KUNG ANG PAG-IBIG MO AY ANG PAG-IBIG KO

CHAPTER FIVE

"Huwag po! Parang awa n'yo na po," pagmamakaawa ni Lorna.

Pinasok sila ng mga kalalakihan. Sa hitsura pa lang ng mga ito ay halatang may balak silang gawan sila ng Nanay niya ng hindi maganda. Kung kailan wala sa piling nila ang kaniyang kapatid. Ang kanilang tagapagtanggol.

"Narinig n'yo ba iyon mga kasama? Iyan ang masarap, ang lumalaban. Sigurado akong mag-eenjoy si manoy ngayon!" Mapang-insulto at mapanglait ang paraan ng lalaking nanloob sa tahanan ng mga Espinoza.

At wala nang sasakit sa isang ina ang makitang nasasaktan ang anak. Kaya naman ay hindi rin nakapagtiis si Aling Leona. Sa isip at puso niya ay wala ng mas mahalaga kundi ang anak niya. Mawala na ang lahat huwag lamang ang mga mahal niya sa buhay.

"Parang awa n'yo na huwag n'yo siyang saktan. Kunin n'yo na ang lahat ng gusto ninyong kunin at makakaalis na kayo. Hindi kami magsasalita kung iyan ang gusto ninyo basta huwag n'yo siyang saktan parang awa n'yo na," pagmamakaawa ni Aling Leona. Kaso bingi na yata ang mga ito dahil imbes na pakinggan siya ay sininghalan pa.

"Manahimik ka riyan tanda! Kung ayaw mong mas maunang makarating sa impeyerno!" Humarap ito sa kaniya at sinampal nang nakakatabinging sampal.

Masakit oo pero kayang-kaya niyang tiisin iyon para sa anak niyang binabastos na nila. Hinihipuan, dinadama ang mahubog nitong katawan. At higit sa lahat ay ipinaloob nila ang palad sa kayamanan nito na nararapat sana sa mapapangasawa kaso nanganganib namang mawala sa kamay ng mga manyakis.

"Inay!Mga walanghiya kayong lahat! Isusumbong ko kayo kay Kuya Zack! Mga hayop kayo!" sigaw at pagpapalag ng dalagita nang nakitang bumalandra ang ina. Kaso sa pagpapalag niya ay nalihis ang damit niya. Tuloy ay mas nanlalaki ng mata ng mga ito.

"Bago ka pa makapagsumbong sa tarantado mong kapatid ay bibiyahe muna tayo papuntang langit! At baka hanap-hanapin mo pa si manoy! At hindi ka na magsusumbong sa hayop mong kapatid!" ani ng lalaking nakahaplos sa hita ng dalagita patungo sa may kaselan nito. Nasa aktong ipapasok na muli ang palad sa loob ng panloob nito ngunit bago man ito makadako roon ay sinapa na ito nang dalagita. Unod lakas itong sinipa ni Lorna sa pagitan ng mga hita. Napaaringking pa ito sa sakit at mas nagalit.

Abah ikaw ba naman tuhuran!

"Punyeta kang babae ka! Talagang ginagalit mo ako ah! Ito ang nararapat sa iyong talipandas ka!" mariing wika ng lalaki. Muli sana nitong padadapuin sa pisngi ni Lorna ang palad nang may sinlamig pa yata ng yelo ang boses na pumigil.

(Italics)

Pagkalapag ng eroplanong sinakyan ng binatang si Zack sa paliparan ng Laoag ay agad siyang lumabas sa nasabing lugar at pumara nnag masasakyang pauwi sa kanila.

"Pareng Zack, sakay na! Mukhang napasugod ka ah," ani ng kaibigan ng binata na eksaktong napadaan sakay ang motorcycle.

"Pare, sorry sa abala ha. Heto ang bayad ko sa parking mo. Parking ka na lang ulit ha. Sa kaniya na ako makikisakay dahil nagmamadali ako pasensiyana." Binalingan ng binata sa driver ng taxing dapat ay sasakyan niya. Ngunit ngunit blessing in disguise na napadaan ang kaibigan niya.

"Sige, Boss. Walang problema roon," tugon naman ng driver at magalang na tinanggihan ang isang libong peso na iniabot ng binata. Ngunit ayaw niyang nakakaperwisyo kaya't inilagay niya sa palad nito saka isinara.

"It's yours, Pare." Inilagay niya sa palad ng driver ang pera. Hindi na niya hinintay na makasagot ito. Multi siyang lumapit sa kaibigang nakasakay sa motorcycle.

"Tara na, Pare, pakibilisan mo ha. Show me who are you when it comes to driving. Akong bahala sa mga hahabol sa iyo. Nagmamadali ako masama ang kutob ko!" utos niya sa kaibigan.

"Halata nga, Pre. Okay hold your breath and let's fly to your place." Pinausad na nga nito motorcycle

Pero dahil nasa matao silang lugar ay hindi pa nagtagal ay may mga pulis nang humarang sa kanila dahil sa over speeding nila. Ngunit bago pa makapagsalita ang mga police ay inunahan na ito ni Zack. Kung kailan siya nagmamadali ay saka maraming nakaharang na balakid.

"Boss, Major Zack Espinoza po at heto ID ko. Nagmamadali ako, promise po mark my word babalik po ako upang harapin ko ang karampatang parusa n'yo sa akin." Agad na bumaba si motorsiklo at lumapit sa isang traffic enforcer saka ibinigay ang professional ID at muling binalingan ang kaibigan. Subukan nilang iwala ang ID niya at maghahalo ang balat ng tinalupan. Maaring nagmamadali siya subalit tandang-tanda niya ang mukha nito at ang pangalang nasa badge.

Walastik ka major!

Naiwang nakanganga ang manghuhuli sana. Dahil bago pa makapagsalita ay nawala na sa paningin ang huhuliin.

"Ano ba ang nangyari, Tol? Mukhang seryoso iyan ah. May problema ba sa bahay ninyo?" pasigaw na tanong ni Zandro sa kaibigan. Dahil nasa gitna sila ng daan at akala mo ay pag-aari nila ang daan dahil sa paraan nang pagtatakbo.

Over Speeding!

"Hindi ko nga rin maunawaan, Pare. Dahil nasa Camp Villamor pa ako kanina subalit hindi na ako mapakali. Kaya't nagpaalam ako sa mga tauhan ko na sila muna ang bahala roon dahil uuwi ako. Hindi talaga ako mapakali, Pare," sagot ni Zack sa malakas ding boses.

"Patay ka niyan, Pare. Baka AWOL ang bagsak niyan. Alam mo naman ang policy sa trabaho natin." Nakatutok man ang paningin nito sa daan ngunit hindi naging sagabal iyon upang hindi siya nito masagot.

"Bahala na si superman, Pare. Dahil mas hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may mangyaring masama kina Inay at Lorna," muli ay tugon ni Zack.

Ngunit kung kailan mas napalalapit sila sa daan patungo sa kanilang tahanan ay mas lumalakas ang kabog ng dibdib niya. Halos hindi sila magkaringgan ng kaibigan ngunit nabibingi siya sa lakas ng kaba sa dibdib niya.

"Pre, pakibilisan mo pa puwedi?" muli ay ungot niya dito.

"Na ah 'pre look at our speed meter nasa pinakamabilis nang metro ang pagmamaneho ko ah. Don't wo---" ngunit hindi niya ito pinatapos dahil mas malakas na kaysa boses niya ang dagundong sa dibdib niya.

"Faster! Look may naaamoy akong masamang nangyayari kina Inay. May sasakyang nakaparada sa may tabi ng kalsada!" mando pa ng binata sa kaibigan.

Sinunod naman ito ni Zandro dahil alam niyang hindi magkakaganoon ang kaibigan niya kung walang masamang nangyayari. Hindi nga nagtagal, ay nasa malapit na sila sa kanilang bahay.

"Tol dito na tay---"

"Pre, umikot ka sa kanan upang maging back up ko. Dito ako sa main door. Masama talaga ang kutob ko, Pare. Mamaya na tayo mag usap." Patihaya n siyang lumapit sa bahay nila.

Hindi man lang niya pinatapos ang pananalita ng kaibigan. Alam naman niyang mauunawaan siya nito. It's rude he know but later he will ask his forgiveness some other time. Because he know that his friend will understand his situations. Nasa may tarangkahan pa lang ang magkaibigan nang marinig nila ang boses ng kapatid ni Zack na mas nagpainit sa ulo niya.

"Inay! Mga walanghiya kayong lahat! Isusumbong ko kayo kay Kuya Zack! Mga hayop kayo!" dinig nilang hiyaw dalagitang kapatid at parang daing ng nasasaktan.

"Pare let's ---"

Pero pa man matapos ni Zandro ang sinasabi sa kaibigan ay parang ibon na itong nakalayo sa kaniya. At dahil isa itong alagad ng batas ay walang kahirap-hirap nitong naitumba ang mga nasa harap ng bahay.

"At the back now!" Zack mouthed to his friend silently that Zandro obeyed and made his way at the back door.

Pumaikot ito sa may kusina kung saan naroon ang panandaliang daan na hindi makakahalata ang nasa main door. Pumasok naman si Zack sa may main door matapos naitumba ang mga bantay sa harapan ng bahay. Halos umakyat lahat sa ulo niya ang kaniyang dugo dahil sa hitsura ng ina na halatang pinahirapan. Idagdag pa ang kapatid niyang halos mahubaran na nila. No, mali. Hindi lang halos mahubaran dahil sa katunayan ay ipinaloob na ng hindi pa niya namukmukhaang lalakiang palad sa pang-ibaba nitong kasuutan. Halatang pinaglalaruan ang kayamanan ng kapatid.

Kaya't nang nakakuha siya ng pagkakataon ay sumenyas siya sa kapatid na huwag maingay dahil akmang tatawagin siya nito. Walang kahirap-hirap niyang pinatulog ang tatlong may hawak sa kaniyang ina at pinaupo ito sa isang tabi. Isusunod na sana niya ang gagong manyakis ngunit dumating ang kaibigan niya. Marahil ay nakapukos ang atensiyon ng lalaki sa kapatid niya kaya't hindi siya napansin.(end of italics)

"Bago ka pa makapagsumbong sa tarantado mong kapatid ay bibiyahe muna tayo papuntang langit! At baka hanap-hanapin mo pa si manoy! Siguradong hindi ka na magsusumbong sa hayop mong kapatid dahil ang junior ko na ang hahabulin mo!" Napamulagat siya dahil ang boses kahit hindi niya namukhaan agad ang lalaki ay kilalang-kilala niya. Kaya naman ay hindi na siya nagsayang ng oras.

"Sige subukan mong galawin ang kapatid ko at tingnan natin kung saan ka pupulutin!" Mariin niyang itinutok ang kalibre kuwarenta-singkong baril sa tagiliran nito.

Dahil dito ay biglang napalingon ang intruder. Ito na nga ang pangahas ay ito pa ang maangas.

"Oh, the knight in shinning armor. Guys, huliin ang taong ito!" maangas pa nitong utos pero lumipas ang ilang minuto ay wala pa ring sumagot.

"Sige tawagin mo ang lahat ng alipores mo kung may tutulong pa sa iyo!" mariin na ring saad ni Zack. Kaunting-kaunti na lamang ay makalabit na niya ang gatilyo ng hawak na baril.

Mabalis namang hinablot ng lalaki ang dalagita at gagawin sana itong panangga. Subalit mas nauna naman itong nahablot ni Zandro. Kaya't dumiretso ang intruder sa sahig. Animo'y pinagkainan ng mais dahil sa kaangasan at paggamit sana sa dalaga bilang panangga ay tumilapon ito sa sahig.

Ito naman ang samantala ni Zack upang mapusasan ito. Nagliliyab ang mga mata niya sa galit. Umuusok ang bumbunan niya dahil kahit kailanman ay hindi niya pinitik o sinaktanang nag-iisa niyang kapatid subalit ang tarantadong lalaki ay pinag-isipan pa ng masama.

"Next time, make it sure na hindi ako ang babanggain mo hayop ka! Pinatawad kita sa mga kasalanan mo sa batas pero kung ang pamilya ko ang idamay mo at muntikan mo pang masira ang kinabukasan ng kapatid ko! Tumayo ka riyan!" aniya saka akmang ipapalo ang hawak na baril subalit pumagitna ang mapagmahal niyang ina.

"Huwag anak! Ang dalhin at isuko mo siya sa nga pulis ay okay na iyon. Huwag mong dungisan ang mga kamay mo sa isang tulad niya." Pagitna ni Aling Leona.

"Tama po si Inay, Kuya. Alam ko po na isa kang alagad ng batas ngunit huwag mong hayaang mamantsahan ang palad mo dahil sa kaniya. He is not worthy enough to stain your life," segunda naman ni Lorna.

Dahil dito ay nahimasmasan ang binata kaya ibinaba ang hawak na baril saka bumaling ina at kapatid. Kailangan niyang dalhin ang mga tarantadong lalaki sa presinto upang masampahan ng kaso. At makuha na rin ang ID niya na basta niya ibinigay sa humabol sa kanilang magkaibigan.

"Dito muna kayo at dadalhin namin ni Zandro ang mga iyan sa presinto. Babalik ako para makapag-usap tayong lahat." Humarap siya sa mga at nagpaalam na dadalhin muna sa presinto ang mga pangahas. Kaso ang kaibigan niya'y nagaya na yata sa kaniya.

"Bro ah...hindi na kailangan para---"

"Ayan na pala sila eh. Pasensiyana na, Bro. I know you very well kaya imbes na madungisan ang mga kamay mo ay palihim na akong tumawag sa head quarters," ani Zandro na kakamot-kamot sa ulo na parang nahuli sa isang krimen.

Tiningnan lamang ni Zack ang kaibigan na parang nagsasabing we'll talk later on. Saka sinalubong ang mga bagong dating.

"Magandang hapon, Major. Ano ba ang problema at tumawag si Captain Antonio?" tanong ng hepe.

"Magandang hapon din sa iyo, Chief. Pasok kayo upang malaman ninyo ang dahilan," sagot niya.

Sabay-sabay na pumasok ang mga ito sa hindi naman kalakihang bahay nina Zack. Nasa bakuran pa lang ay napamura na nga ang Hepe. Kaso bago pa man ito makapagsalita ay naunahan na ng isang tauhan.

"Boss, 'diba nasa wanted list ang mga iyan?" tanong nito.

"Yes, that's true. Baka kasama nila ang big boss nilang drug addict." Tumatango-tangong pagsang-ayon ng hepe.

"Kung ang boss nila ang nasa loob ay nakaposas na! Kaya pala ang sama ng pakiramdam ko dahil nanganganib sina Inay at Lorna. Kung nagkataon lang na nahuli ako nang pagdating ay baka nasira na niya ang pagkatao at kinabukasan ng kapatid ko. Pati ang Inay ko ay hindi nila pinatawad!" Muling bumalik ang mabalasik na anyo ng binata.

Sino ang hindi mag-iinit ang dugo? Kamuntikan nilang masira ang kinabukasan ng kapatid niya. Marahil ay naunawaan siya ng Hepe kaya't tumango-tango lamang sa kaniya bago bumaling sa mga tauhan. Nagbilin ito sa mga kasamahan.

"Men secure the whole perimeter! Take them all to the headquarters. Oras na upang pagbayaran nila ang kanilang kasalanan," utos ng hepe sa mga ito. Agad naman silang tumalima at isinakay ang mga pangahas sa police patrol.

Ngunit ang Hepe ay humarap sa lider ng mga intruders. Ito ang kinausap. Dahil sa oras na iyon lang nila ito nahuli.

"Ikaw naman hindi ka na nagtanda. Ilang beses ka nang bumalik at lumabas sa selda. Subalit hindi ka pa rin nagbabago. This time ang pamilya na ni Major ang dinali ninyo! Hala, lakad!" aniya ng hepe sa hindi makapagsalitang lalaki.

Matapos nakaalis ang mga tauhan ng hepe na dala-dala ang mga suspects ay muli itong humarap sa binatang major. Subalit halatang galit na galit pa rin dahil madilim ang mukha. Ngunit hindi na lamang niya pinansin. They him know him so well.

"Chief, deretsuhin na kita. Hindi naman po lingid sa inyo na nashuffle kami ng tauhan ko at nadestino kami sa Baguio. Isa lang ang hinihiling ko sa iyo," ani Zack sa hepe ng pulisya.

"Go on, Major, as long as kaya ko pagbibigyan kita." Tumango naman ito sa kaniya.

"I want a safety protection for my family. Dahil nasa malayo ako at hindi ko sila mabantayan. Nais ko silang maprotektahan sa anumang panganib like this muntik na sina inay at Lorna. I want a full security for them." Bakas na bakas sa boses niya ang otoridad.

"Okay, Major Espinoza. Your wish is my command. Mamaya ay darating na ang magiging bantay nila para makabalik ka na sa Baguio. By the way, here's your ID. One of my men handed to me." Nakangiting iniabot ng Hepe ang professional ID niya.

"Thank you very much, Chief. Alam kong hinahanap na ako ni General De Luna sa mga oras na ito. For the first time in my whole life, I had a remarkable mistake in my work. I left the Camp Villamor without saying a single word to my superior. So please, Chief. Take care of my mother and my sister." He begged once again.

"You have a valid reason, Major. And besides it's already four in the afternoon kaya mauunawaan ka naman siguro ng Boss mo sa Baguio. So paano iyan mauna na kami at maayos ko ang tungkol sa security ng Inay at kapatid mo. And yes, don't worry, Major. It's our duty to serve them," sagot ng hepe at nakipagkamay.

"Thank you, Chief," muli ay pasasalamat ni Zack. Subalit tango na lamang ang itinugon ng Hepe.

Hindi nagtagal ay nagpaalam na rin ang kaibigan ng binata at uuwi na rin daw ito sa kanila. Matapos nakausap ng binata ang ina at kapatid ay sakto namang dumating nag mga pinabalik ng hepe kaya't binilinan na rin sila ng binata ng binata.

"Kayo na ang bahala rito. Kahit ano man po ang maging problema n'yo or kina Inay or anyone ay itawag n'yo agad sa akin. Bago pa man ako ma AWOL ay kailangan ko nang bumalik sa Baguio," aniya bago bumaling sa ina at kapatid.

"Inay, Lorna, itawag n'yo agad sa akin kung anuman ang maging problema n'yo rito. Gustuhin ko man pong magtagal ay hindi po maari alam n'yo naman po ang klase ng trabaho ko," ani Zack.

"Mag-ingat ka po lagi, Kuya. Maraming salamat sa iyong pagdating. Kamuntikan na kami ni Nanay." Taos-pusong pasasalamat ng dalagita sa kapatid.

"Walang anuman iyon, Sis. Ang kabilin-bilinan ko ang pakatandaan mo. Pagbutuhin mo ang iyong pag-aaral mo dahil tanging iyan ang kayamanan mo na hindi maaaring manakaw ng iba," tugon ni Zack.

"Oo naman, Kuya, ako pa? Idol yata kita eh," malambing naman na sagot nito.

"Lagi mo sanang isipin anak na wala nang pinakamabisang sandata sa ating buhay kundi ang magdasal. Huwag kang lumimot na humingi ng patnubay sa Amang Lumikha. Mag-ingat ka lagi anak," saad naman ni Aling Leona.

"Salamat po, Inay. Huwag ka po mag-alala dahil pakakatandaan ko po iyan. Paanu po mauna na po ako." Humalik ang binata sa noo ng ina saka bumaling sa kapatid na abot-abot hanggang taenga ang ngiti.

Pinanood ng mag-inang Lorna at Leona ang muling pag-alis ng binata sa kanilang lugar. Sa uri ng trabaho nito ay hindi na bago ang pag-alis nito sa kanila.

"Nana Leona, Miss Lorna, pasok na po kayo sa loob. Don't worry po hindi na po mauulit ang nangyari sa inyo. Kapag may kailangan po kayo magsabi lang po kayo sa amin dito para masamahan namin kayo kung sa labas ito makukuha o manggagaling," pukaw sa kanila ng isang police.

"Pasok po muna kayo, Kuya. Upang makapagmeryenda po kayo. Ito kasing si Kuya para tuloy kaming mayaman na may bodyguards na sa bahay." Paanyaya ng dalagita sa mga ito.

"Hindi n'yo na maiiwasan ang ganitong sitwasyon, Neng. Kasi isang may katungkulan ang kapatid mo sa militar kaya siya nag-iingat at sana para sa ikabubuti ninyong mag-ina isa lang po ang hiling namin ng tatlo pang kasamahan ko ito ay ang makipag-kooperasyun kayo ni Nana sa amin," pahayag din ng isa.

"Asahan n'yo iyan mula sa amin anak. Hindi naman ako lumalabas kung hindi kinakailangan. Si Lorna lang naman ang pumapasok araw-araw. Pero bago pa ninyo mailihis ang meryendang iniaalok ni Lorna ay pumasok na tayong lahat." Pagitna naman ni Aling Leona.

Silang mag-ina at ang apat na nakatalaga na tagabantay nilang mag ina, sabay-sabay silang pumasok at tinungo ang kusina. Instantly, they had a happy family. Hindi naman sila mayaman at hindi rin mahirap. Ngunit kailanman ay hindi sila naging maramot. Hindi nila ipinagkait sa mga tao ang tulong na maari nilang maibahagi.

ITUTULOY