Dahil Sa Pag-ibig

Kabanata 19

Sa loob ng hospital. Hindi mapakali si Efrem. Pabalik balik siya sa emergency room. Kung saan nanganak si Carrena. Pasilip silip siya sa salamin bintana. Kung saan tanaw niya ang babae.

"Efrem? You can calm down." Si Minerva. Kanina pa siya nahihilo dito.

"How can I calm down? They've been inside for a while, but the Doctor still hasn't come out!" Naiinip na sagot ko kay Mommy.

Bumuntong-hininga si Minerva.

"Son, hintayin lang natin lumabas ang Doktor na nagpaanak kay Carrena. Relax ka lang..."

"Hindi ko maitindihan ang pakiramdam ko ngayon, Mom? Para akong matatae sa sobrang excitement ko. Akalain mo ang bilis ng buwan at makikita ko na anak ko..." May tuwa sa aking boses.

"Yeah, akalain mo... naman. Kung hindi ka umuwi ng Pilipinas. Hindi mo makilala si Carrena at biyayaan ng anak. Dati pangarap mo lang at sino mag-akala sa ibang babae mo pala matutupad ang pangarap na iyon."

"Sino ang asawa ni Carrena?" Agad naman lumapit si Efrem sa nurse. May bitbit itong sangol.

"Nurse... Ako asawa niya. Kumusta ang asawa at anak ko... Iyan naba Baby namin?" Nasa baby hawak ng nurse ang tingin ko.

"Yes, lalaki ang anak niyo, Sir? Napakaguwapo po ng anak niyo. Kamukha mo siya..." Pinakita sa akin ang sanggol. Dahil sa excitement ko. Hindi ko alam paano ko hawakan ang malambot at maliit na baby.

"Mom? Natatakot akong hawakan siya pwide ikaw na kumuha." Sabi ko.

"Ganito lang iyan, Sir? Ganiyan lang talaga sa umpisa nakakatakot hawakan kasi malambot at maliit sila. Pero kapag alam niyo na paano siya hawakan... Hindi ka matatakot."

"Really?"

"Yes, son? She's right?"

Hindi agad gumalaw si Efrem. Hindi pa rin niya maiwasang makaramdam ng kaba. Baka mabitiwan niya o mabalian ng buto.

"Sige na Efrem, subukan mo..."

Sighed.

"Okay." Binuka niya ang kaniyang mga braso. Dahan dahan naman inabot sa kaniya ang sanggol ng mahawakan niya ito. Hindi niya maitindihan ang sarili. Sobrang sarap sa pakiramdam.

"Wow! Mom? Look? He's so cute... Haha!" Natutuwang sabi ko habang karga ko ang baby.

"Yeah, naalala ko iyong baby ka, Son? Ganiyan ka cute at liit."

"Ah, nurse... Iyong asawa ko?" Tanong niya ng maalala.

"She's okay naman po... Wala po kayong dapat ipag-alala sa ngayon hayaan muna natin siya makapagpahinga. Dahil sa pagod... Normal delevery po si Baby kaya naman kailangang bumawi ng lakas si Mommy."

"Okay, thank you..." tumango lang ito at umalis na.

_________________

______________

"Congrats! Sa wakas iyong iyo na si Rico?" Bulong sa kaniya sa isa mga kaibigan niya.

"Yes, of course! But, thank you..." Ngiting tanggumpay.

"Goodluck newlywed!"

Lumapit si Peter para buwisitin siya.

"Congrats! Akalain mo sayo din babagsak si Rico. Kawawang Rico.. hindi niya alam ang pinakasalan niya ay ang dahilan ng lahat." Si Peter.

"Shut up! Marinig ka... Pwidi ba huwag mo sirain ang araw ko. Kung wala kang magawa diyan. Mabuti pa umalis kana." Inis na taboy niya kay Peter.

"Hey, ang init ng ulo mo! Chill... Pero masaya ako para sayo, Xanya." Sencire na sabi ni Peter.

"Ikaw naman kasi... Pinainit mo ulo ko. Baka mamaya marinig ni Rico. Kapag nalaman niya ang totoo. Iiwan niya ako. Alam mo naman buntis ako!"

"Hmm. About that? Talaga bang si Rico ang ama niyan? Remember habang may nangyayari sa inyo ni Rico. May nangyayari rin sa atin." Sandali naman natigilan si Xanya at pikitmatang hinarap si Peter.

"Yuck? Narinig mo ba sarili mo, ha? Peter? Paano ikaw ang ama nito. Ang tagal na huling nags*x tayo. Duh!'

"Baka lang..."

"Kapal ng mukha mo. Iyong nangyari atin ay walang ibig sabihin iyon. Besides, lasing tayo pariho. Saka kalimutan mo na nga iyon. Walang ibang kilalaning ama, ang anak ko, si Rico lang... Naitindihan mo ba, ha?"

Nagkibit-balikat naman si Peter.

"Okay. Pero na miss ko iyong ginagawa natin." Bulong sa kaniya ni Peter. Agad naman umasim ang mukha niya. Mabuti na lang malayo sa kaniya si Rico.

"Euw! Kadiri ka..." Natatawang iniwanan siya ng lalaki.

"Okay ka lang?" Nag-alalang tanong sa kaniya ni Rico.

"Hmm... Medyo nahilo lang ako." Pagsisinungaling niya kay Rico.

"Baka napagod ka lang siguro..." Nilapit niya ang kaniyang ulo sa dibdib ni Rico.

"Thank you, ha? Kasi hindi mo ako iniwan... Nandiyan ka pa rin." Malambing na sabi niya.

"Yeah."

"Mahal na mahal kita, Rico?"

"Thank you... Xanya?"

Carrena POV

Nagising si Carrena sa kwarto na puro puti ang kurtina. Hindi niya alam paano siya napunta sa lugar na ito. Ang huli niyang natandaan nasa bahay siya at si Ate Olivia...

"Ate, Olivia?" Bumangon ako. Pero nakarinig ako ng umiiyak na sanggol. Hinanap ko ito.. at nasa tabi ko lang ang maliit at cute na sanggol. Hindi ito tumigil sa pag-iyak at wala naman akong nakitang ibang magkakarga sa sanggol, hindi ko rin alam. Kung sino ina ng sanggol pero magaan ang loob ko sa bata. Nang kargahin ko ito. Tumahan naman agad. Natutuwa naman ako sa bata. Bumukas ang pinto at pumasok ang gwapong lalaki na mas matangkad pa sa akin. Hindi ko alam ang mga iniisip niya. At hindi ko rin alam anong sasabihin ko sa kaniya. Pero lumalapit ito sa akin.

"Kinarga ko na siya kasi umiiyak, eh?" Sabi ko.

"Akin na si Tantan... Baka mabinat ka?" Kumunot ang noo kong napatingin sa mukha ni Efrem. Wala na rin akong maramdaman na galit sa binata.

"Okay lang... Tulog siya. Baka magising kapag kinuha mo." Sabi ko.

"How are you feeling now?" Tanong niya sa akin.

"Medyo okay na... Gwapo nitong baby.... Kamukha mo. Sino ang ina niya. Sigurado maganda din nanay niya?" Tanong niya.

"Wala kang natandaan anak mi kahapon mo sya pinanganak." Agad na sabi sa akin.

"Ha? Sigurado ka? Ang huli kong natandaan maliit pa lang tiyan ko?"

"Because you went through traumatic stress disorder... Maraming kang nakakalimutan."

"Ganoon ba? Kaya pala nagtataka ako bakit lumiit na tiyan ko. Tapos may sanggol pa sa tabi ko."

"Yeah, anak mo siya."

"Wala akong natatandaan kahit isa, paano ko siya dinadala sa loob ng siyam na buwan... Kumain ba ako sa tamang oras? Regular ba ako nagpatingin sa Doktor. Paano nakayanan iyon? Tapos magising na lang ako nanganak na ako... Hindi ko man lang naramdaman ang paglaki niya sa tiyan ko..."

"It's okay, dahil hindi ka naman pasaway. Kahit isip bata ka that time. Pero magaling kana ba?" Tanong niya sa akin.

"Yes, naalala ko na lahat. Si Ate Olivia?"

"Nakaburol siya malapit sa mga magulang mo. Kapag magaling kana pwide mo siya dalawin samahan kita."

"Okay...." hindi na ako muli nagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Kung nagkasakit siya. Sino ang nag-aalaga sa akin. Sabi sa akin ni Efrem. Hindi daw ako pasaway kahit isip bata ako.

"Hmm... Efrem... Sino nagtitiyaga sa akin alagaan ako. Sabi mo isip bata ako. Pwide mo ba sabihin sa akin lahat lahat..." Sabi ko dito. Nakapamot ito sa ulo.

"Hindi ko maipaliwanag baka kasi iba isipin mo. Pero mayroon namam CCTV sa bahay. Lahat ng mga kilos mo nakarecord.. gusto mo pa rin ba makita?" Agad akong napatango. Malaki ang utang na loob ko, kay Efrem kung sakaling nagkasakit ako.

"Okay..."

"Ano ulit pangalan mo sa anak ko?"

"Carlos Tristan... Si Mommy ang nagbigay ng pangalan. Gusto ko sana hintayin ka magising para ikaw na magbibigay ng name. Pero kailangan ng pangalan ng anak mo para ma register na agad. Dalawang araw kang tulog."

"Hmm..."

"Galit ka ba?"

"Hindi." Agad kong sagot dito. Napansin ko ang pamumuo ng pawis niya sa noo.

"Salamat, ha?"

"Salamat saan??"

"Dahil hindi mo ako pinapabayaan... Sa kabila ng mga ginawa ko sayo. Nanatili ka pa rin sa tabi ko para alagaan ako. Kahit alam ko, ginagawa mo lang iyon. Dahil dinadala ko anak mo... Pero maraming salamat pa rin Efrem?"

"Your welcome..." Ngumiti siya sa akin.

"So anong plano mo ngayon? After this?" Si Efrem.

"Sa ngayon gusto ko muna alagaan ang anak ko... Gusto ko muna mag-fucos sa kaniya. Pero pwide ba sa bahay mo na lang muna titira... Pero huwag kang mag-alala pagtrabahuan ko na lang..."

"Kahit hindi na... Anak ko si Tantan at ayaw ko rin mawalay sa anak ko."

"Okay... Pero kapag magkaroon ako ng work. Kaya ko ng buhayin ang anak ko." Sabi ko sa kaniya.

Nagkibit-balikat naman ito at hindi na nagsalita.

"Hello, there?" Si Minerva. Masigla itong pumasok na may dalang bulaklak.

"Hi, mom?"

"How are you?" Tanong sa kaniya. Hindi familiar sa kaniya ang babae.

"Mom? She remembered everything... Bumalik na siya sa dati."

"Ah...okay? That's great! Anyway, ako nga ulit si Minerva ang Mommy ni Efrem?"

"Okay po... " Ngiting sagot niya dito.

"Masaya akong gumaling kana talaga.. iha? Dininig ng Diyos ang aking panalangin."

"Salamat po, ma'am? Sa pangalan niyo dahil gumaling po ako agad."

"Your welcome... May dala akong food. Sabay natin pagsaluhan ang pagkaing dala ko..." Inisa isang nilapag ang mga pagkain sa mesa.

"So lets eat..." S Minerva.

"Tulog na yata si Baby... Pwide mo ng ibalik sa crib!" Si Efrem.

"Oo... wait." Dahan dahang hiniga niya si Tantan sa crib. Hindi ito umiyak... Tulog na tulog ito.