CHAPTER 4 สงครามที่ไม่มีวันจบ

2862 Words
CHAPTER 4 สงครามที่ไม่มีวันจบ “ฉันว่ากว่าแกจะหาตัวคนร้ายที่ทำร้ายฟาได้ แกตายก่อนแน่เลยยัยซอล =_=” แพนพูดอย่างเหนื่อยใจ สองมือก็กำลังทำแผลให้ฉัน ทันทีที่คอปเตอร์เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยแพนฟัง ยัยนี่ก็หน้าตาตื่นรีบพุ่งมาหาฉันที่บ้าน ก่อนจะทำการอ้อนวอนขออันเชิญคอปเตอร์และไซไฟให้กลับบ้านไป ขืนให้อีตาสองคนนั้นอยู่ความก็แตกสิ “ทำไงได้ล่ะ โรงเรียนนั้นมันโรงเรียนมัธยมปลายอันธพาลนี่นา วิถีชีวิตของฉันหลังจากนี้คงจะเต็มไปด้วยสงครามซะล่ะมั้ง T^T” ฉันเบะปากก่อนจะถดแขนหนียัยแพนที่กดสำลีลงมาเต็มแรง ยัยเพื่อนบ้า! แกจะฆ่าฉันหรือไง แค่นี้ร่างฉันก็ระบมไปหมดแล้วนะ ฮือๆๆ “แล้วได้เรื่องอะไรบ้างหรือเปล่าล่ะ มีเบาะแสอะไรเพิ่มบ้างมั้ย” ฉันส่ายหน้าแทนการพูด ยัยแพนถอนหายใจสีหน้าคร่ำเครียดไม่ต่างจากฉัน พลาสเตอร์อันสุดท้ายถูกแปะลงที่แก้มฉัน มันคือรอยแผลที่ดราก้อนฝากไว้ T^T “ผู้ต้องสงสัยที่ได้เจอวันนี้มีห้าคนนะ คอปเตอร์กับไซไฟที่มาส่งฉัน ยูนิคอร์นที่เมื่อเช้ามาช่วยฉันไว้ ผู้ชายท่าทางแปลกๆที่ชื่อโซลแล้วก็ดราก้อน แต่ฉันก็ยังฟันธงไม่ได้ว่าใครคือโค้ดเนมปาปาที่ฟาบอกไว้” “แกต้องระวังตัวนะซอล โรงเรียนนั้นมีแต่พวกอันธพาลโหดๆ ทุกคนในละแวกนี้รู้กิตติศัพท์ของพวกมันดี ถ้าเกิดมันจับได้ว่าแกปลอมตัวเข้าไปเพื่อสืบเรื่องนี้ แกอาจจะตกอยู่ในอันตราย ไม่สิ นี่ขนาดมันยังไม่รู้ ชีวิตแกยังเต็มไปด้วยเรื่องอันตรายเลย” “ฉันไม่เข้าใจเลยว่าฟามันทนเรียนโรงเรียนนี้อยู่ได้ยังไง เฮ้อ!” จะว่าไปวันนี้ฉันยังไม่ได้ไปเยี่ยมพี่ฟาเลย แต่สภาพแบบนี้คงลากสังขารไปไม่ไหวแน่ๆ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ คงยังติดอยู่ในห้วงความฝันไม่ยอมตื่นอยู่ล่ะสิ “งั้นแกก็กินข้าวกินยาแล้วก็นอนพักซะนะ ฉันว่าจะไปเยี่ยมฟาสักหน่อย” “แกนี่รักฟาจังเลยนะ” “พะ…พูดบ้าๆน่า >//////////___<// “ฟาเตี้ยลงหรือเปล่า?” คำถามของยูนิคอร์นทำให้ฉันผละตัวออกมาจากเขาทันทีด้วยความตกใจ ถึงทุกอย่างบนใบหน้าของฉันจะเหมือนกับพี่ฟามากแค่ไหนก็ตาม แต่ส่วนสูงของเราก็ยังต่างกันอยู่เล็กน้อย แต่ว่า…หมอนี่สังเกตเห็นด้วยเหรอเนี่ย TOT “ทำไมต้องตกใจด้วย…” แล้วเมื่อไหร่นายจะเลิกพูดยานคางทำท่าเหมือนเด็กน้อยแบบนี้สักทีเล่า! “กะ…ก็ต้องตกใจสิ จู่ๆนายก็มาว่าฉันเตี้ยลงแบบนี้ แค่ทุกวันที่เป็นอยู่ก็เตี้ยพอแล้ว ฉันไม่อยากจะเตี้ยลงไปมากกว่านี้หรอกนะ เดี๋ยวสาวไม่มอง” “หืม…นายเคยสนใจผู้หญิงด้วยเหรอ?” ผางเข้าอีกคำถามแล้วไง T^T! ไอ้พี่ฟา แกหาเรื่องให้ฉันอีกแล้วนะโว้ยยย ทุกทีไม่เคยจีบผู้หญิงเลยหรือไงฟะ! “เอ่อ…คนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงบ้างล่ะนะ เหอะๆ =__=;;” “แล้วถ้าฉันไปแปลงเพศเป็นผู้หญิง นายจะสนใจฉันมั้ย…” ความคิดของหมอนี่น่ากลัวจริงๆ -__-;; “มะ…ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก” “แต่อยากให้ฟาสนใจนี่นา…” “คะ…คือเรื่องนั้น…” “ตกลงฉันจะไปแปลงเพศตามที่ฟาชอบนะ…” “มะ…ไม่ ไม่ใช่แบบ…” ตุ้บ! เสียงของฉันถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อยูนิคอร์นดันตัวฉันติดกำแพงแล้วจู่โจมจูบเข้ามาเต็มๆ ฉันพยายามทุบอกเขาและดันตัวเขาออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล แรงของยูนิคอร์นมีเยอะจนฉันต้านทานไว้ไม่ได้ ริมฝีปากเริ่มถูกรุกหนักจากคนตรงหน้าจนฉันแทบหมดแรง สองมือที่เคยผลักไสเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นขยุ้มเสื้อของเขาเอาไว้ ไอร้อนจากลมหายใจของเขาเป่ารดแก้มจนสมองพร่าเลือนไปหมด “ไอ้ยูนิคอร์น!” พลั่ก! เสียงพร้อมแรงกระชากยูนิคอร์นให้ออกจากตัวฉันและปล่อยหมัดใส่หน้าทันทีของคอปเตอร์เรียกสติที่หายไปกลับคืนมาทั้งหมด พอเพ่งสายตามองภาพตรงหน้าอีกทีก็เจอกับคอปเตอร์และยูนิคอร์นกำลังแลกหมัดกันนัวเนีย! “คะ…คอปเตอร์! ยะ…ยูนิคอร์น!” หมับ! แขนของฉันถูกจับเอาไว้ขณะที่กำลังจะพุ่งเข้าไปแยกคนทั้งสองออกจากกัน ไซไฟนั่นเอง เขายืนมองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่ฉันกลับสังเกตเห็นเส้นเลือดที่ขมับเขาปูดขึ้นมา และมือที่จับแขนฉันไว้ก็ถูกบีบซะแน่นจนกระดูกแทบละเอียดด้วย โกรธอยู่สินะหมอนี่ =__=;; “คู่ต่อสู้ของแกไม่ใช่ท่านยูนิคอร์น ไอ้ไซไฟ!” พลั่ก! ฉันเบิกตากว้างอีกครั้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ผู้ชายที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนกระโดดลงมาจากกำแพงแล้วเตะเข้ากลางหลังของไซไฟที่กำลังจะเข้าไปช่วยคอปเตอร์จนเขาล้มหน้าทิ่มลงไป ฉันรีบเลื่อนสายตามองเข็มกลัดของเขาดูว่าเขาเป็นคนของแดนไหน และพอเห็นก็เลยถึงบางอ้อทันทีว่าทำไมเขาถึงโผล่มาช่วยยูนิคอร์น คนของแดนใต้นี่เอง… “ไอ้คิง!!!” ไซไฟที่ลุกขึ้นมาได้แล้วตะโกนกร้าว สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความโกรธ และไม่ต้องมีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเขาอีก การตะลุมบอนของคู่ที่สองก็ถือกำเนิดขึ้น… คอปเตอร์กับยูนิคอร์นที่กำลังสู้กันอย่างไม่ใครยอมใคร ไซไฟกับคิงที่ดุเดือดไม่แพ้กัน ฉันจะเข้าไปห้ามคู่ไหนก่อนดีล่ะเนี่ย TOT!!!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD