6
1074 Words
6
ณ โรงแรมดิแอมมอรัล
อัสนีเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาในห้องสวีทวีไอพี ห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้แอรอนแขกคนพิเศษ เป็นห้องที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมระดับเจ็ดดาวครอบคลุมทั้งชั้น เพื่อรายงานแผนการรักษาความปลอดภัยให้กับแอรอนได้รับฟัง และแนะนำตัวผู้อารักขาให้อีกฝ่ายฟังตามหน้าที่ เพราะตลอดระยะเวลาที่เขาอยู่ในเมืองไทย อัสนีและทีมจะเป็นเสมือนเงาตามตัว จำเป็นต้องแนะนำทำความรู้จักก่อนจะเริ่มลงมือปฏิบัติงาน หลังจากที่อัสนีทำความรู้จักกับเหล่าอารักขาของแอรอนเรียบร้อย
อัสนีวางเอกสารลงบนโต๊ะกระจกภายในห้องนั่งเล่น แอรอนเหลือบตามองอัสนีเพียงนิด ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มเล่มนั้นขึ้นมา เปิดแฟ้มและพลิกดูทีละหน้า
“เอกสารเหล่านี้เป็นรายชื่อของบุคคลที่ทำหน้าที่อารักขาคุณแอรอนครับ” อัสนีรายงาน
แอรอนพลิกกระดาษสีขาวที่มีประวัติของแต่ละคนเพียงผ่านๆ สายตาคมเข้มหยุดมองที่กระดาษแผ่นสุดท้ายนานกว่าทุกแผ่น จ้องดวงตาไปยังรูปถ่ายหน้าตรงติดอยู่มุมขวาของกระดาษ เขากวาดสายตาอ่านประวัติของเจ้าของรูปถ่ายอย่างละเอียด
ณัฐกานต์ยังสวยเหมือนเดิม ดูเธอจะสวยขึ้นมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ปลายนิ้วแกร่งลูบไปยังริมฝีปากของคนในรูปถ่ายภาพเบามือราวกับถูกมนต์สะกด กลีบปากนุ่มคู่นี้ครั้งหนึ่งเขาเคยได้สัมผัส ได้แตะต้อง เขายังจำได้ถึงความหอมนุ่มและซาบซ่าน รอยสัมผัสของเธอยังคงคงติดแน่นอยู่ในร่างกาย ในจิตใจของเขา ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานกี่ปี เธอเป็นหญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก ทว่าบาดแผลที่เธอทิ้งไว้ให้กับตนเองนั้นหนักหนาสาหัสเกินกว่าเขาจะทานทนและให้อภัย ฉับพลันดวงเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก เปลี่ยนแสงเป็นความโกรธแค้นที่หยั่งรากลึกฝังอยู่ในใจ ได้เวลาแล้ว เวลาที่เขาจะคิดบัญชีกับคนที่ฝากรอยแผลไว้กับเขาแล้ว
“ผมอยากเจอทีมของคุณทุกคน พามาให้ผมรู้จักได้ไหม ผมอยากทำความรู้จักกับเขาเหล่านั้น ทีละคน” แอรอนบอกจุดประสงค์ที่ตนต้องการอย่างมีแผนการในใจ
อัสนีอึ้งไปชั่วขณะ เขารู้ว่าไม่อาจปฏิเสธความต้องการของชายหนุ่มตรงหน้าได้ มีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้นที่เขาจะตอบกลับไป “ได้ครับ”
อัสนีก้มศีรษะทำความเคารพตามมารยาท หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เพื่อไปตามผู้ใต้บังคับบัญชามาพบแอรอนทีละคน
“ณัฐแน่ใจนะว่าทำได้” อัสนีเอ่ยถามณัฐกานต์ด้วยความเป็นห่วง เพราะการเข้าไปทำความรู้จักกับแอรอนในครั้งนี้ เขารู้ว่าแอรอนต้องมีจุดประสงค์แอบแฝง คนอย่างแอรอนไม่จำเป็นต้องทำความรู้จักกับทีมอารักขา แต่ที่อยากทำความรู้จัก เพราะมีรายชื่อหนึ่งในทีมนามว่าณัฐกานต์อยู่นั่นเอง
“ทำได้ค่ะ...ณัฐทำใจไว้แล้ว” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ หากภายในจิตใจนั้นแสนจะประหม่าก็ตาม
“เข้มแข็งนะณัฐ...งานนี้มีณัฐคนเดียวที่จะช่วยพวกเราได้”
“ณัฐทราบค่ะ” ทั้งสองหยุดการสนทนา เมื่อทีมงานชายคนสุดท้ายที่เข้าไปเดินออกมาจากห้อง ไรอันเดินตรงมาหาณัฐกานต์ เขายิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเธอ เจ้าของหัวใจของแอรอนคนเดียวและตลอดกาล
“เชิญคุณณัฐกานต์ครับ”
ไรอันพูดอย่างนอบน้อม หญิงสาวยิ้มตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ด้วยลำขาค่อนข้างสั่น มาหยุดยืนห่างจากโต๊ะกระจกหน้าโซฟาทิ้งระยะห่างพอสมควร
แอรอนมองร่างของผู้เข้ามาใหม่ด้วยสายตาทั้งรักทั้งชัง แม้ว่าพยายามตัดคำว่ารักออก หากแต่มันกลับฝังแน่นลึกเข้าไปภายใน ไม่สามารถสลัดหลุดออกมาโดยง่ายตามใจคิด
“มานั่งตรงนี้สิ”
เขาใช้ฝ่ามือตบบนเบาะข้างตัวเบาๆ หญิงสาวมองมือหนาแล้วปฏิเสธออกไปอย่างนุ่มนวล
“ดิฉันไม่อาจเอื้อมค่ะ ดิฉันยืนอยู่ตรงนี้ดีแล้ว และมั่นใจว่าคนอื่นๆ ในทีมก็ยืนที่จุดนี้เหมือนกัน” เธอตอบอย่างชาญฉลาด
“ดิฉันไม่อาจเอื้อมเหรอ”
เขาพูดทวนประโยคด้วยโทนเสียงสูง มองร่างอรชรตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า นัยน์ตาสีฟ้าคู่นั้นโลมเลียอย่างเห็นได้ชัด ยกยิ้มขึ้นข้างหนึ่ง เอ่ยประโยคที่ทำให้คนฟังชาวาบไปทั้งกาย
“แต่ฉันจำได้ว่า ผู้หญิงที่ไม่อาจเอื้อมตรงหน้านี้ เคยแก้ผ้ามาประเคนให้ฉันถึงเตียง อย่างนี้เรียกว่าอาจเอื้อมหรือเปล่า ตกลงเธอจะมาหรือไม่มา ถ้าไม่มาก็เชิญออกไปจากห้องของฉัน แล้วพาทีมเธอกลับไปด้วย เพราะฉันก็ไม่ต้องการทีมอารักขาชุดนี้อยู่แล้ว แค่คนของฉันก็พอ”
น้ำเสียงทรงอำนาจพูดราบเรียบแต่ทว่าหนักแน่น เธอรู้ว่าดีกว่าใครว่า เขาพูดจริงทำจริงเสมอ และคำสั่งแกมข่มขู่ในครั้งนี้เป็นเรื่องที่เธอจะปฏิเสธไม่ได้ เพราะจะส่งผลต่องานที่ตระเตรียมกันมาเป็นเวลาหลายเดือนต้องพังลง ซึ่งณัฐกานต์คงยอมให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้ งานจะมาพังเพราะเธอไม่ได้
เท้าเล็กก้าวเดินไปยังโซฟาตัวนั้นตามคำสั่งของแอรอน เธอเลือกที่จะนั่งชิดด้านริมแทนที่จะนั่งข้างร่างหนาตามที่เขาต้องการ แอรอนใช้ฝ่ามือตบเบาะแรงๆ อย่างขัดใจ หญิงสาวสะดุ้งแต่พยายามนั่งนิ่ง แม้ในใจหวาดกลัว
“รังเกียจฉันมากหรือไง ถึงได้นั่งห่างกันเป็นวาขนาดนี้”
แอรอนพูดเสียงดัง ด้วยความไม่พอใจ ดวงตาคมเปล่งประกายไปด้วยแรงโทสะ
“เปล่าค่ะ...ดิฉันไม่ได้รังเกียจคุณแอรอน แต่คิดว่านั่งตรงนี้น่าจะเหมาะกว่า”
เธอพูดเสียงนุ่มแลดูสั่น หัวใจเต้นรัวเป็นทวีคูณ เมื่อร่างสูงใหญ่เป็นฝ่ายขยับร่างเข้ามาใกล้และใกล้ จนกระทั่งชิดกับร่างของตน
ลำแขนข้างหนึ่งตวัดร่างเล็กเข้ามาในอ้อมแขน มืออีกข้างจับแก้มเนียนสวยแล้วบีบบังคับให้ดวงหน้าสวยหันมาเผชิญหน้ากับตน ให้เธอได้มองเห็นดวงตากรุ่นโกรธ เหมือนลูกระเบิดที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ
- Writer
