ม่านมุกตื่นมาพร้อมกับข่าวร้าย ร่างบางตัวแข็งทื่อหลังจากทราบข่าวจากมานพเลขาฯ ส่วนตัวของท่าน
“ท่านไปสบายแล้วครับ” เขาค้อมศีรษะลงเบา ๆ ขณะที่ร่างบางของม่านมุกนั้นได้ทรุดลงพื้น ไม่ง่ายเลยที่จะปล่อยผ่านว่าเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องธรรมดา เกิดแก่เจ็บตายนั้นเป็นเรื่องธรรมดา
“ฮึก ฮือ~” ม่านมุกร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอยกมือขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้าย นอกจากพ่อแม่แล้ว หญิงสาวก็รักคุณปู่กษิดิศมาก
“คุณแม่...” เธอร้องไห้จนลูกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สำหรับกินข้าวเอ่ยถาม ไม่เคยเห็นผู้เป็นแม่ร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อน
“ฮึก แม่ไม่เป็นอะไรลูก” เธอรั้งลูกสาวมาสวมกอดแน่น เด็กน้อยคงไม่เข้าใจว่าคุณปู่ไปไหน สักวันลูกคงเข้าใจ ก่อนที่ไม่นานเมฆคินทร์จะลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยสภาพงัวเงียสุดขีด เขาชะงักฝ่าเท้าเมื่อเห็นลุงมานพและม่านมุกที่นั่งกอดลูกร้องไห้ที่พื้น
“เกิดไรขึ้น” หัวใจของเขาหล่นวูบ เมฆคินทร์เดาสถานการณ์ตรงหน้าอ
