Chapter 14
1413 Words
"ใครบอกเธอเกรซใครบอกเธอว่าโรสเป็นคู่หมายของฉัน เรื่องนี้ฉันอธิบายได้นะฟังฉัน"
"ไม่ฟังค่ะเกรซจะไปอยู่กับคุณแบรี่แล้ว"
ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นมากจนเขาพูดไม่ออก ฉันถอยออกมาให้ห่างจากตัวเขาก่อนจะส่งยิ้มกลับไปให้
"ขอบคุณที่ให้ความช่วยเหลือเกรซมาโดยตลอด ต่อไปนี้เกรซคงไม่รบกวนแล้ว ลาก่อนค่ะคุณไบรอัน"
ฉันเอ่ยออกไปเสียงสั่น จะว่าฉันอยากจะร้องไห้รึเปล่าก็คงจะใช่จริงๆนั้นแหละ ฉันก็แค่กำลังไปได้ดีกับเขาแต่ก็ต้องไปเพราะความจำเป็นมันก็ช่วยไม่ได้
"เกรซขอร้องนะฟังฉันก่อน ให้ฉันทำยังไงก็ได้แต่เธอช่วยฟังฉันอธิบายทีได้มั้ย"
เขารั้งตัวฉันไว้ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดแนบอก ฉันอ้าปากค้างอย่างตกใจทุกอย่างในมือหล่นลงพื้นเพียงพราะสัมผัสของผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันตกใจมาก หัวใจที่เคยเต้นปกติกลับเต้นแรงเหมือนกับตีกลองรัวๆ
"คะ...คุณไบรอัน"
"ฟังฉันนะเกรซ.."
เขาผละออกจากฉันเล็กน้อยก่อนจะมองสบตากับฉันจนฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี เอาวะฟังหน่อยก็ได้ไหนๆก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่เนาะ
"ฟังก็ได้ค่ะ ไหนว่ามาสิคะ"
ฉันเอ่ยออกไปเสียงเบาเมื่อเขาได้ยินดังนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาช้าๆ เขาพาฉันไปนั่งลงตรงโซฟากว้างก่อนจะยื่นมือมาเกลี่ยปอยผมให้ฉันช้าๆ
"ฉันกับโรสเราสองคนเป็นคู่หมายกันเพราะผู้ใหญ่จับคู่ให้ ตัวฉันนั้นไม่เคยรู้สึกอะไรกับโรสเลย แม้กระทั้งถูกใจก็ไม่เคย"
ฉันรับฟังอย่างตั้งใจแต่ที่แน่ๆที่ฉันรู้ตอนนี้ก็คือคุณไบรอันไม่ได้ชอบคุณโรสแล้วทำไมฉันจะต้องยิ้มด้วยเนี้ย
"เล่าต่อสิคะ"
"พอโตขึ้นถึงเวลาสมควรที่จะเข้าพิธีอายุประมาณ สองสี่ปี คนปกติก็จะเข้าพิธีกันแล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าแบรี่เพื่อนของฉันจะถูกใจโรสมาก ดูจากสายตาก็พอจะมองออกว่าโรสก็น่าจะอยากเข้าพิธีกับแบรี่มากกว่าฉัน เพราะแบรี่เขาสนิทกับโรสและคอยช่วยเหลือทุกอย่าง ส่วนฉันนั้นวันๆอยู่แต่ศูนย์บัญชาการเท่านั้น ไม่เคยสนใจเธอเลยแม้แต่น้อย "
"แล้วทำไมถึงอยู่แต่ในศูนย์บัญชาการละคะ"
"เพราะฉันไม่อยากจะเข้าพิธีกับโรสไง ฉันทำเป็นยุ่งจากราชการตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ตัวโรสเองก็รู้ดีว่าฉันคิดยังไง แต่เพศหญิงไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องอะไรอยู่ดีจะยกเลิกการเข้าพิธีก็จะลำบากโรสอีก "
"แล้วคุณไบรอันจะหนีไปจนถึงเมื่อไหร่ล่ะคะ"
เกรซคนเดิมกลับมาแล้วจ้าพูดมากถามมากไม่หยุดจนเขายิ้มออกมา
"เกรซคนเดิมกลับมาแล้วเหรอ"
"ตอบคำถามสิคะ"
เขาหัวเราะขำๆกับท่าทีของฉัน บ้าจริงๆกำลังจะคุยแบบจริงจังแท้ๆกลับมาแกล้งกันซะอย่างงั้น
"ก็จนกว่าฉันจะเจอเพศหญิงที่ถูกใจ ถึงเวลานั้นฉันจะไปเข้าพิธีกับเพศหญิงคนนั้นและโรสกับแบรี่จะได้เข้าพิธีด้วยกัน"
โอ้โห! สุภาพบุรุษตัวจริงมากจ้า เสียสละให้เพื่อนกับคู่หมั้นได้รักกัน แบบนี้ก็มีด้วย
"แล้วผู้หญิงแบบไหนที่คุณไบรอันถูกใจคะ"
ฉันลองถามเขาดูว่าผู้หญิงแบบไหนที่เขาจะชอบจนสามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้บ้าง คุณไบรอันหันมามองสบตากับฉันก่อนจะยิ้มมุมปาก
"เพศหญิงที่ไม่เหมือนกับเพศหญิงบนดาว Karius แห่งนี้ ฉันชอบผู้หญิงช่างพูดช่างคุย ฉลาด ชอบหาความรู้ให้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา และที่สำคัญเธอเป็นคนจิตใจดีมาก อ่อ และต้องรักเจ้ามูฉี่ด้วยนะ"
เขาพูดไปมองสบตาฉันไปจนฉันบิดตัวเขินประหนึ่งว่าผู้หญิงคนที่เขาพูดถึงเมื่อกี้คือตัวเองนั้นแหละ เขาไม่ยอมละสายตาไปจากฉันแถมยังอมยิ้มแกล้งฉันอีก ฉันเบือนหน้าหันไปทางอื่นก่อนจะเปลี่ยนไปคุบกับเจ้ามูฉี่แทน
"มูฉี่มานี่ๆ ไปกินน้ำกัน"
"หึ"
เขายิ้มมุมปากก่อนจะเท้าคางตรงโซฟามองฉันที่จับเจ้ามูฉี่ไปกินน้ำ ถามว่ามันอยากกินรึเปล่าไม่รู้สิรู้แค่ฉันจะบังคับให้มันกิน
"มูฉี่คงจะอิ่มแล้วหละ พอเถอะ"
"ยุ่งน่า"
เขายิ้มขำก่อนจะลุกขึ้นแล้วมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันยิ้มๆ
"เกรซ"
"คะ"
ฉันเงยหน้ามองสบตาสายตาอ่อนโยนบวกกับรอยยิ้มที่ส่งมามันทำให้หัวใจของฉันเต้นถี่ขึ้นมากกว่าเมื่อกี้อีก ฮืออออ ใครก็ได้มาพาฉันออกไปจากตรงนี้ที
"อยู่กับฉันนะ"
ฉันยิ้มออกมาบางๆกับอีแค่คำพูดแค่ไม่กี่คำมันทำให้ฉันดีใจมากขนาดนี้เลยเหรอ... ยอมรับเลยนะว่าไม่อยากไปเลยซักนิดเดียว ฉันชอบที่จะอยู่กับคุณไบรอันในทุกวันไม่รู้สิรู้แค่ว่าฉันมีความสุข
"อื้ม อ๊ะ! แต่ว่าคุณแบรี่มารอรับเกรซอยู่ข้างล่างแล้ว แหะๆ จะทำยังไงดีนะ"
คุณไบรอันอ้าปากค้างก่อนจะเอามือมาหยีหัวฉันหลายที ฉันลูบหัวตัวเองป้อยๆอย่างเจ็บปวดก่อนจะทำหน้ามุ่ยใส่เขา
"เจ็บนะ"
"เธอให้แบรี่มารับถึงฐานบัญชาการเลยเหรอไง"
"กะ..ก็ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออกนี่คะ โทษคุณไบรอันนั้นแหละ เชอะ!"
ฉันสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ ถ้าเขาไม่ไปมีคู่หมายอะไรของเขาเรื่องมันจะเกิดขึ้นมั้ย
"เห้อ เอาเถอะฉันจะลงไปคุยกับแบรี่เอง"
เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนทำท่าทางจะเดินออกไปข้างนอก ฉันลุกขึ้นเดินตามเขาไปเขากันมาร้องห้ามบอกฉันไม่ต้องตามไป
"อยู่ที่นี่แหละไม่ต้องไป"
"แต่ว่า...."
"เดี๋ยวมา"
"ก็ได้ค่ะ"
ฉันยอมถอยออกมาไม่เกินตามเขาออกไป ไม่รู้ว่าเขาจะพูดกับคุณแบรี่ยังไงแต่ที่แน่ๆตอนนี้มีคนรู้หนึ่งคนแล้วว่าฉันอาศัยอยู่กับคุณไบรอัน
ไบรอัน ....
ผมเดินลงมาชั้นล่างเดินตรงไปหาแบรี่ที่ตอนนี้ยืนรออยู่ที่รถประจำตำแหน่ง เขากันมาสบตากับผมพอดีก่อนจะขมวดคิ้วมองผมอย่างงงๆ
"เกรซล่ะ"
"เกรซจะอยู่กับฉัน!"
ผมเอ่ยออกไปเสียงเรียบส่วนแบรี่นั้นตอนนี้ยิ่งทำหน้างงไปใหญ่ ผมผิดเองที่ไม่คุยกับเพื่อนตั้งแน่เนิ่นๆ
"แล้วโรส"
"ฉันกับโรสเป็นแค่คู่หมายกัน ฉันรอเพียงแค่เจอคนที่ถูกใจเท่านั้นแล้วฉันจะเข้าพิธีกับเธอคนนั้น ส่วนโรสเธอมีคนที่เหมาะสมคู่ควรแล้ว"
เนื่องด้วยดาว Karius โดยปกติเพศชายอย่างเราๆจะไม่มานั่งสนใจความรู้สึกแต่คนๆนั้นเป็นโรสเพื่อนที่โตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กพวกเราเลยห่วงความรู้สึกเธอเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง
"ใคร"
"นายไงแบรี่..."
"ทะ..ท่านนายพล พะ..พูดอะไรแบบนั้น ระ..เรา"
"อย่าปฎิเสธเลยเรามองออกแบรี่ ถึงฉันจะไม่ค่อยเข้าใจในคำว่าชอบพอกันในฉบับของดาวโลกแต่ตามที่เกรซพูดบ่อยๆนั้นฉันพอจะเข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไง โรสกับนายน่าจะชอบพอกันนั้นแหละ แต่ในเมื่อกฎของดาวเรามันเป็นแบบนี้ คนที่จะแก้ไขมันได้ก็มีแค่เรา ตอนนี้นายกลับไปเถอะและเกรซจะไม่ไปไหนทั้งนั้น .."
"ท่านนายพลกำลังชอบพอกับเกรซใช่หรือไม่?"
"ไม่รู้ว่าชอบพอกันรึเปล่า แต่ที่แน่ๆฉันถูกใจเกรซ"
- Writer
