ก๊อกๆ
คเชนทร์ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์มองไปที่หน้าประตู
“เชิญครับ”
พยาบาลสาวใหญ่เดินเข้ามาในห้องเพียงก้าวเดียวเท่านั้น “หมอช้างคะ คนพิเศษของหมอมาหาค่ะ”
คเชนทร์ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็เข้าใจได้ทันที มุมปากหนาระบายยิ้ม
“ตอนนี้เธออยู่ไหนครับ”
“เดี๋ยวพี่ไปเชิญเข้ามานะคะ” นางพยาบาลหญิงเอ่ยตอบอย่างรู้งาน รีบหมุนตัวเดินออกจากห้องไป
ไม่ถึงหนึ่งนาที ร่างบางในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนขาสั้นก็เดินเข้ามาในห้อง เขาหลุบสายตามองที่ถุงผ้าในมือหญิงสาว
“ป้าให้เอาข้าวกล่องมาฝาก หมอกินข้าวเที่ยงหรือยัง”
คเชนทร์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาว
“ยังเลย หิวมากเลยตอนนี้ รัญมาช่วยชีวิตพี่ได้พอดีเลย”
เขาว่าพร้อมกับฉวยโอกาสคว้าข้อมือเล็กแล้วดึงเบาๆ พาเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยกัน
หิรัญญิการ์วางถุงผ้าลงบนโต๊ะเตี้ยๆ และเลื่อนออกไปตรงหน้าของคุณหมอหนุ่ม
“อะเอาไป...หมด
