ไม่สำคัญ
1076 Words
"มึงโทรหาน้องกูทำไม" คิมหันต์เอ่ยเสียงแข็งจ้องหน้าเพื่อนของเขาเขม็ง
"กูคิดถึงน้องวีนัสนี่หว่า"
"อยากตายว่างั้น" คิมหันต์เอ่ยอย่างเดือดดาล แต่ขันเงินกลับหัวเราะชอบอกชอบใจ
"ตกลงว่าพี่คิมไม่ได้ป่วยใช่ไหมคะ" คนตัวเล็กเริ่มงงเธอเอ่ยถามพร้อมมองหน้าของคิมหันต์กับขันเงินสลับกัน
"พวกมันแค่แกล้ง ตกใจมากเลยเหรอ" คนตัวโตลูบศรีษะเล็กเบาๆ ใบหน้าที่เฉยชาระบายยิ้มบางๆให้คนตัวเล็กตรงหน้า
บรรดาคนขอบข้างและเพื่อนของเขาต่างพากันมองดูทั้งคู่อย่างสนอกสนใจเพราะท่าทีของคิมหันต์นั้นผิดแปลกไปจากทุกที
"ถ้าพี่คิมไม่เป็นอะไรแล้ววีนัสกลับก่อนนะคะ"
"กลับพร้อมพี่ รอได้ไหม"
"ได้ค่ะ" เธอยิ้มหวานจนทำให้เขาต้องเผลอยิ้มตามออกมา
"อะแฮ่ม แม่งไอ้คิมยิ้มเป็นด้วยว่ะ" ขันเงินเอ่ยแซว
"เออ กูนึกว่ามันตายด้านซะอีก" ภูผาพูดเสริม
"เงียบปากไป" คนตัวโตกดเสียงต่ำมองคาดโทษเพื่อนของตน
"นั่งรอตรงนี้ละกันพี่ขอทำงานอีกสักพัก" คนตัวโตสั่งร่างบางเธอพยักหน้ารับก่อนจะนั่งลงที่ม้านั่งตัวเดิมที่คิมหันต์เคยนั่ง
ชายหนุ่มทั้งสามหันไปทำงานของตัวเองต่ออยู่ไม่ไกลนัก ปล่อยให้หญิงสาวนั่งเล่นโทรศัพท์รอไปพลางๆ
"หวัดดีจ้ะ น้องเป็นอะไรกับคิมหันต์เหรอ" หญิงสาวหน้าตาสวยเปรี้ยวมาพร้อมกับเพื่อนของเธออีกสองคนเอ่ยถามร่างบาง
"หนูเป็นน้องพี่คิมค่ะ" เธอตอบพร้อมส่งยิ้มให้
"จริงเหรอ น้องแท้ๆเหรอ?" อีกฝ่ายเค้นถามเธอดูจะสนใจเรื่องของคิมหันต์เอามาก
"เปล่าค่ะ พ่อกับแม่เราสองคนเป็นเพื่อนกันค่ะว่าแต่พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"น้องไม่แท้? งั้นทำไมคิมหันต์ต้องหวงเธอด้วย" เมื่อได้คำตอบที่ต้องการหญิงสาวก็เปลี่ยนมาใช้น้ำเสียงไม่พอใจใส่
"พี่เป็นอะไรกับพี่คิมเหรอคะ ถึงได้ถาม" ร่างบางช้อนดวงตากลมโตถามกลับ ในเมื่อเธออยู่ดีๆของเธอแต่กลับถูกอีกฝ่ายมาหาเรื่องแบบนี้เธอก็ไม่ยอม
"ไม่ต้องรู้ รู้แค่ว่าคิมหันต์จะคบกับฉัน" อีกฝ่ายมองเธออย่างเย้ยหยัน
"เหรอคะ ทำไมพี่คิมไม่บอกเลย เอ๊ะ!หรือพี่จะมโนไปเอง" ร่างบางเอ่ยเสียงใสสายตาของเธอดูเหมือนจะยิ้มอย่างชนะผิดกับน้ำเสียงที่ใสซื่อของเธอ
"อย่าคิดว่ามีคิมหันต์คุ้มกะลาหัวแล้วจะมากล้าต่อปากคำกับฉันนะ" อีกฝ่ายกดเสียงต่ำอย่างโมโหหากแต่วีนัสกับส่ายหน้าส่งสายตาน่าสงสารกลับไป
"หนูไม่กล้าหรอกค่ะ พี่อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะฮึก~" วีนัสสะอึกสะอื้นจนทำให้คนรอบข้างพากันมองมาที่เธอ
"วีนัส" เสียงทุ้มเรียกเธอด้วยความอ่อนโยนของคิมหันต์ยิ่งทำให้หญิงสาวที่เข้ามาใหม่โมโหเพิ่มขึ้นไปอีก
"จะร้องทำบ้าอะไรห๊ะ!" หญิงสาวตะคอกใส่วีนัสให้เงียบนั่นยิ่งทำให้ร่างบางสะดุ้งจนร้องไห้นักเข้าไปอีก
"ทำเชี่ยไรกับน้องกู" คิมหันต์ที่เดินมาใกล้ร่างบางเห็นเธอร้องไห้ก็ตวัดสายตาคมแสนดุดันน่ากลัวของเขามองหญิงสาวตรงหน้า
"ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่เข้ามาคุยดีๆน้องเขาร้องไห้ไปเองเชื่อเรานะคิมหันต์" หญิงสาวจับต้นแขนของคิมหันต์มันยิ่งทำให้เขาไม่พอใจเธอเพิ่มขึ้นไปอีก
"เอามือสกปรกของมึงออกไป" เขาปรายตามองมือที่หญิงสาวจับอยู่ จนทำให้เธอรีบปล่อยมือออกด้วยความกลัว
"เป็นอะไรไหม เราเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" น้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับร่างบางนั้นช่างอ่อนโยนและนุ่มนวลผิดกับหญิงสาวเมื่อสักครู่นัก
"ทำไมต้องดูแลมันขนาดนั้นเด็กนี่มันลูกแหง่ขนาดนั้นเลยเหรอคิมหันต์" หญิงสาวไม่พอใจที่วีนัสได้รับความเอาใจใส่จากคิมหันต์
"เสือก ไม่เกี่ยวกับมึง"
"คิม!!" หญิงสาวแว้ดเสียงดังเมื่อถูกเขาตอกกลับมาแรงๆ
"ขืนมึงเรียกกูแบบนี้อีกแค่คำเดียว" ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวเล็กน้อยแล้วเอ่ยเสียงเยือกเย็นให้เธอได้ยินชัดๆ
"ลิ้นที่มีอาจจะหายไปเฉยๆ ก็ได้"
"พี่คิม ฮึก~" วีนัสสวมกอดร่างสูงทันทีที่เขาเกลี่ยน้ำตาให้กับเธอ
"ไม่เป็นไรนะ อย่าร้องนะครับคนเก่ง" น้ำเสียงทุ้มนุ่มน่าฟังของเขาเรียกเสียงฮือฮาได้เป็นอย่างดี ใครจะนึกว่าคนอย่างคิมหันต์จะพูดเพราะกับใครเขาก็เป็น แม่งน่าจุดพลุฉิบหาย
"วีนัสไม่ได้แย่งพี่คิมนะคะ ถ้าพี่คิมจะคบกับพี่เขาวีนัสเข้าใจค่ะ" ร่างบางช้อนดวงตากลมโตที่มีน้ำสีใสเอ่อรอบดวงตาเงยหน้ามองคนตัวสูงที่เธอสวมกอดอยู่
"ใครบอก? "
ร่างบางชี้ไปยังหญิงสาวที่ตรงหน้าที่ยืนกำหมัดแน่นอยู่ วีนัสหันกลับไปมองอีกฝ่ายเธอยกยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นสีหน้าโกรธเคืองของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน ร้ายมาก็ร้ายกลับไม่โกง
"ถึงมีมึงคนเดียวบนโลกกูก็ไม่เอา" คำพูดร้ายกาจของคิมหันต์ทำให้หญิงสาวมองวีนัสอย่างโกรธแค้นก่อนจะรีบวิ่งออกไป เพราะรอบข้างมีคนให้ความสนใจมากขึ้น
"มึงแม่งเชี่ยว่ะ พูดซะเขาขายไม่ออกไอ้สัส" ขันเงินที่ยืนดูเงียบๆ เอ่ยขึ้นเมื่อทุกอย่างสงบแล้ว
"มองเชี่ยไรนักหนาไม่มีตาไปมองอย่างอื่นเหรอวะ!" คิมหันต์กราดมองทั่วรอบบริเวณก่อนจะตะคอกเสียงแข็งให้คนอื่นเลิกสนใจเรื่องของเขาเสียที
"ขอโทษนะ ที่พี่ดูแลเราได้ไม่ดีปล่อยให้มีคนมาหาเรื่องเราได้" เขาเกลี่ยเส้นผมขึ้นทัดหูคนตัวเล็กเอาไว้
"เป็นไรค่ะ วีนัสไม่ได้เป็นอะไรแล้ว" เธอปาดน้ำตาทิ้ง น้ำตาที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออยากให้คนที่เข้ามาหาเรื่องเธอถูกคนตัวสูงจัดการ
"มึงนี่เลวกับทุกคนยกเว้นน้องสาวมึงคนเดียวหรือไงวะ" ภูผาขมวดคิ้วไม่เข้าใจถึงการกระทำของเพื่อนรักก็อดสงสัยไม่ได้
"เออ ใครหน้าไหนก็ไม่สำคัญเท่าน้องกู"
- Writer
