The Gangster's Luna

KABANATA 8

Kabanata 8

Lancelot's Point of View

"Urg!" Inda ko sa tagiliran kong nadaplisan ng kutsilyo dahil sa pakikipag-bunuan ko kanina sa mga tauhan ng Aces.

Tarantadong mga iyon! Tatlo sila, isa lang ako, sabay-sabay ba naman sumugod. Tsk! Buti na lang at hindi nila nagalaw ang mukha ko, kung hindi talagang lintik lang ang walang ganti.

Oo nga pala't nakalimutan kong magpa-kilala. Ako nga pala si Lancelot Axel Monteverde, ang pinaka-gwapo sa buong Black Alpha at kaliwang kamay ni boss Rain. Ako ang hacker ng grupo. Kaya kong pasukin at i-breach ang lahat ng security system at data. Gusto mo pati ikaw pasukin ko eh. Kidding, ladies!

Anyway, back to my awful situation. Hindi ako makakapag-drive ng ayos nito sa kalagayan ko. Mga gago kasi! Buti na lang at tagiliran ko ang nadali nila, hindi ang gwapo kong mukha.

Tiyak na pagta-tawanan ako ni Xander kung sakali mang nabangasan ang gwapo kong mukha. Isa kasing inggit iyon sa kagwapuhan ko eh. Tsk.

"Idiot." Napa-tingin ako sa nag-salita and I saw Atasha Cyril Ford. I hissed at her. "You didn't bother to help me at all." Saad ko sa kaniya. Sumakay naman siya sa passenger seat pagka-tapos ay tinignan ang sugat ko.

"Hindi ka pa naman mamamatay diyan." She said, coldly. Napa-irap ako. Grabe talaga sa akin ang babaeng 'to.

"Buti nga't hindi ka nila tinuluyan. Tsk." Aniya tapos napa-iling siya. "Sana tinuluyan ka na nila." She added.

Hindi maka-paniwalang tinignan ko naman siya. What the. Kaibigan ko ba talaga ang isang 'to? Tsk. Pasalamat siya at gusto ko siya, kung hindi matagal ko nang inupakan ang babaeng 'to eh.

"Baka naman umiyak at malungkot ka kapag nawala ako." Ani ko. Kunot-noong tumingin naman siya sa akin kaya naman napa-ngisi ako. "Atasha, Atasha, Atasha." Sambit ko sa pangalan niya pagka-tapos ay bahagya kong inilapit ang mukha ko sa kaniya. "Baka mag-sisi ka kapag nawala ako." I said, grinning.

Awtomatikong umangat naman ang isang kilay ni Atasha. "At bakit naman?" Masungit na tanong niya sa akin. Pang-asar na ngumiti naman ako sa kaniya. "Because you just lost the most handsome man in your life." At mawawalan ka ng gwapong manliligaw in the near future. Gusto ko sanang idugtong kaso huwag na lang. Tsaka na kapag pwede na.

Masiyado pang magulo ang lahat at tiyak na mapapatay ako ni Rain kapag nalaman niyang umiibig ako sa tauhan ng mortal niyang kalaban.

Napa-irap naman si Atasha sa sinabi ko at mabilis niyang itinulak palayo ang aking mukha.

"Your head is full of air, Monteverde." Mataray na saad niya sa akin. Bahagya naman akong natawa. I love it when she's acting like this. She's so damn adorable.

"Kaya ka nasu-sugatan eh dahil sa kahanginan mo." She hissed. Pagka-tapos ay inilabas niya ang first aid kit na dala niya. I grin. "You're always ready, my beautiful nurse." I said and that made Atasha blushed. "N-nurse ka diyan! Tigilan mo nga ako, Monteverde. Baka iwanan kita dito hanggang sa mawalan ka ng dugo." Asik niya sa akin. Hindi pa rin nawawala ang pamumula ng kaniyang pisngi.

She's blushing and damn! She looks more enchanting. Natawa na lamang ako at hindi na nag-salita pa. Mamaya totohanin ni Atasha na iwan ako dito. Kawawa naman ang mundo kapag nawalan ng isang gwapong kagaya ko.

"Gagamutin ko na 'tong sugat mo kaya tumahimik ka na diyan." Saad niya habang isa-isa na niyang inilalabas ang alcohol, bulak, betadine, at gauze pad.

Sinimulan na ni Atasha ang pag-lilinis ng sugat ko habang ako naman ay naka-titig lang sa kaniya at iniinda ang hapdi. Putchang gala talaga ng mga tatlong iyon. Babalikan ko sila, humanda sila. Lintik lang walang ganti.

Anyway, Atasha is part of Aces. Marahil siguro ay nagta-taka kayo kung bakit naging mag-kaibigan kami nitong si Atasha kahit na mag-kalaban ang aming grupo na kinabibilangan.

Well, I met Atasha 3 years ago. That's the first time Black Alpha met Aces. It's a bloody war and it happens inside the Aces' leader's house. What happened that day was a mere nightmare to all of us. Lalo na kay boss Rain. May nadamay na hindi naman dapat nadamay sa ingkwentro. And that's where I met Atasha.

Tangina babarilin ko na sana siya that time kaso putcha! Nabighani ako ng ganda niya. And the way she moves? She's like a ninja. Sa pagkaka-alam ko nga ay siya ang pinaka-magaling na tauhan ng Aces. She moves like a pro.

"Oh tapos na." Anunsiyo ni Atasha pagka-tapos ay niligpit na niya ang mga ginamit niya. Napa-igik naman ako. "Thanks, Sha." I said. Tumingin naman siya sa akin. "Be careful next time. Pasalamat ka na lang at hindi ka tinuluyan ni boss." Saad niya sa akin.

Ngumisi naman ako. Gunggong naman iyong tatlong kasamahan niya na humuli sa akin. Hindi agad napansin na naka-wala na pala ang mga kamay ko mula sa pagkaka-tali. Tsk. Wala pa rin talagang kupas ang mga kamay ko sa bilis kumilos.

"I'm not a Monteverde for nothing, Sha. You know that." And I wink at her. Umismid naman siya. "So, sinadya mo talagang mag-pahuli?" She asked. Tumawa naman ako. She really knows how I move huh. "Yeah. That's all part of the plan para makuha ko ito." At inilabas ko ang puting flash drive na nagla-laman ng mga inpormasyon tungkol sa Aces at ang mga sangay nito. Pati na rin ang tungkol sa leader nila na kinamumuhian ni boss Rain.

Ngumisi naman si Atasha. "Nice move, Monteverde." Umiling naman ako. "But honestly speaking, ikaw dapat ang mag-ingat, Atasha. You're dead kapag nalaman nila ang tungkol sa atin." I said, worriedly.

Umiwas naman ng tingin si Atasha. "Rain will also do the same to you if he knew about us." Sagot niya pagka-tapos ay muli niyang ibinalik ang tingin sa akin. "When that day comes, let's just pretend that we didn't know each other, Monteverde. Or if ever we faced each other in the middle of the fight, is it okay if I'll fire you a bullet? Magaling ka naman umiwas eh." She said as she gave me a wicked grin.

Napa-simangot naman ako. Grabe talaga 'tong babaeng 'to sa akin. Tsk.

"Tss. I'll just go with the pretend-not-to-know-each-other than firing you a bullet." I sneered. Tumawa naman si Atasha. "Don't worry, I won't fire you a bullet. Pwede naman kitang iwasan." And she winks at me.

Napa-iling na lang ako. Minsan talaga hindi ko alam kung nagbi-biro o hindi itong si Atasha eh. Para naman kasing hindi biro ang mga sinasabi niya. Her face's expression says otherwise.

But to be honest, if ever we get busted, I'll protect Atasha, even if it cost my life. Sorry na lang sa mundo, dahil mawawalan sila ng gwapong kagaya ko kapag nangyari iyon. But yeah, I'm willing to risk my life just to protect Atasha from everyone. Kahit sa Black Alpha. Ganoon ko siya kamahal.

Louise Jadelyn's Point of View

Nagising ako sa tunog ng aking cellphone at dahil tamad pa akong mag-mulat ng aking mga mata ay kinapa ko lamang ang aking bedside table para kunin ang aking cellphone.

"Hello." Inaantok kong bati sa tumatawag. Sino kaya ito? Ang aga-aga nambubulabog.

"Get up and open the f*****g door." Isang baritonong boses ang narinig ko mula sa kabilang linya. Kumunot naman ang noo ko. Sino ba 'to at ang lakas maka-utos?

"Sino ka ba? Wrong number ka!" Asik ko. Tsk! Ang aga-aga pa para manira ng araw ah! And for Pete's sake, gusto ko pang matulog. Napuyat ako kagabi kakaisip sa kung papaano ko ipapaliwanag kay Maverick na hindi talaga kami ni Rain.

"Look at your phone's screen, idiot." Sagot naman no'ng lalaki sa kabilang linya. Aba! Maka-idiot wagas ah! Humanda sa akin ang kung sino mang kumag na ito kapag nalaman ko kung sino siya.

Nag-mulat ako ng aking mga mata at kahit nasisilaw ay pilit kong inaninang ang pangalan ng taong kausap ko ngayon.

And my eyes immediately grew wider upon knowing the caller's name.

Si Rain! My God! Anong kailangan ng lalaking 'to at tumatawag ng ganito kaaga?

"A-anong kailangan mo?! Ang aga pa para manira ng araw, Rain huh!" Angil ko dito. I heard him hissed. "Get up and come with me." He said. Nangunot naman ang noo ko. "Saan tayo pupunta?" I asked.

"School." Simpleng sagot niya sa akin. Naningkit naman ang mga mata ko. Alam niyo kung kaharap ko lang si Rain baka nasapok ko na ang lalaking 'to. Anong trip niya at nagpa-pasama siya sa school?

"Ayoko! May paa ka naman, may kamay, kaya mo na 'yan mag-isa!" Asik ko sa kaniya. I heard him groan in frustration.

"You'll come with me or I'll pull you out of your bed?" Pananakot niya. Nanglaki naman ang mga mata ko. Grabe talaga 'tong dilim na 'to!

"As if naman makaka-pasok ka." Kampanteng sagot ko naman and I smirk. Duh! Naka-security code ang pintuan ng unit ko at ako lamang ang nakaka-alam ng pincode nito. Kahit sila ate ay hindi alam ang password ng unit ko.

"Oh really?" And I get bewildered as soon as I saw Rain standing in front of my door's bedroom.

How come?! Paano siya naka-pasok sa unit ko?! Agad akong napa-balikwas at itinakbong ang kumot sa aking katawan.

"P-paano--- hoy huwag kang lalapit!!" Nauutal na saad ko sa kaniya nang makita kong nagla-lakad siya papasok sa aking kwarto.

Ngumisi naman siya sa akin.

"I have my ways, woman. I really don't want to enter your pad without your permission but you left me no choice." He said, smirking. Nabitawan ko naman ang hawak kong cellphone.

Unti-unti kong nararamdaman ang pag-lakas ng t***k ng aking puso habang papa-lapit nang papa-lapit si Rain sa akin.

He's walking towards me while looking directly into my eyes and I felt like my whole world disappear just before me.

Napa-usog ako nang maka-lapit si Rain sa aking kama. Yumukod siya at inilapit niya ang kaniyang mukha sa akin, dahilan upang mapa-atras ako lalo, but unfortunately, nasa dulo na ako ng headboard.

Nang-laki ang mga mata ko kasabay nang mabilis na pag-tahip lalo ng aking puso. I feel like my heart is going to burst out of my chest sa lakas ng t***k nito.

Ang lapit-lapit ng mukha ni Rain sa akin. Natitigan ko tuloy ng maayos kung gaano siya ka-gwapo. God! Ano bang iniisip ko?!

You should push him away, Lj! Pero bakit hindi ako maka-galaw? Pakiramdam ko ay na-estatwa na lamang ako bigla.

Mas lalong kumabog ng malakas ang aking puso nang unti-unting sumilay ang isang ngisi sa mga labi ni Rain. Oh holy sh---. Oo na! Aaminin ko na mas lalo siyang gwumapo sa ginawa niyang iyon!

"There's no way you can run from me, woman." He said, trying to intimidate me. Hindi naman ako umimik at sa halip ay naka-titig lamang ako sa kaniya. "Now get up. Or..." Napa-singhap ako nang biglang inilapit ni Rain ang mga labi niya sa aking tenga.

Ramdam ko tuloy ang mainit niyang pag-hinga sa parte kong iyon.

"You want me to carry you towards the bathroom and --" Hindi ko na pinatapos pa si Rain sa pagsa-salita at mabilis pa sa alas-kwatro na lumayo ako sa kaniya at tumayo.

I was flabbergasted and my cheeks are burning red. This jerk! Hindi lang pala siya isang dilim, kung hindi isa siyang manyakis na dilim!

"P-pervert!" Asik ko sa kaniya at mabilis na akong tumungo sa loob ng banyo. Rinig ko naman ang malakas niyang pag-tawa. Napa-sandal ako sa pintuan kasabay nang pag-hawak ko sa aking dibdib.

Ang lakas pa rin ng t***k ng puso ko. Hindi ko alam kung bakit, but I'm sure that Rain really does have this kind of effect on me and it's making me frustrated.

Jeez! I shouldn't feel this way about that perverted jerk!

I close my eyes and sigh. Calm down, Lj. Calm down. Don't let that Rain Park get into you.

...

"We're here." Anunsiyo ni Rain pagka-park niya ng kaniyang sasakyan sa parking lot ng school. Tumingin naman ako sa kaniya at ngumuso. "Kailangan ba talagang samahan kita? Wala akong klase ngayon, anong gagawin ko dito?" Tanong ko sa kaniya.

Tumingin naman siya sa akin.

"Don't worry, I'm not taking any longer. I'll just talk to the school board then we'll go somewhere." He said pagka-tapos ay lumabas na siya. Umikot naman si Rain papunta sa side ko upang pag-buksan ako ng pinto.

Naks may pagka-gentleman naman pala itong si dilim.

"Thank you." Saad ko pagka-baba ko ng sasakyan. Nag-lakad na kami papasok ng school and trust me, pinag-ti-tinginan kami lalo na ng mga kababaihan.

Grr! Nakaka-ramdam ako na feeling ko any minute may aatake na naman sa akin katulad no'ng nangyari sa locker room.

Pero subukan lang nila. Talagang hindi ko sila uurungan!

"Anway, saan nga pala tayo pupunta?" Takang tanong ko kay Rain. Naalala ko kasi bigla iyong sinabi niyang may pupuntahan kami pagka-tapos niyang kausapin ang school board.

Saan naman kaya ako dadalhin ng lalaking 'to? Hala baka mamaya, may binabalak na palang masama sa akin si Rain! Baka balak na akong ligpitin ng lalaking 'to!

"Just wait and see." Sagot niya sa akin. Kumabog naman ng malakas ang puso ko. s**t. Feeling ko mawawala na ako sa mundong 'to. Kailangan ko na ata mag-paalam kayla Ate at sa pamilya ko sa Korea. Huhu!

Eto na ata yung huling araw ko. Liligpitin na ata ako ng dilim na 'to. Nakaka-inis naman. Tumupad naman ako sa usapan namin na hindi ko ipagsa-sabi sa kahit kanino ang nakita ko. Naging good girl naman ako. I kept my promise.

Pero bakit nagba-balak na agad itong dilim na 'to na ligpitin ako? Or baka naman napikon na siya kaka-pilit sa akin na maging girlfriend niya? Eh sa ayoko nga eh! Hindi naman siya ang gusto kong maging first boyfriend.

I want all of my first to happen with Maverick.

Ano nang gagawin ko? Makaka-takas pa ba ako sa mapait kong kapalaran?

"Wait for me at the cafeteria, Lj, or in the library. I'll go to you after I meet with the school board." Rinig kong saad ni Rain ngunit hindi ako umimik.

Pinanglolooban na ako ng takot. Kung alam ko lang na ganito pala ang kahihinatnan ko sana hindi ko na lang itinago ang sikreto nitong dilim na 'to.

"Lj?" Untag ni Rain sa akin nang mapansin niyang hindi ako sumasagot.

Nagla-lakad pa rin siya habang ako naman ay naka-hinto na. Hindi ko na kayang sundan pa siya. Gusto ko nang tumakbo palayo. Ayoko pang mamatay! Hindi pa ako nakaka-uwing Korea! Hindi ko pa ulit nakikita sila Eomma at Appa!

"Hoy babae--" Lumingon si Rain at agad na nanglaki ang mga mata niya nang makita niya akong tulala.

"W-what happened? Why are you crying?" Agad niyang tanong pagka-tapos ay mabilis siyang lumapit papunta sa akin.

Huh? Kinapa ko ang aking mukha at hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako sa takot.

"Hey. What's wrong with you?" Aligagang tanong ni Rain at hinawakan niya ang mag-kabilang balikat ko.

"Naging good girl naman ako ah! I didn't tell anyone what I saw that night." I said between my sobs. Agad na nangunot naman ang noo ni Rain, tila ba naguguluhan siya sa sinasabi ko. Tignan mo! Maang-maangan pa siya ngayon!

"What are you saying?" Naguguluhang tanong niya sa akin. I sniffed. "Are you planning to kill me now? Naging good girl naman ako! Porket ba ayaw kong maging girlfriend mo. Eh ano tayo ngayon? Dineclare mo na nga kahapon na mag-couple tayo sa harap ng ultimate crush ko eh! Bakit ngayon balak mo na akong todasin? Eto na nga eh! Pumapayag na!" I sobbed.

Hindi ko talaga mapigilang hindi mapaiyak sa sinapit ng kapalaran ko. Hindi ko alam na hanggang dito na lang pala ako. Sana pina-graduate man lang ako ni Rain!

No choice tuloy ako kung hindi pumayag maging girlfriend niya. Kung iyon lamang ang tanging paraan para mapa-haba pa ang buhay ko.

Hindi naman umimik si Rain at sa halip ay tumitig lang ito sa akin habang ako naman ay patuloy sa pag-hikbi. Ramdam kong pinag-ti-tinginan na kami pero wala akong pake. Sila kaya ang malagay sa sitwasyon ko, hindi ba sila matatakot? Hindi ba sila mapapa-iyak din?

Maya-maya lang ay biglang napa-yuko si Rain at pansin kong bahagyang tumataas-baba ang kaniyang balikat. Hindi ko alam kung tumatawa ba siya o hindi. Then he looks at me again, and I saw him stopping himself from laughing.

"Pfft. Damn!" He blurted out. At ganoon na lamang ang pang-tigil ng mga luha ko kasabay nang pang-la-laki ng mga mata ko sa biglaang ginawa ni Rain. He holds the back of my head as he placed his head on my shoulder. Para niya akong niyayakap sa pwesto naming dalawa. Rinig ko din ang marahan niyang pag-tawa.

God! Eto na naman iyong malakas na t***k ng aking puso.

"R-Rain?" Taka kong untag sa kaniya. Hindi naman siya nag-angat ng mukha pero rinig ko pa din na pinipigilan niya ang sarili niyang tumawa ng malakas.

"Shh. Stay still." He said as I tried to move. "Pfft. I don't know what the f**k is running in your mind. But hell! I'm not going to kill you, stupid." He said in a breathy laugh.

Napa-mulagat naman ako sa sinabi niya. Weh? Hindi niya ako papatayin? Eh saan kami pupunta mamaya?

"T-then, what are you planning to do with me later?" Takang tanong ko. Nag-angat na siya ng ulo dahilan upang magka-pantay ang aming mga mukha.

Bahagya akong nagulat sa bumungad na expression sa akin ng kaniyang mga mata. His eyes were not cold and it's expressing emotions.

Amusement is visible in his eyes. And his lips are slightly curved in a wide smile.

This is the very first time I saw him smile and damn. He looks more handsome when he does. I swear.

"Basta. Stop asking and don't overthink. I will not do you any harm, Lj. I promise." He said while staring directly into my eyes. And somehow, I feel relieved and calm. It's like the inner me was trusting and believing what Rain has said to me.

"Now, let's go. You, silly." And he chuckles. Ngunit bago ko pa matitigan ng matagal ang ginawa niyang pag-tawa ay mabilis na siyang tumalikod sa akin.

I was shocked to see him chuckling. Like, I've never seen him express emotions before, duh! And I swear, it also has the same effect on me.

My heart is thumping faster again at sa tingin ko kailangan ko nang magpa-check-up.