3
1163 Words
“ถ้าไม่ได้ตุลย์พาพินนี่มาส่งโรงพยาบาล พินนี่ต้องแย่แน่” หนูน้อยพินนี่ไข้สูงเกือบสามสิบเก้าองศา ร้องไห้งอแงผล็อยหลับระหว่างทางมาโรงพยาบาล พินต้าอ้อนตนุภัทรให้อยู่เป็นเพื่อนจนกระทั่งพยาบาลเคลื่อนย้ายลูกสาวเข้ามาในห้องพักฟื้น หล่อนถอยออกจากเตียง เข้ามากอดแขนตนุภัทรที่เตรียมตัวกลับ พินต้าตัวสูง แต่ตนุภัทรสูงมากกว่า เขย่งปลายเท้าขึ้นสุดเพื่อหอมแก้ม “ขอบคุณนะคะ ตุลย์น่ารักสำหรับพินต้าเสมอ”
“เคยบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำ”
“อย่าทำตัวห่างเหินนักสิ แค่หอมแก้มนิดเดียวเอง”
“พินนี่ปลอดภัยแล้ว พินต้าอยู่เฝ้าไปนะ ตุลย์จะกลับบ้าน” เขาปลดข้อมือ แต่พินต้าไม่ยอม ยังคงกอดแขน เอียงวงหน้ามาซบอิงไหล่
“ไม่กลับได้ไหม พินต้ากลัว ห้องนี้เคยมีคนตายหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตุลย์จะทิ้งให้พินต้าเฝ้าพินนี่คนเดียวเหรอ”
“ไม่อยากเฝ้าคนเดียวก็โทรตามพสุมาอยู่เป็นเพื่อน”
“ไม่เอา! พินต้าเกลียดเขา พินต้าอยากอยู่กับตุลย์มากกว่า”
“ตุลย์ไม่ใช่ผัวพินต้า”
พินต้าไม่พอใจปากจัดๆ ของตนุภัทร ทำได้แค่ข่มความรู้สึกไว้ กลัวเอาแต่ใจกรีดร้องออกมาเสียงดัง เขาจะเตลิดหนี
“อยู่เป็นเพื่อนพินต้าเถอะนะ นะคะ ตุลย์คนดี ตีสองกว่าแล้ว อีกไม่นานก็เช้า อยู่ค้างที่นี่ ไว้ตื่นนอนค่อยกลับบ้าน”
“ไม่ได้ พรุ่งนี้ตุลย์มีประชุม”
“งานตุลย์สำคัญกว่าพินต้าเหรอคะ”
ลากปลายนิ้วเย็นบนกรอบหน้า หยุดบนริมฝีปากหยักคมน่าลุ่มหลง พินต้าจำทุกสัมผัสที่เคยได้รับจากแฟนเก่าได้ ตนุภัทรจูบเก่ง เล้าโลมเก่ง พินต้าคลั่งไคล้ตนุภัทรถึงขั้นรับคำขอแต่งงาน น่าเสียดาย ที่พ่อแม่ต้องการอำนาจทางการเมืองมาพยุงธุรกิจ ทำให้พินต้าทรยศตนุภัทรไปคบพสุ
“ตุลย์ขี้เกียจฟังแม่บ่น ถ้าแม่รู้ แม่คงไม่ปล่อยไว้”
“แม่พริ้มยังเคี่ยวเหมือนเดิม หรือเคี่ยวแค่กับพินต้าก็ไม่รู้ ว่าไปแล้ว พินต้าคิดถึงแม่พริ้มจังเลย พินต้าหาเวลาว่างพาพินนี่ไปกราบท่านดีไหม”
“อย่าหาเรื่อง พินต้าก็รู้ แม่ตุลย์ไม่ชอบพินต้า”
คำพูดไม่รักษาน้ำใจทำให้พินต้าโกรธ
“ใช่สิ พินต้ามันน่ารังเกียจ ใครจะแสนดีเท่าเมียตุลย์!”
“เกี่ยวอะไรกับแก้ว อย่าพูดโยงไปเรื่อย”
“ก็พินต้าหึงตุลย์นี่คะ! พินต้าไม่สนใจหรอกนะ ว่าแม่พริ้มจะรักหรือเกลียดพินต้า พินต้าสนใจแค่ความต้องการของตุลย์ ถ้าตุลย์รักพินต้า พินต้าจะพยายามเอาชนะใจแม่พริ้ม”
“ตุลย์ไม่อยากคุยเรื่องนี้” ปลดมือ แต่พินต้ากอดแขนเขาไว้
“ถ้าไม่อยากคุย ก็นอนนะคะ นอนตรงนี้กับพินต้า พินต้าไม่รังเกียจถ้าต้องแชร์ที่นอนเล็กๆ กับตุลย์” จูงแขนเขากลับมา แต่ตนุภัทรไม่เคลื่อนกายทำให้พินต้างอน หน้าตามู่ทู่ ยับย่นเกินกว่าจะเรียกว่าน่ารัก
“ทำไม! เมื่อก่อนจะที่ไหน ตุลย์ก็เบียดมานั่งกับพินต้าทุกที”
“ต่างตรงที่ตอนนั้นยี่สิบสอง แต่ตอนนี้เราสามสิบสอง”
“ตุลย์จะว่าพินต้าแก่ ไม่น่ารักเหมือนเดิมใช่ไหม”
“ไม่ใช่ ตุลย์แค่อยากให้รู้กาลเทศะ ที่นี่โรงพยาบาล จะมานอนด้วยกันได้ยังไง น่าเกลียดจะตาย”
“พินต้าไม่สน พินต้ารู้แค่พินต้าอยากอยู่กับตุลย์” เขย่งเท้าจุ๊บที่ปากอดีตคนรัก ตนุภัทรทำหน้าไร้อารมณ์ ขัดใจผู้หญิงชอบเอาชนะ หล่อนสอดมือสองข้างกอดรอบต้นคอลูบท้ายทอยอ้อน
“ไม่รักพินต้าแล้วเหรอ”
“ถามบ่อยจัง”
“ตุลย์ก็ตอบมาสิ พินต้าจะได้เลิกถาม”
ตนุภัทรสับสน เขาไม่รู้ว่ายังรักพินต้าหรือหมดรักไปแล้ว
“ไม่รู้” จึงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด
พินต้าไม่พอใจคำตอบ เบียดร่างกายนิ่มนุ่มไล่ต้อนอดีตคนรักให้จนมุม ผลักเขาลงบนโซฟา
“พินต้า!”
“รู้แล้วค่ะว่าชื่อพินต้า อย่าเรียกบ่อยนักสิ”
ตามไปนั่งคร่อมตัก รองเท้าแตะที่สวมติดฝ่าเท้า เหยียบลงบนพื้นโซฟา ไม่สนใจว่าเศษฝุ่นจะทำให้เฟอร์นิเจอร์โรงพยาบาลสกปรก แนบบั้นท้ายงามถูไถเป้ากางเกงให้แฟนเก่าตบะแตก แท่งร้อนของเขาเวลาสอดเข้ามาในโพรงนุ่มถึงใจพินต้านัก
นึกถึงสมัยก่อน หล่อนกับเขามีอะไรกันเกือบทุกวัน ว่างไม่ได้เป็นต้องนัดมามีอะไรกันถี่ยิบ ตนุภัทรเซ็กซ์จัด อึด ถึก ทน ถูกใจพินต้า แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว ที่หล่อนกับเขาไม่ได้ร่วมหลับนอน
พินต้าแต่งงานกับพสุ คลอดหนูพินนี่จนแกอายุได้หนึ่งขวบเศษๆ ร่างกายเปลี่ยนไปมาก ไม่กระชับเหมือนสมัยสาวๆ พสุเบื่อหน่ายเซ็กซ์ ออกจากบ้านไปซื้อเด็กกินไม่ซ้ำหน้า พินต้าห่างหายจากเรื่องบนเตียงไปนาน เจอตนุภัทรทีไร หล่อนอยากมีอะไรกับเขา
เสียแต่ตนุภัทรใจแข็งไม่ยอมทำ หล่อนไม่เข้าใจ แค่มีอะไรกัน ยากตรงไหน ตนุภัทรจะคิดเยอะแยะทำไมว่าพินต้าเป็นเมียใคร ทีพสุยังนอกใจหล่อนไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นได้ พินต้ามีความต้องการทางเพศรุนแรงไม่ต่างกัน ทำไมจะมีอะไรกับชายอื่นไม่ได้
“พินต้า หยุด” ตนุภัทรคว้าสะโพกหญิงสาว ใบหน้าเขาเคร่งเครียด ไม่ต้องการให้พินต้าประพฤตตัวไม่ดี
“พินต้ารักตุลย์นะคะ พินต้าเสียใจที่ทิ้งตุลย์ไปหาพสุ” เอวสาวร่อนแรงขึ้น จงใจเบียดเนื้อนวลอ่อนไหวสไลด์ไปกับแก่นกายเพศชายใต้กางเกงนอน พอใจที่รู้ว่าไม่ใช่ปากตนุภัทรที่แข็ง แต่ ตรงนั้น ของเขาแข็งแกร่งมากกว่า พินต้าซู่ซ่า อยากเปิดเปลือยให้เขาเสือกไสมันเข้ามาข้างในแรงๆ ปลดเปลื้องอารมณ์ทางเพศที่ไม่ได้รับจากสามี
“นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้มีอะไรกัน” พูดเสียงขาดหายเลียนแบบหนังโป๊ญี่ปุ่น ครางถี่ กระตุ้นอารมณ์เพศชาย
“พินต้าต้องการตุลย์ ตุลย์ไม่ต้องการพินต้าเหรอคะ”
อาวุธร้อนขยายใหญ่คับเป้ากางเกง พินต้าได้ใจ สไลด์กายสาวเร็วขึ้น ตนุภัทรเหรอจะต้านเสน่ห์มากล้นของพินต้าได้
“พินต้า ตุลย์บอกให้หยุดไง” ตนุภัทรสั่งกร้าว ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม ใกล้จะถึงจุดที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหว
“ให้พินต้าร่อนเอวเร็วกว่านี้ไหมคะ เอาอีกไหม อ๊า...”
สะกิดปลดกระดุมเสื้อ แนบเรียวปากอิ่มจูบคางสาก ลากลิ้นขึ้นไปตามกรอบหน้าจนถึงริมฝีปากเข้ม จูบย้ำหลายครั้ง จนมือคู่แข็งแรงเปลี่ยนจากจับกุมเป็นลูบไล้ลงไปถึงบั้นท้าย บีบขย้ำให้หล่อนเอาส่วนนั้นถูแนบเร็วกว่าเดิม เกิดอารมณ์ทางเพศมีน้ำใสๆ ไหลออกมาทั้งสองคน
“พินต้า/ตุลย์...” สองเสียงสอดประสาน
- Writer
