เปลี่ยนใจ

ตอนที่ 4.

เธอสวยมากเขายอมรับว่าเธอสวยโดนใจ ไม่ยากเลยที่จะทำให้เขาติดอกติดใจ น่าเสียดายที่เธอดันหลงผิดไปหมั้นหมายกับคนชั่วอย่างธันวา แค่คิดถึงผู้ชายคนนั้นใจของภาคินก็เดือดพล่าน แววตาคู่คมวาววับด้วยความเกลียดชัง เขาจะทำให้มันกระอักเลือดให้สมกับความเลวที่มันทำไว้ และเธอก็คือเครื่องมือในการแก้แค้นของเขาในครั้งนี้ เขาจะรู้สึกดีกับเธอไม่ได้ ใจอ่อนก็ไม่ได้ เมื่อเกมแค้นยังไม่ถึงจุดแตกหัก

“กรี๊ดดดด พี่คิน...”

ร่างงามวาดลวดลายได้ไม่กี่นาทีก็ตะกายดาวพาตัวเองไปแตะขอบสวรรค์ ทิ้งชายหนุ่มให้อยู่แค่กลางทาง ภาคินไม่ปล่อยให้เธอหนีเขาไปนาน รีบพลิกกายงามให้คว่ำลงแล้วยกสะโพกสวยขึ้นจัดท่าให้เธอคุกเข่าแล้วสอดกายเข้าทางด้านหลัง มือหนาจับสะโพกไว้แน่น เร่งเร้าตอกอัดเข้าใส่เธอจนกายสาวสั่นสะท้าน    กายแกร่งกระแทกดันเข้าไปจนสุดถอดถอนแล้วผลักดันเข้าหา ลีลาดุดันราวกับจะพร่าผลาญกายสาวให้แหลกยับลงไป ทุ่มเทแรงกระแทกกระทุ้งจนใบหน้างามเหยเก เขาพาเธอไขว่คว้าดวงดาวไม่รู้ต่อกี่รอบ สุขสมติดๆ กัน จนกรีดร้องเสียงแหบแห้ง เขาเร่งกระชั้นสะโพกสอบขยับยึกๆ ตอกอัดจนร่างงามโยกโยน ในที่สุดเขาก็เกร็งตัวกระแทกกายแรงๆ อีกสามสี่ครั้งปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าสู่กายสาว ครั้งนี้เขาไม่ได้สวมเครื่องป้องกันและเธอก็รองรับธารสวาทจากเขาเข้าสู่ภายในเต็มที่ ความนุ่มหนีบรัดรั้ง  กายชายรีดเค้นจนหมดสิ้น ก่อนจะทรุดตัวฟุบหน้าหอบหายใจแรงบนแผ่นหลังบาง หญิงสาวเองก็หมดแรงซบหน้าบนที่นอนหายใจหอบ

ภาคินยิ้มผ่อนคลายเมื่อระบายความร้อนในกายออกมา ทุกครั้งเขาจะสวมเครื่องป้องกัน แต่ครั้งนี้เขาจงใจไม่ใช้มัน ดวงตาคมวาวโรจน์กับแผนการบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในสมอง วงแขนแข็งแรง กอดรัดร่างงามไว้แนบชิด พลิกกายนอนหงายให้ร่างนุ่มก่ายเกยบนแผ่นอก ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางปลอบโยนเธอให้ผ่อนกายลงทาบทับเขา ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมระใบหน้าให้เข้าที่ ขณะป้ายหยดเหงื่อเล็กๆ บนหน้าผากของเธอให้อย่างอ่อนโยน

“มีความสุขหรือเปล่า พี่ทำให้พริมมีความสุขไหม” เขาถามเสียงนุ่ม

พริมดาวซบหน้านิ่งบนแผงอกหนา นิ่งเงียบไม่ยอมตอบ เธอหลับตาแน่นไม่อยากสบตาคู่คมนั้น เมื่อลมหายใจเริ่มกลับมาปกติสติกลับคืนสู่ร่าง ความอดสูพุ่งวาบอาบหัวใจ เธอทำมันอีกแล้ว ยอมปล่อยกายให้เขาตักตวงความสุข หลงเคลิ้มไหวไปกับลีลารักเร่าร้อนของเขาจนสุดทาง เขาทำให้เธอติดสิ่งนี้ ติดเซ็กส์ของเขา หญิงสาวละอายใจต่อคู่หมั้นหนุ่มจนน้ำตาซึม หากธันวารู้เขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหน จะรังเกียจร่างกายแปดเปื้อนนี้จนไม่ยอมแต่งงานด้วยหรือเปล่า ร่างกายของคนที่กกกอดเธอพลันร้อนลวกเธอขึ้นมาในฉับพลัน พริมดาวผละหนีห่างขยับลุกขึ้นนั่ง

“พริมต้องไปแล้ว พริมมีนัดกับพี่ธัน”

ชื่อของคู่แค้นทำเอาคนฟังหน้าหงิก ภาคินลุกขึ้นนั่งจับไหล่มนให้หันมาหา เธอก้มหน้าหนีไม่ยอมมองหน้าเขา ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโมโห

“รักมันมากเหรอ ถูกเอาจนพรุนขนาดนี้แล้ว ยังจะกล้าแต่งงานกับมันอีกเหรอ” เขาใช้คำหยาบเหยียดหยามเธอ

“หยุดพูดเถอะค่ะ อย่าทำให้พริมเจ็บมากไปกว่านี้เลย”

พริมดาวเงยหน้าขึ้นมองพร้อมหยาดน้ำตา แค่นยิ้มให้เขาขณะแกะมือออกจากหัวไหล่ ลุกขึ้นเดินหนีเข้าห้องน้ำไป

“นึกเหรอว่าทำแบบนี้แล้วจะจบเรื่อง” ภาคินลุกตามเข้าไปหาหญิงสาวในห้องน้ำ

ไม่กี่นาทีต่อมาเสียงครวญครางก็ดังกระหึ่มขึ้น นานกว่าชั่วโมงที่เขาลงโทษคนดื้อจนสาสม ก่อนจะปล่อยให้เธออาบน้ำแต่งตัวพาร่างอ่อนระโหยโรยแรงเดินลงไปจากห้องของเขา

“มันจะไม่เกิดขึ้นอีก พริมดาวเธอต้องเข้มแข็งสิ”

พริมดาวปลอบโยนตัวเองขณะอยู่ในลิฟต์ หญิงสาวหยิบแว่นดำมาสวม ก่อนจะเดินออกจาคอนโดไปเงียบเหมือนทุกครั้งที่มา แต่ครั้งนี้มีสายตาของใครคนหนึ่งมองตามร่างของเธอด้วย แววตาวาววับ

“ไอ้ภาคิน แกทำร้ายน้องพริมจริงๆ”

ธันวากำหมัดแน่น เขามองตามร่างระหงของคู่หมั้นสาวที่เดินขึ้นแท็กซี่ด้วยความเวทนา เขารู้ดีว่าพริมดาวไม่มีทางนอกใจเขาด้วยความเต็มใจ บทสนทนาของเธอกับภาคินก่อนหน้านั้น มันฟ้องว่าเธอถูกอีกฝ่ายข่มขู่ หากไม่เพราะเขาต้องกลับมารับ     สร้อยเพชรของมารดาที่สั่งไว้ เขาคงไม่รู้เรื่องที่เธอถูกภาคินรังแก ไอ้คนสารเลวนั่นมันทำให้เขาต้องสูญเสียผู้หญิงที่รักไป ตอนนี้มันยังมาทำร้ายพริมดาวอีก แค้นนี้เขาต้องทวงคืนหลังจากยอมให้มันทำลายชีวิตของคนที่เขารักมาแล้วครั้งหนึ่ง

ธันวาเงยหน้ามองคอนโดด้วยความแค้นใจ เขารู้ว่าที่นี่ภาคินเป็นเจ้าของ จึงเดาไม่ยากเลยว่าพริมดาวถูกบังคับให้มาหาอีกฝ่าย ผู้หญิงมาหาผู้ชายมันจะรอดกลับไปแบบไร้ราคีได้หรือ จากบทสนทนาเธอถูกมันบังคับข่มขู่ให้กลายเป็นนางบำเรอ เพื่อแลกกับการปิดเรื่องร้ายแรงนี้ให้รู้ถึงหูเขา ธันวาอยากตามไปจัดการอีกฝ่ายถึงห้องแต่เกรงพริมดาวจะตกใจ เธอไม่อยากให้เขารู้เรื่องนี้ เขาจำต้องปล่อยให้เธอเป็นเหยื่อของมัน แต่เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้มันทำร้ายเธอได้อีก เขาจะทวงแค้นแทนเธอให้สาสม

“ไอ้ภาคิน ฉันจะทำให้แกต้องสูญเสียคนที่รักบ้าง ฉันไม่ทนอีกแล้ว!”