ขณะที่โจนาธานกำลังปลอบประโลมอดีตภรรยาที่ร้องไห้อยู่นั้น เขาไม่มีทางล่วงรู้เลยว่าภรรยาคนปัจจุบันยืนกำหมัดแน่นอยู่ที่หน้าประตู นิลอรหายใจหอบถี่ด้วยความโกรธ ถ้าเขายังรักยัยปีศาจเอลิซแล้วจะมาวุ่นวายกับเธอทำไม!
ร่างอรชรหมุนกายกลับทางเดิม นิลอรทนไม่ไหวแล้ว ถ้าอยู่ต่อคงได้เข้าไปกระชากฉีกร่างคนทั้งสองออกจากกัน
ปลายเท้ามนบนรองเท้าแตะนุ่มนิ่มก้าวเร็วๆ ไปยังอีกฝั่งของบ้าน แต่ทว่าพอเลี้ยวตรงหัวมุมทางเดิน เท้าเรียวก็ต้องสะดุดเพราะความคิดบางอย่างสว่างวาบเข้ามาในสมอง
“ทำไมฉันต้องเป็นนางมารร้ายด้วยล่ะเอลิซ ฉันต้องเป็นนางเอกสิถึงจะถูก ฉันจะไม่ยอมให้เธอมาแย่งพ่อของลูกฉันไปอย่างเด็ดขาด!”
คิดได้ดังนั้นนิลอรก็หันหลังกลับทางเก่าด้วยฝีเท้าที่เร็วกว่าขามาเกือบเท่าตัว ด้วยกลัวว่าทั้งสองจะเลิกอยู่ในโหมดโอบกอดปลอบประโลม เพราะถ้าทั้งสองผละจากกันแล้วจริงๆ แผนการปูทางสู่การเป็นนางเอกของเธอมันก็ไม่สมบูรณ์แบบน่ะสิ
