My love หวง(รัก)น้องสาว

พลั๊ก! ผั๊วะ! ตุ้บ เสียงหมัดและฝ่าเท้าตามด้วยท่อนไม้ที่ใช้ฟาดไปยังแผ่นหลังของคู่อริอีกฝ่ายจนล้มลง ชายหนุ่มเจ้าของนัยน์ตาแสนดุดันเย็นชาดุจน้ำแข็ง ยืนมองร่างที่สั่นเทิ้มไปด้วยความกลัวของอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาแต่แฝงความร้ายกาจเย็นชาแสยะยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังคลืบคลานหนีเอาตัวรอดด้วยความกลัว "ทีหลังถ้าใจกาก อย่าปากเก่ง" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงต่ำจนคนฟังต้องลอบกลืนน้ำลายทันที "เสร็จแล้วเหรอวะไอ้คิม" ขันเงินเพื่อนสนิทที่คบกันตั้งแต่มัธยมเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคิมหันต์เดินออกมาพร้อมเช็ดคราบเลือดในมือไปด้วย "เออ" "มึงจะไปไหนวะ รีบไรขนาดนั้น" ขันเงินทักท้วงเมื่อเห็นคิมหันต์รีบเดินกลับไปที่รถ ต่างจากเขาที่ยังคงสูบบุหรี่ได้อย่างใจเย็น "ไปรับน้อง" "อีกแล้ว?" ขันเงินเลิกคิ้วถามเพราะบ่อยครั้งที่เพื่อนของตนจะรีบร้อนเมื่อเป็นเรื่องของ'น้องสาว'น้องที่ไม่ใช่น้องสำหรับมัน "อื้ม" ร่างสูงตอบเสียงเรียบก่อนจะเปิดประตูรถคันหรูนั่งประจำที่คนขับแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว สำหรับคิมหันต์ไม่มีอะไรที่จะสำคัญไปกว่าน้องสาวของเขาอีกแล้ว เสียงฝี่เท้าเล็กวิ่งมาด้วยความเร็วก่อนจะกระโดดกอดคอคนตัวสูงที่มารับเธอในวันนี้ "คิดถึงวีนัสไหมคะ" หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยหวานดุจเจ้าหญิงเทพธิดาระบายยิ้มหวาน แพขนตายาวขยับเปลือกตามองร่างสูงตรงหน้าด้วยท่าทีออดอ้อน "อื้ม" คนตัวโตระบายยิ้มบางๆก่อนจะเอื้อมมือมาลูบศรีษะคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู 'น้องสาว' ที่เขาหมายถึงก็คือ 'วีนัส' ลูกสาวของนาโนและเวย์เพื่อนของพ่อกับแม่เขาเอง "ตื่นเต้นจัง วีนัสจะได้ไปอยู่คอนโดแถมได้ไปมหาลัยเองด้วยแจ๋วเลย" คนตัวเล็กส่งเสียงตื่นเต้นดีใจ "น้อยๆหน่อยยังไงก็ต้องอยู่ในสายตาพี่เขาอยู่ดี" นาโนผู้เป็นแม่ปรามเมื่อเห็นอาการดีใจจนออกนอกหน้าของลูกสาว "วีนัสโตแล้วนะคะ ไม่จำเป็นต้องมีผู้ปกครอง" ร่างบางหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย เมื่อเธอคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอิสระในช่วงเวลาเข้ามหา'ลัยเสียอีก "แม่ยอมให้ย้ายไปอยู่ตอนโดได้ แต่ลูกก็ต้องอยู่กับพี่เขาไปก่อนอย่าทำให้แม่เป็นห่วงนะ อาฝากดูแลน้องด้วยนะคิมหันต์" "ครับ" ชายหนุ่มตอบรับ แค่ดูแลยัยตัวเล็กในระหว่างเรียนมหา'ลัยไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขามักจะดูยัยตัวเล็กมาเสมอ "ขาดอะไรอีกไหม" คิมหันต์เอ่ยถามร่างบางหลังจากช่วยเธอขนของย้ายเข้ามาในคอนโดของเขา "ไม่มีค่ะ ว่าแต่พี่คิมทำไมต้องย้ายมาอยู่คอนโดด้วยคะ?" ร่างบางเอียงคอถามด้วยความใสซื่อ "ส่วนตัวดี" คิมหันต์ตอบเพราะบ่อยครั้งที่เขามักจะไปมีเรื่องชกต่อยจนผู้เป็นแม่ต้องคอยว่ากล่าวอยู่บ่อยครั้ง "แล้ววีนัสมาอยู่กับแบบนี้ก็ไม่ส่วนตัวแล้วสิคะ" "ไม่เป็นไร" ร่างสูงตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยการที่คนตัวเล็กย้ายมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจเลยแม้แต่น้อย "พี่คิมขอแม่โนกับพ่อเวย์ให้วีนัสมีคอนโดส่วนตัวได้ไหมคะ?" ร่างบางส่งสายตายอ้อนวอนคนตัวสูงตรงหน้า เธอเข้าไปสวมกอดร่างสูงเอาไว้แบบที่ชอบทำ เธอมักจะอ้อนขอคนตัวสูงด้วยวิธีนี้เสมอมาตั้งแต่เด็ก "ไม่อยากอยู่กับพี่?" คนตัวโตช้อนปลายคางคนตัวเล็กที่ซุกหน้ากับแผ่นอกของเขา ดวงตาสีดำสนิทเป็นประกายช้อนดวงตาโตมองร่างสูง เธอแค่ต้องการเรียนรู้การใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวบ้างแค่นั้นเอง "เปล่าค่ะ วีนัสแค่อยากลองอยู่คนเดียวดูบ้างอีกอย่างพี่คิมจะได้ไม่ลำบากใจ" "พี่เต็มใจ" คนตัวโตส่งยิ้มตอบกลับมาให้ร่างบางได้อุ่นใจ "วีนัสต้องยอมใช่ไหม" ร่างบางหน้างอเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ใช่เด็กดื้อจนถึงกับต้องไม่เชื่อฟังคำพูดของคนตัวโต @มหา'ลัยkk "เลิกคลาสพี่มารับ" "ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ฟอด~" หญิงสาวโน้มตัวไปหอมแก้มคนตัวสูงที่ขับมาส่งเธอถึงหน้าคณะ คนตัวโตพยักหน้าเล็กเลยก่อนจะลูบผมสีดำขลับของร่างบางด้วยความอ่อนโยน "ตั้งใจเรียนล่ะ" เขากำชับอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กลงจากรถไป ร่างบางหันมาฉีกยิ้มหวานตาหยีแล้วโบกมือลาให้แก่เขา คิมหันต์ละสายตาจากคนตัวเล็กเมื่อเธอได้ย่างกรายเข้าไปในคณะแล้ว เขาเอื้อมมือไปยังเบาะหลังหยิบเสื้อช็อปของคณะวิศวะมาสวมทับเสื้อยืดเอาไว้ "มาไวนะมึง" ขันเงินเอ่ยทัดเมื่อเห็นคิมหันต์เดินปรี่มายังโต๊ะที่เขานั่ง "อื้ม" คำตอบราบเรียบที่แทบจะไม่ได้ยินเปร่งออกมาจากลำคอของคนตัวสูงแสนเย็นชา "ไปผับกันคืนนี้กูเลี้ยง" "ไม่ไป" คิมหันต์ตอบทันควันจนขันเงินเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย "ทำไมวะ ทุกทีมึงไม่เคยพลาด" "กูต้องอยู่เป็นเพื่อนน้อง" เขาเป็นห่วงคนตัวเล็กมากกว่าถ้าต้องอยู่คนเดียวในที่ที่ไม่คุ้นเคย "มึงแม่งแปลกว่ะ ทุกทีไม่เคยสนใจเชี่ยไรแต่พอเป็นเรื่องของน้องสาวมึงเท่านั้นแหละ" ขันเงินพูดพร้อมเอนกายพิงไปกับพนักเก้าอี้ คิมหันต์ไม่พูดอะไรเพียงแค่ล้วงมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปหาบุคคลที่ถูกพูดถึงเมื่อสักครู่ "คิมหันต์ รถเราเสียอ่ะคิมหันต์ไปส่งเราที่คอนโดหน่อยสิ" สาวสวยที่เรียนคณะเดียวกันกับเขาเข้ามาขอความช่วยเหลือ คิมหันต์ปรายตามองแวบนึงก่อนจะหันหลับมาสนใจหน้าจอมือถือของตัวเองต่อ หญิงสาวหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อถูกชายหนุ่มทำราวกับเธอไม่มีตัวตน แต่เธอก็ยังไม่ละความพยายามยังคงเอ่ยถามร่างสูงต่อ "คิมไปส่งเราได้ไหม?" "สนิท?" ร่างสูงดันลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้มเหมือนกับว่าเขากำลังไม่พอใจในคำพูดของอีกฝ่าย หญิงสาวหน้าซีดเผือดเมื่อถูกสายตาเย็นยะเยือกจ้องมองมาที่เธออย่างไม่สบอารมณ์ "คิม คือ.." "สนิทกับกูเหรอ ถึงมาเรียกชื่อกูแบบนี้" เสียงทุ้มเข้มดูเย็นชาจนอีกฝ่ายถึงกับสะอึก เมื่อคนตัวสูงตรงหน้าเธอดูจะไม่ชอบใจเอาอย่างมาก "ขอโทษนะ เราคิดว่าเรียกคิมเฉยๆได้แบบเพื่อนกันอ่ะ" "กูไม่ชอบ"