“ฉันแค่เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ อย่าห่วงเลย” ตอบเบาๆ และนอนตะแคงข้างให้ แน่นอนว่าตาแก่สุดที่รักก็ตามมาง้อจนได้นั่นแหละ
“แองจี้...อย่าทำแบบนี้สิ เธอโมโหก็อาละวาดใส่ฉันเถอะนะ ฉันจะได้สบายใจ เธอเล่นร้องไห้เงียบๆ แบบนี้ มันเหมือนไม่ใช่เธอเลย ฉันห่วงเธอนะที่รัก” หนุ่มใหญ่พยายามปลอบขวัญด้วยความห่วงใยภรรยา เขาอยากให้หล่อนตบตีเขา ตะโกนร้องด่าใส่หน้าเขา ให้หล่อนวีนเหวี่ยงสารพัดยังดีกว่าสิ่งที่หล่อนเป็นอยู่ในขณะนี้
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่...รู้สึกว่าตัวเองมาเป็นส่วนเกินของพวกคุณเท่านั้นเอง” ตอบพลางกัดริมฝีปากเอาไว้ เพราะกลัวว่าจะทนไม่ไหวกรีดร้องออกมาให้สมกับความคับแค้นใจ
“ฉันขอโทษเธอจากใจจริงแองจี้ แต่ฉันสาบานว่าไม่ได้คิดกับเอลิซเป็นอื่นนอกจากความหวังดีอย่างเพื่อนและคนในครอบครัว ฉันคิดกับเอลิซแค่นั้นจริงๆ”
โจนาธานพยายามอธิบาย เขารั้งร่างอรชรของภรรยาที่รักมากอดรัดจนรับรู้ได้ถึงเรือนกายอบอุ่นของหล่อน ปล
