Chapter 13
1776 Words
"ปะ..เปล่า คือ.. เกรซง่วง ฮ้าววว นอนแล้วนะคะ"
"ไม่ต้องนอน! ลุกขึ้นมาคุยกับฉัน! ไหนบอกมาซิว่าเธอเป็นอะไรถึงหลบหน้าฉันแบบนี้"
ฉันกระพริบตาปริบมองเขาที่ตอนนี้หน้าบึ้งหน้าบูดไม่สบอารมณ์อย่างแรงสุด จะให้ตอบว่ายังไงหละนี่ฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรเนี้ย เห้อออ
"ว่าไง"
"คือเกรซกำลังฝึกการเป็นผู้หญิงของดาว Karius อยู่ค่ะ เขาจะต้องไม่พูดมาก ถามมาก ไม่ใกล้ชิดกับผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานด้วย"
ฉันเอ่ยออกไปยิ้มๆสายตามองเขาดูว่าเขาจะเชื่อในคำพูดของฉันมากน้อยแค่ไหน
"แต่ที่เธอทำเขาไม่ได้เรียกว่าฝึกการเป็นเพศหญิง เขาเรียกว่าหลบหน้า"
"เกรซไม่ได้หลบหน้า "
"แล้วทำไมชวนไปไหนก็ไม่ไป"
ฉันเงียบไปก่อนจะเกาหัวอย่างหงุดหงิดตัวเอง ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นนักโทษที่กำลังถูกตำรวจต้อนให้จนมุมอยู่กันนะ ฉันมองสบตากับเขาก่อนจะยิ้มออกมาแห้งๆ
"ก็เกรซกลัวอดใจไม่ไหวจะถามมากอีก คุณไบรอันก็รู้ว่าเกรซเวลาเห็นอะไรแปลกๆแล้วชอบถาม"
เขามองหน้าฉันเหมือนว่าจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งงั้นแหละ ฉันก้มหน้าหลบสายตาอันจับผิดของเขา เสียงถอนหายใจดังขึ้นก่อนจะเดินมานั่งลงตรงหน้าฉัน
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปได้ยินอะไรมา หรือกำลังคิดอะไร แต่ขอให้เธอไว้ใจฉันบ้าง มีอะไรคุยกับฉันบ้าง ฉันไม่อยากให้เธอมองฉันเป็นคนอื่น"
เขามองสบตาฉันอย่างสื่อความหมายอะไรบางอย่างซึ่งฉันไม่รู้หรอก ตอนนี้ฉันเหมือนคนที่ไม่กล้าคุยไม่กล้าที่จะใกล้เขามากกว่าที่เคยทำแล้ว
"เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้คุณไบรอันอึดอัด ต่อจากนี้ไปเกรซจะไม่ทำให้คุณไบรอันไม่สบายใจอีกแล้วค่ะ"
ฉันส่งยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ ฉันว่าฉันควรจะหาที่อยู่ใหม่หางานทำเพื่อประทังชีวิตตัวเองไปจนถึงเวลาจะได้กลับบ้านแล้วหละ ถ้าขืนยังอยู่ที่นี่เขาคงจะไม่สบายใจไปมากกว่านี้ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่แต่ตอนนี้ฉันพอจะรู้แล้วหละ เขามีคู่หมั้นแล้วเขาคงกลัวว่าคุณโรสจะไม่สบายใจนั้นแหละ
"ถ้าอย่างนั้นไปห้องปฎิบัติการกับฉันมั้ย เผื่อเธออยากจะไปคุยเล่นกับโรส"
พอได้ยินชื่อนี้ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดมานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากมายหรอก ฉันฝืนยิ้มก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ไปหาคุณแบรี่ไปสมัครงานที่ห้องทดลองดีกว่า เขาอาจจะช่วยฉันได้
"ไปซิคะ"
"อืม งั้นไปกันเถอะ "
ฉันลุกขึ้นสวมเสื้อโค้ทกันหนาวให้ดูหนาที่สุด เพราะที่ห้องปฎิบัติการนั้นอุณหภูมิเย็นมาก แต่งตัวเรียบร้อยฉันก็เดินตามหลังเขาไปเงียบๆ อึดอัดเนาะ
@ห้องปฎิบัติการทดลองของดาว Karius
ฉันเดินมาถึงที่ห้องทดลองก็เจอคุณแบรี่ยืนยิ้มต้อนรับอยู่ เห็นว่าตรงหน้าประตูจะมีกล้องตรวจจับความร้อนอยู่ถ้ามีคนเดินผ่านประตูมาเสียงด้านในจะร้องดังเตือนว่ามีคนเข้ามา
"อาซาเกรซ"
"คุณแบรี่สวัสดีค่ะ"
ฉันยิ้มให้กับคุณแบรี่ส่วนคุณโรสเธอเพิ่งจะเดินมา คงจะรอให้เดินมาถึงแล้วยืนนิ่งๆก่อนค่อยทักทายละมั่งมันดูเป็นมารยาทที่ไม่งามไง
"อาซาท่านนายพลไบรอัน อาซาเกรซ"
"สวัสดีค่ะคุณโรส"
ฉันยิ้มให้กับเธอก่อนจะมองไปยังคุณไบรอันที่ส่งยิ้มให้กับคุณโรสเช่นกัน ฉันเห็นแล้วก็คงคิดว่าไม่เป็นกขคของพวกเขาดีกว่า ฉันเดินไปหาคุณแบรี่ก่อนจะกระซิบเบาๆ
"ขอเกรซคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะคุณแบรี่"
เขาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินพาฉันไปอีกทาง คุณไบรอันตะโกนเรียกตามหลังมาเทียงดังลั่น
"ไปไหนเกรซ"
"ไปห้องน้ำค่ะแปปหนึ่งนะคุณไบรอันคุยกับคุณโรสเถอะค่ะ"
ฉันหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะรีบวิ่งตามคุณแบรี่ไปเลย เพราะไม่อย่างนั้นจะเสียแผนหมด เราสองคนเดินมาถึงที่ห้องรับแขกคุณแบรี่หันมามองฉันพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก
"มีอะไรรึเปล่าเกรซ"
"คือที่นี่มีงานให้เกรซทำมั้ยคะ แบบว่าขอแค่ที่อยู่กับที่พักพอก็ได้ค่ะ จนถึงเวลาที่เกรซจะกลับโลก"
คุณแบรี่ทำหน้าฉงนอย่างสงสัย
"เดี๋ยวนะ! แล้วปกติเธอนอนที่ไหน ก็ท่านนายพลไบรอันบอกว่าเธอมีที่อยู่แล้วนี่นา"
อ่าว แล้วฉันจะแก้ตัวว่ายังไงเนี่ยคุณไบรอันบอกแบบนั้นแล้วฉันจะทำยังไงเพื่อไม่หักหน้าเขาดีเนี้ย
"เอ่อ คือว่าเกรซ.."
"อย่าบอกนะว่าที่อยู่ของเธอคือห้องของท่านนายพลไบรอัน"
เขาทำตาโตอย่างตกใจสุดๆ ส่วนฉันนั้นอ้าปากค้างอย่างตกใจ อะไรมันจะเดาเก่งขนาดนั้นกัน
"มะ.. ไม่ใช่ คะ..คือว่า"
"เธอรู้ใช่มั้ยว่าท่านนายพลไบรอันมีคู่หมายแล้ว อีกไม่นานพวกเขาจะต้องเข้าพิธีด้วยกัน"
ท้ายประโยคเสียงของคุณแบรี่แผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด ทำไมฉันสัมผัสได้ถึงความเศร้าหมองในท้ายของประโยคนั้น
"ระ..รู้ค่ะเกรซก็เลยอยากจะไปพักอยู่ที่อื่น คุณแบรี่ช่วยเกรซหน่อยได้มั้ยคะ นะๆๆ"
ฉันเริ่มอ่อนเขาเพราะดูเหมือนเขาจะทำหน้าลำบากใจพอสมควร
"คุณแบรี่ นะๆๆ"
"เห้ออออ ฉันจะช่วยยังไงล่ะ ที่นี่ไม่มีห้องพักหรอกนะ"
"งั้นเกรซไปอยู่กับคุณแบรี่นะ"
เขาอ้าปากค้างยิ่งกว่าเดิม ก็ถ้าคุณแบรี่ยังไม่มีคู่หมายฉันก็จะอยู่กับเขาปลอดภัยกว่าอยู่กับคุณไบรอันตั้งเยอะ อย่างน้อยฉันก็ไม่ขึ้นชื่อว่าไปอาศัยอยู่กับคู่หมั้นคนอื่น
"ได้ยังไงกันถ้าคนอื่นรู้เราสองคนได้เข้าพิธีด้วยกันแน่นอน เธอไม่กลัวเหรอ"
"อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปแย่งคู่หมายคุณโรส อีกอย่างเดี๋ยวเกรซก็ไปแล้ว"
ฉันเอ่ยออกมาเสียงเบา เขาถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ
"ก็ได้ อย่างน้อยก็ดีกว่าให้เธอไปอยู่กับท่านนายพลไบรอัน ถ้าโรสรู้มันคงจะดูไม่ดีแน่"
คุณแบรี่เอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะฝืนยิ้มออกมา ฉันมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยถามตรงๆ ฉันคือเกรซคนตรงจ๊ะ
"คุณแบรี่ชอบคุณโรสเหรอคะ"
เขามองหน้าฉันก่อนจะทำหน้าเลิกลั่นจนฉันอดขำไม่ได้
"จะบ้าเหรอไง! อย่าพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินนะเกรซ ดาวโลกกับดาว Karius ไม่เหมือนกัน!"
"อ่าวคุณแบรี่รู้ด้วยเหรอคะว่าที่ดาวโลกหมายถึงอะไร"
"ฉันเคยอยู่มาก่อน ไปศึกษาตำราทดลองของดาวโลกมา ฉันรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหนแต่คนบนดาว Karius ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ ถ้ามาได้ยินเขาจะว่าเอาได้"
ฉันยกมือขอโทษเขาแล้วยิ้มแห้งๆ ลืมไปว่าที่นี่พูดพร่อยๆไม่ไม่ได้อยากจะตบปากตัวเองจริงๆ เขามองฉันยิ้มอย่างใจดี
"ฉันเตือนเพราะเป็นห่วงเธอนะเกรซ ที่นี่ไม่ใช่ดาวโลก เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันไปรับเธอตอนเย็นๆนะ"
"ขอบคุณนะคะคุณแบรี่"
ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นเพราะฉันจะไม่ได้ทำให้คุณไบรอันเขาอึดอัดอีกแล้วที่มีฉันอยู่ด้วย
เราสองคนกลับมาที่ฐานบัญชาการของเขาในเวลาต่อมา เขาแค่ไปดูความคืบหน้าของการทดลองจากคุณแบรี่เฉยๆ ก่อนออกมาคุณแบรี่เขากระซิบใกล้ๆฉันบกว่าถึงแล้วเก็บของรอเลยเดี๋ยวไปรับ ตอนนี้คือฉันกำลังลำบากใจในการบอกคุณไบรอันไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนดี
มาถึงในห้องเขาก็เดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ส่วนฉันก็เก็บเสื้อผ้าของตัวเองใส่ถุงผ้าที่ได้มาจากห้างสรรพสินค้า
"อู๊ดๆๆๆๆ"
ฉันมองเจ้ามูฉี่ก่อนจะทำหน้าเศร้าสลด ต่อไปนี้ฉันคงจะไม่ได้เล่นกับเจ้ามูฉี่อีกแล้วสินะ
"ลาก่อนนะมูฉี่ ฉันคงจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว"
ฉันเอ่ยออกไปเสียงเบามือเล็กค่อยๆลูบไล้ตามขนของเจ้ามูฉี่
แอ๊ดดดดดดดดด
คุณไบรอันเปิดประตูออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างงงๆ
"เธอเก็บของไปไหน"
ฉันขยับตัวลุกขึ้นถือถุงผ้าขึ้นมาไว้กับตัวก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆแล้วเอ่ยออกไป
"เกรซจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่นค่ะ"
"ไปทำไม ไปอยู่กับใคร"
เขาเริ่มขึ้นเสียงใส่ฉันอย่างไม่พอใจสุดๆ ใบหน้าเขาตอนนี้บอกเลยนะว่าโคตรหน้ากลัวเลย ฉันจะโดนฆ่ามั้ย
"คือเกรซคุยกับคุณแบรี่แล้วค่ะ เขาจะรับเกรซเข้าทำงานแล้วก็พักอยู่ที่นั้นเลย เกรซคงไม่รบกวนคุณไบรอันแล้ว"
เขาเหมือนกำลังพยายามจะคุมสติของตัวเองมาก เหมือนว่าตอนนี้เขาโกรธฉันสุดๆ
"ไม่ต้องไปอยู่ที่นี่ก็สบายดี ถ้าอยากได้เงินก็บอกฉันจะให้ ถ้าอยากซื้ออะไรก็บอกอยากกินอะไรก็บอกมาสิ ไม่ต้องไปอยู่ที่อื่น"
"แต่ถ้าเกรซยังอยู่ที่นี่ ถ้าคุณโรสคู่หมั้นของคุณรู้ขึ้นมา เธอจะเสียใจมากขนาดไหน เกรซไม่อยากทำให้คุณไบรอันกับคุณโรสมีปัญหากัน"
เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะเดินมาเขย่าไหล่ฉันจนฉันกลัว
"ใครบอกเธอเกรซใครบอกเธอว่าโรสเป็นคู่หมายของฉัน เรื่องนี้ฉันอธิบายได้นะฟังฉัน"
"ไม่ฟังค่ะเกรซจะไปอยู่กับคุณแบรี่แล้ว"
- Writer
