Elfin’den
“Elfin!”
Ses geliyordu ama yine etrafımda hiçkimse yoktu. Bu sesin Mirza’ya ait olduğunu biliyordum. “Mirza neredesin?” diye bağırdım. Mirza hiçbir yerde yoktu. Koşmaya başladım. Ayaklarım çıplaktı. Ayağıma bir şey battığını hissettiğimde acıyla inledim.
“Ah!” diye bağırmamla birinin ellerini ayağımda hissettim. Kafamı kaldırmamla Mirza olduğunu gördüm. “Geldin, sesimi duydun!” dediğimde gözlerimde adeta sevinç emareleri parlıyordu. Onu görmek bana iyi gelmişti.
“Geldim, Elfin! Ben, hep gelirim. Bundan sonra hep seninleyim!” dediğinde gülümsedim. Onun benim yanımda olmasına zaten ihtiyacım vardı. Onunla olmak istiyordum.
“Ben seninleyim.” dediğimde ayağımı inceledi ve beni kucağına aldı. Kollarımı, onun boynuna sarıp kafamı omzuna yasladım. Yüzünü incelerken nasıl da güz
