ตอนที่ 7
1636 Words
"ขอขัดจังหวะนะคะคุณอลินคุณอีวา" เมื่อเห็นว่าทางไม่ดีพิมพ์ดาวจึงเอ่ยบอกทั้งสองฝ่ายที่ไม่มีใครยอมใคร
"วันนี้เราควรสงบศึกค่ะ เพราะถ้าพวกคุณไม่หยุด คงต้องฉีกสัญญา"
"ไม่นะ! " ทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกัน สำหรับอลินเธอมีแต่เสียกับเสียส่วนอีวา เธอต้องสูญเสียรายได้มหาศาลที่โก่งราคามาจากอลิน
"พิณไม่ถือโทษโกรธเรื่องที่คุณอลินทำกับเธอค่ะ ดังนั้นรบกวนอย่าหาเรื่องน้องอีก หากจะร่วมงานกันควรจะทำงานด้วยความสบายใจกันทั้งสองฝ่าย ขอร้องนะคะคุณอลิน"
"ส่วนคุณอีวา ฉันรู้ว่าคุณโกรธแทนน้องจากเรื่องครั้งก่อน แต่เรื่องมันผ่านมาแล้วค่ะ และเราไม่ควรเอาอารมณ์ส่วนตัวมาปนกันเรื่องงาน"
"ขอความกรุณาอย่าให้คนกลางอย่างพิณทำงานด้วยความลำบากใจเลยนะคะ" เมื่อฟังเหตุผลจากพิมพ์ดาวทั้งสองจึงอารมณ์เย็นลง
"ค่ะ ยังไงลินต้องขอโทษคุณดาวด้วยนะคะ" อลินยอมรับอย่างง่ายเพราะเธอก็มีส่วนผิดเต็มๆ
"ไม่ใช่ค่ะ คนที่คุณอลินต้องขอโทษไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพิณค่ะ" อลินหน้าเสียก่อนจะหันไปหาเด็กสาว
"ขอโทษ ครั้งนี้ฉันขอโทษเธออย่างใจจริง" อลินไม่ได้พูดเพราะผลประโยชน์แต่มันออกมาจากจิตสำนึกของเธอจริงๆ
"ไม่เป็นไร ฉันไม่โกรธ" พิณตรารับคำขอโทษ และส่งยิ้มให้คนตรงข้าม นั่นทำให้อลินถึงกับยิ้มตามอย่างโล่งอก ก่อนจะหันไปหาอีวา
"ส่วนเธอ ก็ควรขอโทษฉัน"
"ทำไมฉันต้องขอโทษ"
"ไม่ได้ยินที่คุณดาวบอกหรือไง ไม่ตวรเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน ถ้าเธอขอโทษฉันจะได้ทำงานได้อย่างสบายใจ" อลินพูดยียวน ทำให้อารม์อีวายิ่งพุ่งปรี้ด ทำให้คนฟังอย่างพิมพ์ดาวและพิณตราส่ายหัวกับความไม่ยอมคนของอลิน
"พอเถอะเจ๊" เมธาวีเอ้ยเตือนไม่อยากให้เรื่องยุ่งวุ่นวายมากไปกว่านี้
"ขอโทษคุณอีวาด้วยนะคะ ที่...โอ้ย! " เพียงแค่พูดออกมาไม่ทันจบก็ถูกอลินหยิกเข้าให้อย่างโมโห
"ไปขอโทษยัยนั่นทำไม" เธอเอ่ยบอกออกมาเป็นภาษาไทย
"กำลังจะดีแล้วเชียว อย่าหาเรื่องเพิ่มได้มั้ย"
"เอาเป็นว่าฉันก็เป็นผู้ใหญ่พอยอมขอโทษก็ได้ เห็นแก่น้องเมย์คนสวยก็แล้วกัน" อีวากอดอกพูด
"ขอโทษค่ะ คุณอลิน" หล่อนเน้นชื่อ คำพูดขอโทษกับใบหน้านั่นไม่ได้เป็นไปในทางเดียวกันเลยด้วยซ้ำ แต่อลินก็พยายามไม่ถือสา เพราะมีมือของเมธาวีจับไว้อยู่อย่างกับคอยเตือนสติให้อารมณ์เย็นลง
"ย่ะ ฉันจะรับไว้" บทสนทนาของทั้งคู่จบลงแค่นั้น และนอกจากจะมีการถ่ายรูปคู่ของ พิณตราและอลินเพื่อสยบข่าวเกาเหลาแล้ว ยังมีการไลฟ์สด ฝากผลงานเรื่องใหม่โดยมีเมธาวีเป็นนางเอกและนักแสดงรับเชิญพิเศษอย่างพิณตรา ยอดวิวถล่มทลายด้วยแฟนละครของพิณตราก็รอติดตามอยู่ การปรากฎตัวหลังจากหายไปนานหลายปีทำให้แฟนคลับหายคิดถึง ทุกคนต่างรอคอยผลงานครั้งนี้ของอลินในฐานะผู้จัดละคร
"พี่ดาว พิณมีเรื่องจะบอกค่ะ" คืนนั้นหลังจากเคลียร์กับทุกฝ่ายเเล้ว พิณตราจึงเอ่ยกับพิมพ์ดาวในเรื่องที่ค้างคาใจ
"ค่ะ เรื่องอะไรคะ" คนพี่ตอบกลับโดยไม่ได้หันหาคนน้องที่กำลังนอนกอดเธออยู่ทางด้านหลัง
"พิณได้งานแสดงร่วมกับไอดอลค่ะ" คนน้องพูดคลอเคลียอยู่บริเวณซอกคอคนรัก
"พิณเคยบอกพี่แล้วนะ" ตอบออกไปโดยที่ไม่ลืมตา เธอจำได้
"ค่ะ แต่พิณยังบอกไม่หมด" พิณตราทำหน้าลำบากใจก่อนจะเอ่ยออกมาอีก
"ในหนัง พิณต้องแสดงฉากเลิฟซีนแบบดุเดือด" คนพี่ได้ยินก็อึ้งไปนิดนึงเบิกตาโพลง
"พิณจะขออนุญาตพี่ก่อนค่ะ ถ้าพี่ไม่อยากให้พิณรับงานนี้ พิณก็จะไม่รับค่ะ"
"แล้วพิณอยากทำมั้ยคะ"
"ค่ะ" พิณตราตอบ
"งั้นก็รับงานเลยค่ะ" เธอไม่ได้พูดด้วยอารมณ์โมโห แต่ยินดีหากเป็นความสุขของคนรักเธอไม่ขัดอยู่แล้ว แม้จะพยายามแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวแล้วแท้ๆ แต่ภายในใจก็อดคิดกังวลไม่ได้ รู้สึกหวงเด็กสาว
"แต่พิณว่าไม่ดีกว่าค่ะ" คราวนี้หล่อนพลิกตัวมาเผชิญหน้าถามกลับอย่างสงสัย
"ทำไมล่ะ งานนี้อาจจะทำให้พิณดังก็ได้นะคะ แล้วอีกอย่างได้ร่วมงานกับเขาอีก พิณน่าจะมีความสุข"
"พิณจะมีความสุขได้ไง หากผู้หญิงของพิณต้องไม่สบายใจแบบนี้" เด็กสาวนึกถึงเรื่องที่พิมพ์ดาวเคยบอก ว่าเธอเป็นคนไทยการกอดจูบกันกลางสาธารณะเป็นสิ่งที่ไม่ควร ดังนั้นการรับงานแสดงครั้งนี้อาจจะดูเปลืองตัวมากไปเสียหน่อย
"พี่ไม่ต้องอยากให้พิณมีความสุขฝ่ายเดียวได้มั้ย" พิมพ์ดาวเงียบไป
"พี่กำลังคิดอะไรอยู่บอกพิณสิ" เธอไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมาเอาแต่หน้านิ่วอย่างคิดไม่ตก จนพิณตรากังวล ไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นหน้าคนพี่เป็นแบบนี้
"พี่ไม่อยากให้พิณรับงานนี้ค่ะ เพราะพี่หวงพิณ" พิณตรายิ้มแก้มปริดีใจกับเหตุผลของคนพี่
"เยส! รู้มั้ยนอกจากพี่จะชอบให้พิณหึงพี่ พิณเองก็อยากให้พี่แสดงออกว่าหวงพิณเหมือนกัน" ดึงหน้าพิมพ์ตราเข้ามาใกล้กดจูบที่หน้าผากหลายที่อย่างหมั่นเขี้ยว จนคนพี่อดขำไม่ได้
วันนี้เป็นวันหยุดที่สมาชิกในบ้านทั้งสามอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา พิมพ์ดาวจึงชวนทุกคนทำอาหารอย่างส้มตำ
"พี่ว่าจะท้องเสียมั้ยถ้าพิณเป็นคนทำเอง" ตอนนี้เด็กสาวที่กำลังถือสากอยู่เริ่มลังเล วัตถุดิบทุกอย่างถูกจัดไว้เรียงรายตรงหน้า รอเพียงเชฟพิณเป็นผู้ลงมือ
"โห่ย พี่พิณ" หนุ่มน้อยอุส่ายืนลุ้นอยู่ไม่ไกลเพร่ะพิณตราโม้เอาไว้เยอะว่าเธอทำได้แบะอร่อยมาก หากหลอกเด็กอย่างน้องนนท์คงเชื่อได้ง่ายแต่สำหรับพิมพ์ดาว คนตรงหน้าไม่มีทางทำได้แน่นอนในเรื่องอาหาร เพราะแค่ท่าทางปอกมะละกอยังดูเก้ๆ กังๆ แต่ก็ไม่อยากจะขัด จนเห็นหล่อนไม่ยอมลงมือเสียทีและขำออกมากับคำพูดเฉไฉเบี่ยงประเด็นของคนรัก
"งั้นเดี๋ยวแม่ขอทำก่อนนะ บางทีพี่พิณอาจจะหวงสูตรไม่อยากให้เราดูก็เป้นได้ค่ะ" พิมพ์ดาวย้ายฝั่งไปข้างคนน้องแล้วหยิบสากมาถือไว้
"งั้นแม่จะบอกสูตรของแม่ให้น้องนนท์ก่อนแล้วกัน" พิมพ์ดาวเอ่ยบอกลูกชายก่อนจะยักคิ้วให้คนน้อง พิณตราโล่งอกเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเริ่มต้นอย่างไรแต่ก็ไม่อยากให้หนุ่มน้อยผิดหวังกับเธอ ดีที่คนพี่มาช่วยไว้ทัน
"เริ่มจากตำกระเทียมและพริกค่ะ" หยิบกระเทียบและพริกอย่างละนิดหน่อยใส่ลงในครก
"น้องนนท์ชอบทานเผ็ด เอาพริกกี่เม็ดดีลูก"
"สิบ" พร้อมกับชูนิ้วให้คนแม่ดู พิมพ์ดาวก็หยิบเพิ่มลงไปตามที่ลูกชายบอก
"โห เผ็ดมากแน่เลยนนท์" เป็นพิณตราที่ร้องออกมา นึกทึ่งกับเด็กหนุ่มที่ชอบเผ็ด
"ตอนตำก็อย่าเอาหน้าชิดค่ะ เอามือป้องไว้ ค่อยๆ ตำพริกกับกระเทียมให้ละเอียดก่อน แต่ไม่ต้องละเอียดมากก็ได้แค่ให้แตกๆ พอ"
"ต่อไปก็ใส่น้ำตาลปิ้บ แค่นิดหน่อยก่อนค่ะ"
"แล้วมะเขือเทศล่ะแม่ ใส่ทั้งลูกเลยใช่มั้ย" เพราะเป็นลูกเล็กหนุ่มน้อยเลยสงสัย
"ค่ะ แต่ต้องฝานแบ่งก่อนนะ"หล่อนทำให้ดูโดยวางไว้ที่บนขอบและหั่นแบ่งจัดการเขี่ยลงครกด้วยการใช้มีดเล่มเล็กเล่มเดียวกับที่ใช้หั่น
"เอ๊ะ! " นึกสงสัยว่าตัวเองเอามะเขือเทศออกจากตู้มาไม่พอหรือเปล่า เพราะในถ้วยที่แบ่งไว้เหลือเพียงไม่กี่ลูกหลังจากที่ใช้ไป แต่เมื่อหันไปหาเด็กสาวเรื่องที่สงสัยก็กระจ่าง
"โอ้ย! " พิณตราร้องเสียงหลงเพราะถูกมือบางฟาดเข้าเต็มๆ ที่เเขน
"กินเล่นแบบนี้ได้ไงคะ ไปเอาจากในตู้เย็นออกมาล้างใหม่เลย" พิมพ์ดาวเอ่ยดุคนที่เอาแต่กิน จนหน้าเหวอแต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย เรียกเสียงหัวเราะจากน้องนนท์ เพราะคนพี่ถูกแม่ดุ
'ติ๊งต่อง' เสียงกริ่งดังอีกรอบ คนพี่รีบวางครก ล้างมือแบะออกไปดูทันทีเพราะไม่อยากขัดคนรักที่กำลังพิถีพิถันกับการล้างมะเขือเทศ
"คุณหญิง" คำแรกที่พิมพ์ดาวเอ่ยออกมาหลังจากเปิดประตู ทำไมเธอจะจำผู้หญิงที่ทรงอิทธิพลคนนี้ไม่ได้ ใบหน้าเจ้าของบ้านดูซีดเซียวรู้สึกเหมือนตัวเธอเล็กลงเหลือตัวนิดเดียว เมื่อเห็นสายตาดูถูกของแขกผู้มาใหม่กำลังจ้องมองเธออยู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ใครมาคะพี่... แม่! " เดินตามคนรักออกมาโดยที่ไม่ทันดูและยังไม่ทันพูดจนจบ เห็นชัดว่าคนที่มาในวันนี้คือใครจึงเอ่ยเรียกออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าเริ่มซีดไม่ต่างกับคนพี่
- Writer
