When Two Hearts Meet

CHAPTER 10

NAGULAT si Mikael nang mapag-buksan niya ng pinto ang mga kaibigan at kapatid niya. Kinunotan niya ang mga ito ng nuo. “Anong ginagawa nyo rito?” nagtatakang tanong niya.

Mikhail, Dylan, Odysseus, Gabriel, and Wayne were present.

“Sorry, Boss.” Hingi ni Gabriel ng paumanhin. “Pinilit nila akong pumunta rito.”

Mikael looked at Gabriel. “Mas gusto pa kitang kasama kaysa sa mga ito.” He pointed his friends.

Wayne cupped his chest as if he was hurt. “Grabe ka naman sa amin parang hindi mo kami kaibigan.”

Mikael just rolled his eyes. Niluwagan niya ang pagkakabukas ng pinto. “Come on in.”

Ngumiti ang mga kaibigan niyang baliw saka pumasok sa loob ng apartment niya.

“May nasagap akong tsismis na kapitbahay mo raw ang sekretraya mo.” Nakangising sabi ni Wayne.

Mikael glared at Wayne. “Kung nandito lang kayo upang usisain ako lumayas na kayo. Hindi ko kayo kailangan rito.” Aniya.

“Pati ba ako, Kuya, lalayas rin ba?” tanong ni Mikhail na ngayon ay nasa kusina na at naghahanap ng makakain.

Mikael smiled at his younger brother. “Except you.”

Mikhail stuck out his tongue to his brother’s friend. “Kuya loves me.” Pakanta niyang saad sa mga ito.

“So rude,” Dylan said. He sat down on the sofa. Ganun din ang ginawa ni Wayne, Odysseus at Gabriel.

“It’s weekends, Salazar. Magpainom ka naman. Selebrasyon na rin ito dahil sa wakas ay may nagugustuhan ka na rin.” Wika ni Dylan.

“Yeah, and I heard he was friend zoned.” Natatawang sabi naman ni Wayne na halatang nang-aasar.

Hinampas ni Mikael si Wayne ng unan. “I was the one who offered the friendship.” He corrected. Then he added, “Kung gusto niyong mag-inuman tayo, kayo ang magdala ng inumin. Alam niyo naman na hindi ako naglalagay ng mga inumin sa ref. Soda? Gusto niyo?”

Tumayo si Gabriel. “Bibili ako, Boss.”

Tumango si Mikael saka nagbigay ng pera kay Gabriel.

Nang makaalis si Gabriel, nagsalita si Wayne. “Bakit kapag si Gabriel ang nagsabing bibili, nagbibigay ka agad ng pera? Pero kung kami pera namin ang ginagamit namin.”

Mikael clicked his tongue. “Alam mo ikaw ang dami mong reklamo.”

“If you like her, why don’t you just confess that you like her? Why did you offer friendship?” tanong ni Odysseus ng may pagtataka. Kilala niya si Mikael. Mikael Eathan Salazar is a straightforward person. I wonder why? Odysseus thought.

Lahat ay natahimik at napatingin kay Mikael. Pati na rin si Mikhail na kumuha ng pagkain sa may kusina at bumalik na sa living room dahil gusto niyang marinig ang sagot ng kapatid niya.

Nag-iwas ng tingin si Mikael. “I have my reason.” Tugon niya.

Tumaas ang kilay ni Odysseus. Sa kanilang magkakakaibigan, si Odysseus at Mikael ang magkapareho ng ugali. Parehong deretsong magsalita at seryoso ang dalawa. Kaya naman alam agad ni Odysseus na may rason si Mikael kung bakit hindi ito umamin sa babaenh nagugustuhan nito.

“Kuya, hindi ba sekretarya mo siya? Iniisip mo ba ang tungkol sa trabaho niyo or what?” Mikhail asked.

Mikael sighed. “I have my reason, okay? Huwag niyo ng alamin. At isa pa huwag ngang ang buhay ko ang usisain niyo.”

Eksakto naman na dumating si Gabriel na dala ang alak at pulutan na chips kaya nawala ang atensiyon ng lahat kay Mikael. Natuon na ang atensiyon ng mga ito sa alak at pulutan.

Kumuha si Gabriel ng baso sa may kusina at dinala ito sa living room. Then he went to the kitchen. Wala siyang hilig sa pag-inom though minsan sinasamaan niya ang Boss niya pero hindi siya pwedeng uminom. Walang mag-aalaga sa magkapatid kung pati siya ay iinom.

While drinking, Mikael couldn’t help but think about his secretary, Leigh Clemente. He let out a small breath. He’s such a fool that he offers friendship to Leigh even though he could directly confess his feelings, but… there’s a ‘but’. Napansin niya na hindi masyadong komportable noon si Leigh sa kaniya. Kapag umamin siya baka layuan siya ng dalaga. Maybe this friendship they had could be more than a friendship in the future.

“Ang tahimik mo.” Pansin ni Odysseus kay Mikael.

Tinungga ni Mikael ang can in beer. “May iniisip lang ako.” Tugon niya. Tumingin siya kay Wayne at Dylan. Napailing na lamang siya dahil sa ginagawang pang-aasar ni Dylan kay Wayne.

“Come on, Wayne. You like her, don’t you? Why don’t you just confess?” Nakangising saad ni Dylan.

Wayne just showed his middle finger to Dylan.

Tumawa lang naman si Dylan. “Sige ka baka maunahan ka pa ng iba diyan.” Dagdag niya.

Wayne just showed his middle finger to Dylan again.

Ngumisi si Dylan saka inakbayan si Wayne. Siniko naman ni Wayne si Dylan pero mas lalo pang lumapit si Dylan kay Wayne para asarin ang huli.

Napailing na lamang si Mikael at Odysseus saka nagkatinginan.

“You’re thinking of her?” nanunudyong tanong ni Odysseus.

Mikael clicked his tongue. “Pati pa ba naman ikaw, Ody? Stop teasing me.” Aniya habang namumula ang dulo ng kaniyang tainga.

Natawa naman si Odysseus ang makita ang pamumula ng tainga ni Mikael. He shook his head. “I haven’t met your secretary yet, but I think you already knew her before. Hindi ka naman madaling mahulog sa isang babae. I mean, this is the first time you like someone. You never hang out or fool around. Ito ang unang beses na nakita kitang nagka-interes sa isang babae. She might be a good woman.”

Mikael smiled. “Yeah, she is.”

Odysseus could only shake his head seeing Mikael’s smiles. His smile was different from his cold smile before.

Nagpatuloy sila sa pag-inom.

Mikael was falling once again in his deep thoughts. Malapit ng mag-isang buwan na nagtatrabaho sa kaniya si Leigh. Naging magkaibigan sila at nararamdaman niyang mas lumalalim ang nararamdaman niya para sa dalaga. The simple like he had before for her was now turned into love. Love that was falling deep and deep.

Napailing si Mikael sa mismong sarili. Hindi niya akalain na muli silang magkikita ni Leigh at hindi niya rin inaasahan na ang simpleng pagkagusto niya noon kay Leigh ay muling nag-alab pagkatapos niya itong muling makita.

Ngunit wala siyang kasiguruhan na kung sakali man na umamin siya sa tunay niyang nararamdaman para kay Leigh, hindi siya sigurado kung may pagkagusto rin ba ito sa kaniya.

Mikael continued drinking with his friends. Tinignan niya ang mga kasama niya. Lahat ay lasing na at nakatulog na ang mga ito sa sofa. Napailing siya saka tumayo pero nahilo siya kaya muli siyang napaupo.

Ipinikit niya sandali ang kaniyang mata.

“Gabriel, asikasuhin mo si Mikhail. Don’t let him sleep on the floor.” Utos niya nang makita niya itong lumabas sa kusina.

“Yes, Boss.”

“I’m going to Leigh.” Ani Mikael saka muling tumayo. Humawak siya sa upuan para hindi siya matumba.

“Boss, alalayan ko na lang kayo.”

Mikael waved his hand to say no. “No need. I… can manage myself.” Saad niya saka naglakad patungo sa pinto.

Lasing si Mikael dahil pagewang-gewang na siya sa paglalakad. Binuksan niya ang pinto saka lumabas. Pumunta siya sa katabi niyang apartment at kumatok sa may pinto.

Meanwhile, Leigh was typing on her laptop when she heard someone knocking on her door. Itinigil niya ang ginagawa saka tinungo ang pinto. Sumilip siya sa peephole at nakita niya si Mikael na nasa labas. Not knowing that Mikael was drunk, Leigh opened the door.

“Mikael – “

Napatigil si Leigh nang maamoy ang sumisingaw na amoy ng alak mula kay Mikael.

Mikael smiled, seeing Leigh. “Hi.”

“Lasing ka?”

Umiling si Mikael. “I’m not drunk,” he said. “Konti lang.”

Nagtaka naman si Leigh. “Sinong kasama mong uminom?” tanong niya. Though hindi na siya nagulat na malamang umiinom si Mikael. Normal na ‘yon sa mga lalaki ang uminom ng alak lalo na kapag wala ang mga itong ginagawa.

“Ang mga kumag.” Sagot ni Mikael. “Can I come in?”

Niluwagan ni Leigh ang pagkakabukas niya ng pinto. “Pumasok ka na.”

But Mikael stared at Leigh. His eyes fell onto her lips…those kissable and pinkish lips. Mikael was drunk, and he was not in his right mind. He wanted to do something that he couldn’t control himself but to suddenly cupped Leigh’s nape and kiss her.

Lumaki naman ang mata ni Leigh at hindi niya inaasahan ang gagawin ni Mikael. She was dumbfounded by what was happening. Natigil sa ere ang kamay niya at natulos sa kaniyang kinatatayuan.

The drunk Mikael moved his lips and his tongue entered Leigh’s mouth.

Mikael’s lips were moving and Leigh was still in the moment of shocked. Nang medyo mahimasmasan siya binalak niyang itulak si Mikael palayo pero ipinalibot ni Mikael ang braso nito sa beywang niya at doon nito pinalalim ang paghalik nito sa kaniya.

Leigh tasted the liquor in Mikael’s mouth, but she wasn’t disgusted by it. Instead, she was enticed to kiss Mikael back. Alam niyang mali ang ginagawa nilang dalawa dahil wala naman silang relasyon. Magkaibigan lamang sila pero heto at naghahalikan silang dalawa.

Suddenly, Mikael stopped kissing Leigh, and his hold on her loosened. His head even fell onto Leigh’s shoulder.

“Mikael?”

Leigh realized that Mikael had fallen asleep.

Hindi alam ni Leigh kung matatawa ba siya o ano sa binata. Inalalayan niya si Mikael papasok sa loob ng apartment niya at pinahiga niya ito sa mahabang sofa. Nilagyan niya ng unan ang likod ng ulo ni Mikael upang maging komportable ito sa pagtulog.

Then Leigh touched her lips. The kiss earlier replayed in her mind. Then pinakiramdaman niya ang kaniyang sarili, mabilis ang pagtibok ng kaniyang puso. Bigla siyang naguluhan sa mismong sarili.

I let Mikael kiss me and I even kissed him back. She thought while staring at the sleeping Mikael.

Hindi naman siya ganito dati. She never let anyone touch her, especially men, not even a single strand of her hair. But why is she like this towards Mikael? She didn’t have any soft spot for anyone except for her son and her family, but she could feel in her heart that Mikael could soften her.

I only knew him for one month.

“What did you do to me, Mikael?” she asked the sleeping guy as if he would answer her.

Leigh sighed. One thing she was sure of, was Mikael couldn’t remember what he had done when he woke up tomorrow.