CHAPTER 4 สงครามที่ไม่มีวันจบ
2862 Words
CHAPTER 4 สงครามที่ไม่มีวันจบ
“ฉันว่ากว่าแกจะหาตัวคนร้ายที่ทำร้ายฟาได้ แกตายก่อนแน่เลยยัยซอล =_=”
แพนพูดอย่างเหนื่อยใจ สองมือก็กำลังทำแผลให้ฉัน ทันทีที่คอปเตอร์เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยแพนฟัง ยัยนี่ก็หน้าตาตื่นรีบพุ่งมาหาฉันที่บ้าน ก่อนจะทำการอ้อนวอนขออันเชิญคอปเตอร์และไซไฟให้กลับบ้านไป ขืนให้อีตาสองคนนั้นอยู่ความก็แตกสิ
“ทำไงได้ล่ะ โรงเรียนนั้นมันโรงเรียนมัธยมปลายอันธพาลนี่นา วิถีชีวิตของฉันหลังจากนี้คงจะเต็มไปด้วยสงครามซะล่ะมั้ง T^T”
ฉันเบะปากก่อนจะถดแขนหนียัยแพนที่กดสำลีลงมาเต็มแรง ยัยเพื่อนบ้า! แกจะฆ่าฉันหรือไง แค่นี้ร่างฉันก็ระบมไปหมดแล้วนะ ฮือๆๆ
“แล้วได้เรื่องอะไรบ้างหรือเปล่าล่ะ มีเบาะแสอะไรเพิ่มบ้างมั้ย”
ฉันส่ายหน้าแทนการพูด ยัยแพนถอนหายใจสีหน้าคร่ำเครียดไม่ต่างจากฉัน พลาสเตอร์อันสุดท้ายถูกแปะลงที่แก้มฉัน มันคือรอยแผลที่ดราก้อนฝากไว้ T^T
“ผู้ต้องสงสัยที่ได้เจอวันนี้มีห้าคนนะ คอปเตอร์กับไซไฟที่มาส่งฉัน ยูนิคอร์นที่เมื่อเช้ามาช่วยฉันไว้ ผู้ชายท่าทางแปลกๆที่ชื่อโซลแล้วก็ดราก้อน แต่ฉันก็ยังฟันธงไม่ได้ว่าใครคือโค้ดเนมปาปาที่ฟาบอกไว้”
“แกต้องระวังตัวนะซอล โรงเรียนนั้นมีแต่พวกอันธพาลโหดๆ ทุกคนในละแวกนี้รู้กิตติศัพท์ของพวกมันดี ถ้าเกิดมันจับได้ว่าแกปลอมตัวเข้าไปเพื่อสืบเรื่องนี้ แกอาจจะตกอยู่ในอันตราย ไม่สิ นี่ขนาดมันยังไม่รู้ ชีวิตแกยังเต็มไปด้วยเรื่องอันตรายเลย”
“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าฟามันทนเรียนโรงเรียนนี้อยู่ได้ยังไง เฮ้อ!”
จะว่าไปวันนี้ฉันยังไม่ได้ไปเยี่ยมพี่ฟาเลย แต่สภาพแบบนี้คงลากสังขารไปไม่ไหวแน่ๆ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ คงยังติดอยู่ในห้วงความฝันไม่ยอมตื่นอยู่ล่ะสิ
“งั้นแกก็กินข้าวกินยาแล้วก็นอนพักซะนะ ฉันว่าจะไปเยี่ยมฟาสักหน่อย”
“แกนี่รักฟาจังเลยนะ”
“พะ…พูดบ้าๆน่า >//////////___<//
“ฟาเตี้ยลงหรือเปล่า?”
คำถามของยูนิคอร์นทำให้ฉันผละตัวออกมาจากเขาทันทีด้วยความตกใจ ถึงทุกอย่างบนใบหน้าของฉันจะเหมือนกับพี่ฟามากแค่ไหนก็ตาม แต่ส่วนสูงของเราก็ยังต่างกันอยู่เล็กน้อย แต่ว่า…หมอนี่สังเกตเห็นด้วยเหรอเนี่ย TOT
“ทำไมต้องตกใจด้วย…”
แล้วเมื่อไหร่นายจะเลิกพูดยานคางทำท่าเหมือนเด็กน้อยแบบนี้สักทีเล่า!
“กะ…ก็ต้องตกใจสิ จู่ๆนายก็มาว่าฉันเตี้ยลงแบบนี้ แค่ทุกวันที่เป็นอยู่ก็เตี้ยพอแล้ว ฉันไม่อยากจะเตี้ยลงไปมากกว่านี้หรอกนะ เดี๋ยวสาวไม่มอง”
“หืม…นายเคยสนใจผู้หญิงด้วยเหรอ?”
ผางเข้าอีกคำถามแล้วไง T^T! ไอ้พี่ฟา แกหาเรื่องให้ฉันอีกแล้วนะโว้ยยย ทุกทีไม่เคยจีบผู้หญิงเลยหรือไงฟะ!
“เอ่อ…คนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงบ้างล่ะนะ เหอะๆ =__=;;”
“แล้วถ้าฉันไปแปลงเพศเป็นผู้หญิง นายจะสนใจฉันมั้ย…”
ความคิดของหมอนี่น่ากลัวจริงๆ -__-;;
“มะ…ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก”
“แต่อยากให้ฟาสนใจนี่นา…”
“คะ…คือเรื่องนั้น…”
“ตกลงฉันจะไปแปลงเพศตามที่ฟาชอบนะ…”
“มะ…ไม่ ไม่ใช่แบบ…”
ตุ้บ!
เสียงของฉันถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อยูนิคอร์นดันตัวฉันติดกำแพงแล้วจู่โจมจูบเข้ามาเต็มๆ ฉันพยายามทุบอกเขาและดันตัวเขาออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล แรงของยูนิคอร์นมีเยอะจนฉันต้านทานไว้ไม่ได้ ริมฝีปากเริ่มถูกรุกหนักจากคนตรงหน้าจนฉันแทบหมดแรง สองมือที่เคยผลักไสเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นขยุ้มเสื้อของเขาเอาไว้ ไอร้อนจากลมหายใจของเขาเป่ารดแก้มจนสมองพร่าเลือนไปหมด
“ไอ้ยูนิคอร์น!”
พลั่ก!
เสียงพร้อมแรงกระชากยูนิคอร์นให้ออกจากตัวฉันและปล่อยหมัดใส่หน้าทันทีของคอปเตอร์เรียกสติที่หายไปกลับคืนมาทั้งหมด พอเพ่งสายตามองภาพตรงหน้าอีกทีก็เจอกับคอปเตอร์และยูนิคอร์นกำลังแลกหมัดกันนัวเนีย!
“คะ…คอปเตอร์! ยะ…ยูนิคอร์น!”
หมับ!
แขนของฉันถูกจับเอาไว้ขณะที่กำลังจะพุ่งเข้าไปแยกคนทั้งสองออกจากกัน ไซไฟนั่นเอง เขายืนมองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่ฉันกลับสังเกตเห็นเส้นเลือดที่ขมับเขาปูดขึ้นมา และมือที่จับแขนฉันไว้ก็ถูกบีบซะแน่นจนกระดูกแทบละเอียดด้วย
โกรธอยู่สินะหมอนี่ =__=;;
“คู่ต่อสู้ของแกไม่ใช่ท่านยูนิคอร์น ไอ้ไซไฟ!”
พลั่ก!
ฉันเบิกตากว้างอีกครั้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ผู้ชายที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนกระโดดลงมาจากกำแพงแล้วเตะเข้ากลางหลังของไซไฟที่กำลังจะเข้าไปช่วยคอปเตอร์จนเขาล้มหน้าทิ่มลงไป ฉันรีบเลื่อนสายตามองเข็มกลัดของเขาดูว่าเขาเป็นคนของแดนไหน และพอเห็นก็เลยถึงบางอ้อทันทีว่าทำไมเขาถึงโผล่มาช่วยยูนิคอร์น
คนของแดนใต้นี่เอง…
“ไอ้คิง!!!”
ไซไฟที่ลุกขึ้นมาได้แล้วตะโกนกร้าว สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความโกรธ และไม่ต้องมีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเขาอีก การตะลุมบอนของคู่ที่สองก็ถือกำเนิดขึ้น…
คอปเตอร์กับยูนิคอร์นที่กำลังสู้กันอย่างไม่ใครยอมใคร
ไซไฟกับคิงที่ดุเดือดไม่แพ้กัน
ฉันจะเข้าไปห้ามคู่ไหนก่อนดีล่ะเนี่ย TOT!!!
- Writer
