at hindi iyon madaling tanggapin sa ngayon.

"Okay. Iyong gamit paki- akyat na lang. Ako na magdadal kay Carrena, Mommy sa magiging kwarto niya." Sabi niya sa ina.

"Okay, Iho?"

Inalalayan niyang papasok sa loob ang dalaga... Parang robot naman ito sumunod lang sa kaniya. Paakyat na sila sa hagdan ng maramdaman niyang paghigpit ng kapit ni Carrena sa kamay niya.

"What's wrong?" Nag- aalalang tanong niya kay Carrena.

"Multo..." Rinig niyang sabi sa kaniya ni Carrena.

"Saan? May multo paba sa panahon ngayon?" Tanong niya sa dalaga. Pero ang takot nito ay hindi mapagkaila. Hanggang sa pumasok sa isip niya ang sabi ng Doktor.

"Sshh... Don't worry... Hanggang nasa tabi mo ako. Hindi ka masasaktan ng multo na iyan. Huwag kang matakot..." Sabi niya.

"Talaga? Huwag mo akong iwan, ha?" Sabi sa kaniya. Kaagad naman siyang tumango dito.

"Okay. Kahit anong mangyari hindi kita iiwan. Kung may kailangan ka kumatok ka lang dito sa silid ko. Ito iyong akin at sayo naman ang isa. Magkatabi lang tayo." Sabi niya.

"Kwarto ko ito?"

"Hmm... Bakit?" Nakita niya, inikot ni Carrena ang boung silid. Lahat tiningnan. Tahimik lang siyang pinagmasdan ito. Para kasi itong isip bata ngayon. Nakakaawang pagmasdan.

"Ahh!!" Agad siyang lumapit ng sumigaw ito.

"Bakit?" Kaagad naman yumakap si Carrena sa lalaki. Dahil sa takot.

"May halimaw diyan sa loob... Natatakot ako!" Kaagad niya naman tiningnan ng alisin ang kurtinang nakasabit.

Bumuntong-hininga si Efrem ng makita ang tinatakotan ni Carrena.

"Hindi iyan halimaw. Isa lang ito malaking portrait ng dragon... Bakit kasi nandito ito nakalagay." May inis sa kaniyang boses.

"Natatakot ako... Daddy?"

"What?"

"Daddy?"

"No? Don't call me, Daddy? May name is Efrem? Just call me Efrem... Okay?"

"Galit kaba Efrem?"

"Hindi. Nainis lang ako. Pero kalimutan mo na iyon. Ibaba ko lang ito. Portrait dito. Magpahinga ka na rin."

"Sige po..."

"Po?"

"Hindi naman ako matanda masyado para popoin mo."

"Sorry..." Napaiyak si Carren dahil sa mataas na boses.

"I'm sorry... Don't cry... Please?" Pakiusap niya dito. Para kasing pinipiga ang puso niya kapag nakita ang pag-iyak ni Carrena.

"Pero galit sa akin."

"Hindi na okay?"

"Listen? Magiging Nanay kana rin. Dapat lumaban ka para sa baby mo. Hindi mo ba siya naramdaman sa tummy mo diyan na gumalaw?"

"Mayroon..."

"Okay. Magiging matapang ka para sa kaniya. Okay?"

"Okay."

"Good. Anong gusto mo kainin ngayon?" Mahinahong tanong niya sa dalaga.

"Gusto ko ng maasim, Daddy?"

"Daddy?"

"Daddy sabi ni Baby?"

"Hmm.. okay baby..." Sabay kausap niya sa tummy ni Carrena.

***

"Rico?" Si Xanya. Kinina niya pa ito tinatawagan pero hindi ito sumasagot sa tawag niya. Hindi rin ito pumasok sa klase.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong sa kaniya ni Rico. Hindi niya alam kung ano ang hinihintay nito. Bakit na sa labas ito ng eskwelahan.

"Hinanap ka... Anong oras na Rico? Hindi kaba papasok?"

"Hinintay ko si Carrena?"

"Rico? Huwag kana umasa papasok pa siya dito at kung sakaling papasok siya hindi pa rin siya tatanggapin ng school. Dahil sa kumalat na vedio..."

"Tulongan ko siya. Kung sino nagpakalat noon. Lahat gagawin ko..."

"Ayaw ko sana sabihin ito pero baka makatulong sayo kalimutan siya."

"Anong ibig mong sabihin, ha?"

Humugot ng malalim na hininga si Xanya. Bago sumagot...

"Nalaman kong dinala sa ibang bansa si Carrena para ipagamot doon ni Efrem. At forever na silang manirahan doon." Nakita ni Xanya ang pagkuyom ni Rico. Niyakap niya ito ng makitang pagdilim ng mukha ni Rico.

"Rico... Kalimutan muna si Carrena dahil ganoon din ang ginawa niya ang kalimutan ka."

Minerva POV

Nagtatanim ako sa garden ng mga halaman nakita ko lang dito. Ito ang madalas kong libangan sa ibang bansa. At miss ko ang ganitong routine. Habang nagbugbugkal ako ng lupa. Nakita ko si Carrena tahimik itong naupo sa upuang bakal nakaharap sa dagat. Malalim ang iniisip. Kung ako lang masusunod ayaw ko talagang pumayag sa gusto ni Efrem pero ayaw ko naman sumama ang loob sa akin ni Efrem at mag-aaway pa kami. Natatakot kasi ako na baka balang araw masasaktan ang anak ko. Dahil kay Carrena. Pinagdasal ko na lang sa araw- araw na sana matutunan din mahalin ni Carrena si Efrem. At ma- appreciate ni Carrena lahat ng mga sacrifice ni Efrem para dito.

Nong nasa state ako isa sa mga magpapatanggal nang stress ang magtanim ng halaman sa bakuran at sandali mo rin makalimutan ang pangit na pinagdaanan mo, kapag abala ka sa ibang bagay. Baka kapag yayain ko si Carrena dito. Mabilis ang paggaling niya. Lumapit ako kay Carrena. Yayain ko siyang magtanim dito sa garden ko. Siguro naman marunong siya magtanim kahit papaano. Kung hindi man... Turuan ko na lang. Gusto ko siyang gumaling agad. Bago lumabas ang aking apo.

"Carrena?" Lumingon sa akin na blanko ang expression.

"Natandaan mo ba ako?" Nakangiting tanong ko dito. Agad niya naman napalagayan ito ng loob. Mukhang mabait naman ito at sumusunod.

"Opo. Kayo po ang Mommy ni Efrem..." Simpleng sagot sa akin

"Yes. Ako Mommy niya? Minerva ang pangalan ko..." Ngumiti sa kaniya si Carrena. At yumakap... Na kinabigla ko naman.

"Mommy... Sorry ha? Nagkasakit ako... Pero pipilitin ko gumaling agad. Hindi ko kasi maitindihan ang sarili ko. Bakit ang lungkot ko... Pinilit ko naman makawala sa lungkot pero may biglang pumasok sa isipin ko hindi malinaw..."

"Carrena... Huwag mong pilitin. Sabi naman ng Doktor na temporary lang iyan pagkakasakit mo basta tuloy lang therapy mo. Pero sana hindi mo iiwanan si Efrem." Pakiusap ko dito. Nakita ko ang pagpungay ng mga mata ni Carrena.

"Okay po Mommy. Ang bait niyo po sa akin..." Napangiti ako dito. Dahil ramdam ko ang katapatan sa sinabi.

"Nagtatanim ako sa garden. Gusto mo ba magtanim din?"

"Sige po..." Agad na sagot sa akin.

"Okay. Kapag ito ginagawa mo araw-araw mabilis kang gagaling kapag gumaling kana matutuwa si Efrem."

"Okay po..."

---------_________-------

7 months...

Natutuwa si Carrena sa ginagawa nito tuwing pagising sa umaga. Sa garden agad ang tungo niya para magtanim ng halaman o di kaya didiligan ang mga ito. Minsan naman napapasaya siya kapag nasaksihan ang pamumukadkad ng mga bulaklak.

Madalas din inalisan niya ito ng mga tuyong dahon. Namimitas din siya ng fresh flowers para ilagay sa base araw-araw. Gusto kasi ni Mommy Minerva na laging bago ang flowers ang nasa base. At nakakagaan din ng pakiramdam kapag nakakita ka ng mga bulaklak. Nahahawa na siya kay Mommy Minerva.

Napadaan siya sa balcony kung saan ang crush niya na roon. Sisilip lang naman siya... Crush niya ang lalaking nasa balcony, ang tambayan at alam niyang busy ito araw-araw dahil palagi niya nakikitang kaharap ang laptop. Minsan naman out of country ito for business. Sabi kasi ni Mommy Minerva. Kailangan daw magtrabaho ni Efrem para sa parating na baby nasa tiyan ko at ilang buwan na lang lalabas na si baby. Hindi rin ito nakakalimot dalhan siya ng pasalubong na paborito niya lahat.

"Why didn't you come in? I know you're just there..." Rinig niyang sabi sa kaniya. Nahihiya naman siyang lumabas sa pinagkublian.

"Hihi... Hindi nga ako pumasok kasi busy ka." Sabi niya dito. Nagugwapuhan siya dito. Kahit saan anggolo tingnan.

"No, hindi ako busy para sayo." Sabay kindat sa kaniya. Parang may naramdaman siyang tuwa sa tiyan niya. Bumaba ang tingin nito sa malaking umbok niyang tiyan.

"Hello, there? Excited na ako makita ka... Huwag mo pahirapan si Mommy mo, ha?" Hinalikan nito ang kaniyang tiyan. Naramdaman niya ang malakas na pagsipa sa tiyan niya.

"Aray!"

"Bakit? May masakit ba sayo?" May pag-aalalang tanong sa kaniya.

"Wala... Sumipa lang si baby nagpapansin sayo. Haha?" Sabi niya dito.

"Really?"

"Hmm..."

"I love you, Baby?" Si Efrem.

"I love you too... " Sagot niya dito.

"Ha?" Biglang napatingin sa kaniya si Efrem.

"I love you too, sabi ni Baby?" Natatawang sabi niya dito. Hindi niya maitindihan madalas ito nagugulat sa tuwing sasagot siya.

"Tsk!"

"Para sayo... Bigyan daw kita sabi ni Baby?"

"Okay. Salamat... Baby?"

"Welcome, Daddy?"

"Is Baby really saying those things or is it really you?"

"Hindi... si Baby..." Sagot niya dito.

"Okay. Mas masaya siguro kong hindi si Baby..."

"Ha?"

"Nothing... Mamaya samahan ka ni Mommy, sa Doktor mo?"

"Hindi ikaw ang sasama sa akin?"

"May darating akong bisita si Rose." Bigla siyang sumimangot pagkarinig sa pangalan ng babaeng iyon. Pansin niya kasi nilalandi ang tatay ng anak niya.

"Rose? Bakit lagi siya dito?" May inis sa kaniyang boses.

"She's may client."

"Ayaw ko siya punta dito. Nagagalit si Baby... Kita may kausap ka iba babae."

"Sabihin mo diyan kay Baby...huwag siyang magsilos kasi hindi ko naman siya ipagpalit sa ibang babae... Siya lang love ko."