Dahil Sa Pag-ibig

Kabanata 18

Rico POV

"Putangina naman to! Oh? Ikaw ba naman minamalas..." Mura ko sa aking braha na laging malas. Hindi ako pumasok sa klase. Madalas akong absent at wala na iyong dating Rico na masipag at active sa klase. Madalas wala ako ganang pumasok. Madalas akong sumasama sa mga ibang tambay sa kanto mga patapon din ang mga buhay... para magsugal o mag-inom. Dipinde sa gustong gawin ng isa.

"Rico?" Nakasimangot na mukha ni Xanya.

"Xanya? Mahal..." Napakamot ako sa ulo. Na appreciate ko ang mga ginagawa sa akin ni Xanya. Ang pagiging maalaga niya sa akin. Lahat iyon wala akong masabi. Lagi ko rin ito nauutangan ng pera kapag wala akong pera. Ramdam kong mahal na mahal niya ako.

"Dito ka naman nagsusugal! Hindi ka naman pumasok... Rico, naman? Isang taon na lang gagraduate kana oh! Bakit? Sinisira mo buhay mo! Magmula ng mawala si Carrena... wala ka ng ibang ginawa ang magsugal at uminom kasama sa mga iyan. Rico? Please? Bumalik kana sa dati... Andito naman ako. Hindi ka iiwan kahit anong mangyari." Pakiusap niya dito.

"Xanya... Pwide ba? Huwag ngayon! Malas na nga ako. Dagdagan mo sa kakasermon mo diyan. Last na ito. Promise, bukas papasok na ako." Sabi sa dalaga. Malaki ang pinagbago ni Rico.

"Mamaya... Hindi pa ako nakakabawi eh? Laki ng talo ko, eh?" Sabi ko.

"Sige. Pag hindi ka pa tumayo diyan. Hiwalay na tayo! Nakakapagdo kana Rico? Ayaw ko na..." Naiinis naman akong tumayo at kiladkad ito.

"Sabi mamaya na, eh? Hindi mo ba ako narinig, ha?" Galit na sabi ko dito.

"Rico... Ahh! Nasasaktan ako..."

"Talagang masasaktan ka sa akin. Kung hindi ka marunong makinig sa akin! Hiwalayan mo ako! Sige, bahala ka sa buhay mo. Mas mabuti pa nga dahil sawang sawa na ako sa pakikialam mo sa buhay ko!" Sabay bitaw ko sa babae. Hindi ako natatakot na hiwalayan. Kahit pa malaki ang pakinabang ko dito. Dahil lahat ng gusto ko binigay ni Xanya. Lalo na pagdating sa kama.

"Rico.... Hindi! Tinatakot lang kita para tumigil kana. Mahal na mahal kita. Ikaw ang mundo ko... Ginawa ko lang iyon dahil gusto ko baguhin mo buhay mo para sa ating dalawa. Ayaw mo ba iyon, ha?"

"Puwes? Buhay ko ito... Xanya? Wala kang karapatan para diktahan ako sa gusto ko!"

"Bakit mo ba ito ginagawa? Bakit sinisira mo kinabukasan mo, Rico? Dahil ba kay Carrena, ha? Kay ka nagkaganyan ngayon." Naikuyom ko ang aking mga kamao. Magmula ng iwan ako ni Carrena kasabay din naglaho ang mga pangarap ko... Wala ng saysay pa ang buhay ko. Wala na!

"Rico naman... Buntis ako? Paano natin palalakihin ang bata kong wala kang trabaho... " Narinig ko ang pag-iyak ni Xanya. At sa pagkakataong ito para akong binuhusan na malamig na malamig na tubig. Wala sarili napatingin ako sa maliit niyang tiyan. Magiging Tatay na ako...

"Buntis ka?"

"Oo, Rico... Galing ako sa Doktor kanina at dalawang buwan na akong buntis! Gusto ko sana bago ko maipanganak ang anak natin. Magpakasal na tayo..."

"Kasal?"

"Oo. Para boung pamilya tayo."

"Okay." Sabi ko. Walang kasalanan ang bata para pagdaanan nito ang pinagdaanan ng mga magulang niya.

___________________________

______________________

"Señorito Efrem? Ayaw po lumabas ng silid ni señorita Carrena?" Sumbong sa kaniya ng maid.

"Why?"

"Hindi ko po alam señorito? Nagkukulong na lang siya bigla. Ayaw niyang kumain..."

"Sige. Ako na maghahatid ng pagkain kay Carrena. " Sabi niya sa katulong. Minsan mahirap basahin ang ugali ni Carrena. Madalas ito bugnotin at hindi sumusunod. Kailan lang nahirapan ang mga ito pasunurin si Carrena. Kapag wala siya sa bahay nasa trip. Ngayon naman nagkukulong sa kwarto at hindi makapasok ang maid sa loob.

Nagkukulong sa kwarto si Carren. Dahil nagtatampo siya kay Efrem. Sumama ang loob niya ng hindi pansinin. Hindi niya maitindihan bakit siya nagkakaganito madalas may tuyo siya. May pagkakataong bigla na lang siya nagiging emotional na walang dahilan. Nalulungkot din siya kapag hindi nakikita si Efrem sa isang araw. Malapit na rin ang kabuwanan niya.

"Carrena... Carrena open the door!" Narinig niya ang boses ni Efrem. Pero hindi pa rin siya kumilos para buksan ito. Nagtatago siya sa loob ng cabinet. Mas malaki pa sa kaniya ang cabinet.

Biglang bumukas ang pinto ng cabinet at basta na lang siya binuhat ni Efrem at dinala sa malaking kama niya. Tinapon niya ito. Dahil nagtatampo pa rin siya.

Narinig niya ang paghinga nito ng malalim.

"Carrena.... Bakit? Nagtatago ka naman sa cabinet na iyon? May problema naman ba? May nagawa ba akong mali sayo? Tell me..." Sa mahinahon na boses.

"Bad ka... Hindi mo ako pinansin kanina. Porket ba nandiyan ang babaeng iyon!"

"Carrena... Busy ako kanina. Negosyo ang pinag-usapan namin nj Rose wala ng iba.".

"Bakit kasi lagi siya punta dito? Tapos ang eksi pa ng suot niya. Baka mamaya agawin kapa sa amin ni Baby!"

Sighed.

"Kung nasa normal ka lang na pag-iisip... Siguro matutuwa ako." Sabi ni Efrem dito.

"Bakit hindi kaba natutuwa ngayon? Dahil hindi ako normal! Natatakot ka baka pag gumaling ako... Babalik ako sa dati na hindi ikaw ang gusto at kamumuhian ka, ha?" Hindi sumagot si Efrem. Kung alam lang ni Carrena kung gaano nahihirapan siya. Kung paano niya pinipigilan ang sarili. Lalong mahulog dito. Gusto pa rin niyang totoong Carrena ang nasa harapan niya. Hindi ang Carrena na isip bata.

"Totoo naman ang naramdaman ko eh? Mahal kita..." Hagulgol na iyak ni Carrena. Naghalo na ang sipon at luha niya dahil sa pag-iyak.

"Ayaw mo akong paniwalaan dahil baliw ako! Ayaw mo sa akin... dahil may sakit ako at isip bata! Sana gumaling na ako para paniwalaan mo ako na mahal kita..."

"Sshh... Enough! Makakasama sa baby mo iyan sobrang sa pag-iyak mo."

"Ikaw naman kasi... Lagi mo ako pinapaiyak..."

"Okay. Hindi na... Tama na iyan, Carrena?"

"Mahal kasi kita... " Yumakap siya sa lalaki. At nilapit ang bibig niya dito. Ilang beses pa nagpakawala ng hanging sa dibdib si Efrem at nagpipigil sa ginagawa ni Carrena.

"Why are you doing this to me? You don't know how many times I restrained myself. Huwag kang patulan dahil alam kong mali..."

"Please?" Nakakiusap na sabi sa kaniya ni Carrena. Nas loob ng pantalon niya ang kamay nito at kinulikot ang alaga niya na matagal ng nanahimik.

"Ahh!! Carrena...god... Patawarin mo ako sa gagawin ko..." Sabi sa kaniya. Gusto niyang maramdaman si Efrem at ang init ng halik nito sa kaniya. Gusto niya maranasan ulit iyon.

"Efrem... Kiss me... Please?"

Pinahiga ni Efrem si Carrena at inalis ang saplot nila pariho. Siya ang umibabaw dito at maingat siyang gumalaw para hindi masaktan ang bibig. Pinaliguan niya ito ng halik. Ilang beses niya ng nakita ang katawan ni Carrena ng siya ang nagpapaligo dito. Kaya naman kabisado niya na lahat ng parti ng katawan ng asawa.

"Ahhh... Mahal na mahal kita..." Paulit ulit na sinabi ni Carrena dito.

"Carrena... Ang sarap mo ahh!! I'm sorry... Ahh!!"

"Efrem... Aaahh!! Gusto ko iyan sige... pa ahhh... Sarap... Lalabasan na ako..." Malakas na ungol ni Carrena na kahit sino makakarinig. Kaya naman agad naman hinalikan ni Efrem ng mapusok si Carrena, at hindi pinakawalan ang labi ng babae.

"Uhmmm..." Mahinang ungol niya ng maramdaman ang malaking bagay na tumusok sa p********e niya.

"Oohhh.... Ahhh!"

"Sarap mo ahhh!!! Ang sikip!"

"Ahhh... Bilisan mo... Naramdaman ko na ang pagsabog ko..." Panubigon ang sumabog dahil lalabas na ang anak niya.

"Yeah? Heto na ahhhh!!!" Nadinig niyang parang bomba ang sumabog at hindi sigurado kung saan ito galing. Pero basang basa ang harapan ni Carrena.

Pagod at naliligo ng pawis. Kaagad naman pinulot ni Efrem ang mga damit ni Carrena para damitan. Baka kasi lamigin ito. Hindi naman gumalaw si Carrena habang dinadamitan niya Pagkatapos sumunod siya nagdamit.

Tumabi siya dito para punasan ang namuong pawis sa noo ni Carrena. Hindi na rin iti ulit nagsasalita. Nag-alala naman siyang hinarap ang babae.

"Carrena? Bakit?"

"Masakit ang tiyan ko..."

"Ha?"

"Manganganak na yata ako!"

"Ano? Sigurado ka diyan?"

"Oo. Ahhh!! Ang sakita ng tiyan ko. Hindi ko kaya."

"Wait a minute. Dalhin kita sa hospital!" Kaagad binuhat ni Efrem si Carrena at deretso sa sasakyan.

"Pigilan mo muna, ha? Bakit lalabas na siya? Hindi mo pa kabuwanan..." Takang tanong niya dito.

"Hindi ko alam... Masakit na talaga tiyan ko ahh!!" Sigaw ni Carrena.

"Efrem? Bakit?" Si Minerva.

"Mommy? Manganganak na yata si Carrena." Sabi niya sa ina.

"Ano? Kung ganon ano pa hinihintay natin? Dalhin natin siya sa hospital." Pagkapasok ni Efrem kay Carrena sa loob ng kotse. Umikot agad siya sa driver seat. At mabilis pinatakbo ang sasakyan.

"Just slowly... Efrem? Baka mabangga tayo!" Si Minerva na kanina pa natatakot. Tahimik lang si Carrena habang pinakiramdaman ang sarili.

"Ang sakit na.... Ahh!" Si Carrena. Kahit malakas ang aircon may namumuo pa rin pawis sa noo ni Carrena. Gusto niyang sisihin ang sarili ngayon. Kung hindi niya ito ginalaw hindi mapipilitan lumabas ang anak niya. Kasalanan niya kung may mangyari masama sa pagbubuntis ni Carrena. f**k!

"Efrem? Chill lang... Magiging okay din ang lahat."

"Mom? Tinawagan mo naba ang Doktor ni Carrena?" Tanong niya sa ina.