Doctor 6 นอกจากบ้าน

1588 Words

(พีต้าร์) เช้าวันต่อมา... บ้านพีต้าร์ เอี๊ยด! ฉันจอดรถหน้าบ้านเมื่อกลับมาจากเที่ยวเมื่อคืนนี้หลังจากหนีมาจากไอ้หมอนั่น ฉันก็กลับไปกินเหล้าต่อจนเกือบเช้ากับเพื่อนเพราะไม่รู้ว่าจะไปไหนดีนั่นแหละ ตลอดการกินเหล้าก็มีสายตาที่มองมาตลอดและพอหันไปก็พบว่าเป็นหมอเคนนั้นที่คอยฉันไม่คาดตาสาย ไม่รู้ว่าจะจ้องอะไรกันขนาดนั้นแต่สุดท้ายเขาก็กลับไปก่อน ก็นะเป็นหมอนี่น่าก็ต้องทำงานหนักแหละจะมากินเหล้าสูบบุหรี่ได้ยังไง?? “อึก! อุ๊บ! อ้วกกก!!” และยังไม่ทันเข้าบ้านดีฉันก็อ้วกออกมาเพราะว่ากินเหล้าไปเยอะไหนจะบุหรี่และก***านิดหน่อยอีก ฉันลองมาหมดนั่นแหละยาเสพติดอะไรที่ว่าดีที่ว่าเด็ดแต่ฉันก็รู้ดีว่ามันไม่ดีเลยไม่ได้เสพมันหนักขนาดนั้นและฉันไม่ติดมันด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก โครมมม!!! “เหอะ!!ดูสภาพมันสิ!!ทุเรส!กลับบ้านเช้าแถมยังมาอ้วกหน้าบ้านอีก!” เสียงของเตี่ยที่กำลังออกไปทำงานแวะด่าฉันนิดหน่อย แถมยังทำอะไรเสียงดังฉันเช็ดปากก่อนจะหันไปมอง “ของอั๊ว?” ฉันมองก่อนจะพูดออกมาข้าวของที่กำลังกองอยู่หน้าบ้านเป็นของฉันเองแหละ เหอะ!! คราวนี้คงอยากให้ฉันออกไปจริง ๆ แล้วสินะ “เออไง!!ในเมื่ออยากออกไปนักก็ไปและไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก!อั๊วกับลื้อตัดขาดกัน!!ลื้อมีแค่อาตงตงเป็นลูกเท่านั้น!!” เขาพูดมันออกมาแล้วคงหมดความอดทนกับฉันแล้วจริง ๆ “เหอะ...” “ก็ได้...ออกไปแบบนี้ก็ยังดีกว่าแต่งงานออกไปและเตี่ยได้เงินพวกนั้นไปแล้วกัน!!” ฉันบอกก่อนจะหยิบข้าวของที่แม่งโคตรเยอะออกมา แต่ไม่หมดหรอกมันเยอะเกินไว้ค่อยกลับมาเอาใหม่ ตอนนี้เอาไปแค่ที่ได้แล้วกัน “ไม่สำนึกบุญคุณ!!อั๊วเลี้ยงลื้อมาให้ที่อยู่ที่กินให้เงินใช้ยังไม่สำนึกสิ่งที่ลื้อต้องทำคือหน้าที่ของลูกสาว! แต่งงานกับครอบครัวดี ๆ และดูแลพ่อแม่แต่ลื้อทำอะไรไม่ได้สักอย่าง!!” “อั๊วถามหน่อยเถอะเตี่ยเคยเห็นอั๊วเป็นลูกบ้างไหม?” “...” “เตี่ยเอาแต่พูดว่าให้แต่งงาน ๆ !! เคยคิดจะถามกันบ้างไหมว่าต้องการว่าอยากทำหรือเปล่า?! อั๊วไม่ได้ต้องการได้ยินไหมเตี่ยแค่ต้องการเงินเท่านั้นแหละ เตี่ยแค่ต้องการให้อั๊วแต่งออกไปเพื่อเอาเงินที่เคยเลี้ยงดูอั๊วคืน!!” “เป็นลูกสาวคนจีนก็ต้องแต่งงานดูแลงานบ้าน งานเรือน ดูแลพ่อแม่ผู้ใหญ่ แต่ลื้อ!!ลื้อไม่มีคุณสมบัติแบบนั้น!!!” “มันมีหลายวิธีเตี่ยที่อั๊วสามารถตอบแทนบุญคุณได้อ่ะ วิธีของเตี่ยมันโบราณไปแล้ว!!โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว!!” “ในเมื่ออยู่บ้านอั๊ว!!!ก็ต้องเชื่อฟังอั๊ว!!!อย่าเถียงนังลูกเลว!!” กึก! แม้ว่าฉันจะทะเลาะกับเตี่ยมามากมายแต่คำนี้ถือว่าเจ็บที่สุดเท่าที่เคยได้ยินเลยล่ะ “ทั้งกินเหล้า สูบหรี่ เล่นยา มัวผู้หญิงลื้อคิดว่าอั๊วไม่รู้หรือไง?! ลูกแบบลื้ออั๊วไม่ต้องการ!!!” “...” ฉันมองเตี่ยอย่างพูดไม่ออกเลย ฉันยอมรับว่าเลวแต่ทั้งหมดก็เพราะเขานั่นแหละที่บีบบังคับฉันแบบนี้ “ฮะเฮียเกิดอะไรขึ้นทำไมของ ๆ ลูกมาอยู่ตรงนี้?!” แม่ที่กลับมาจากตลาดมาเจอพอดี “ต่อไปนี้อาต้าร์จะไม่อยู่บ้านหลังนี้อีก!!” “แต่พีต้าร์!!เป็นลูกสาวของเรานะเฮียจะไล่ลูกแบบนี้ได้ยังไง?!” แม่ถามเตี่ยเสียงดัง “ลูก?! อั๊วตัดมันแล้วในเมื่อเก่งนักก็ออกไป!ไม่ต้องให้เงินมันแม้แต่บาทเดียว!” เหอะ!! เงินเหรอ?? “เฮีย!!นั่นลูกนะได้ยินไหมว่าลูก!!พีต้าร์ก็เป็นลูกสาวของเราเฮียทำแบบนี้ได้ยังไง?!” นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแม่โวยวายขนาดนี้ คงเพราะว่าไม่คิดว่าเตี่ยจะไล่ฉันออกไปจริงๆ นั่นแหละ “แม่พอเถอะ...ต้าร์ดูแลตัวเองได้” “เหอะ!!อวดดี อวดเก่งเข้าไปอยากจะรู้จริง ๆ ว่าจะไปได้แค่ไหนอีกไม่นานลื้อก็ต้องกลับมา!!!” “เตี่ยเอาอะไรมั่นใจขนาดนั้น?” ฉันถามเขาเสียงเรียบจากตอนแรกที่เมา ๆ ตอนนี้สร่างแล้วเพราะว่าโดนด่า “เพราะลื้อจะไม่ได้เงินติดตัวไปแม้แต่บาทเดียว!” นี่เขา...ไม่รู้จริง ๆ สินะ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่? “ฮะ ๆ” ฉันเผลอขำออกมาขำในความน่าสมเพชของตัวเอง “ขำบ้าบออะไร?” “เตี่ย...ไม่ได้ให้เงินอั๊วตั้งแต่ที่ไม่ส่งอั๊วเรียนแล้วจำไม่ได้เหรอ?” เพราะฉันอยากเรียนหมอแต่เตี่ยไม่ให้และให้ไปเรียนอย่างอื่นแทนที่ค่าใช้จ่ายน้อยกว่าหมอ ฉันเลยไปเรียนช่างแต่ก็ไม่ถูกใจทะเลาะกันอีกใหญ่โตแต่ฉันก็ดื้อส่วนเตี่ยไม่ให้เงินแม้แต่บาทเดียว “...!!” “เงินที่อั๊วมาทุกวันนี้อั๊วหาเองทั้งนั้นแหละค่าเรียน ค่าอุปกรณ์ ค่าขนม อั๊วหาเองได้ยินไหมเพราะงั้นถ้าอั๊วจะออกไปจากที่นี่ก็สบายมากเพราะอั๊วไม่จำเป็นต้องพึ่งพาอะไรเตี่ยทั้งนั้น” ส่วนแม่ก็ให้บ้างแต่เงินส่วนมากอยู่กับเขาและให้เงินแม่แค่ค่าอาหารรายเดือน ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เท่านั้นเพราะงั้นแม่ได้มีเงินให้ฉันขนาดนั้นหรอก “แต่อั๊วก็ให้ที่ซุกหัวนอนถ้าไม่มีบ้านนี้ลื้อจะนอนไหน จะกินข้าวที่ไหน?!” “เมื่อก่อนอั๊วเคยอยากได้ความรักจากเตี่ย...แต่ตอนนี้ไม่แล้วแหละ” ฉันเคยทำดีมาก ๆ ตั้งใจเรียน แข่งวิชาการ แข่งทุกอย่างได้ที่หนึ่งแต่เตี่ยก็ไม่เคยชม ฉันเลยหันมาเป็นผู้ชายเผื่อว่าเตี่ยจะสนใจแต่ก็กลายเป็นคนวิปริตเฉย เพราะงั้นฉันเลยเลวเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา ไม่ต้องให้ความรักก็ได้แค่สนใจฉันบ้างก็พอ แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องทั้งความรักและความสนใจอะไรอีกแล้ว “ว่าไงนะ?” “อั๊วไม่ต้องการให้เตี่ยมารักอั๊วแล้ว และก็ที่อั๊วเลวขนาดนี้ก็เพราะเตี่ยนั่นแหละ” ฉันบอกแค่นั้นก่อนจะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซส์ของตัวเอง นี่ก็เงินฉันอีกเพราะงั้นฉันเลยไม่รู้สึกลังเลกับการออกจากบ้านครั้งนี้ “เออ!!!ออกไปเลยคิดว่าอั๊วจะเสียใจกับการไม่มีลูกเลว ๆ อย่างลื้อเหรอ?!” “เตี่ย...อั๊วขอเตือนอะไรหน่อยนะ” “...” “ถ้าเตี่ยยังเป็นแบบนี้สักวันเตี่ยจะไม่เหลือใคร...” ฉันบอกแค่นั้นก่อนจะขับรถออกมาทันที แม่ก็อยู่เพราะอดทนเพื่อความเป็นครอบครัวโดนเขาด่าโขกสับขนาดไหนก็ยังทนอยู่เพราะกลัวว่าฉันกับตงตงจะไม่มีครอบครั้วที่สมบูรณ์แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้อยากครอบครัวที่สมบูรณ์แต่ต้องการชีวิตที่สมบูรณ์ต่างหาก... สนามแข่งรถ SP “หวัดดีเฮียปิง” ฉันเดินเข้ามาที่สนามแข่งรถของเสี่ยเปลวคนที่โคตรรวย รวยฉิบหายแต่ตอนนี้มีเมียไปแล้วแหละ ฉันทำงานซ่อมรถที่นี่มันนานแล้วโดยการชักจูงของเฮียปิงนี่แหละเขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนฉันเลยชวนมาทำงานที่นี่หลายปีแล้ว เขาเป็นหัวหน้าช่างที่นี่ “มาไงวะวันนี้วันทำงานเหรอ?” “ไม่ใช่” “ทะเลาะกับเตี่ยอีกแล้วดิ?” เขาพูดอย่างรู้ทัน “อืม แต่รอบโดนไล่จริง ๆ แล้วอะดิ” ฉันยักไหล่อย่างไม่สนใจเดินผ่านเฮียปิงไปเพื่อไปห้องพักของช่างที่นี่ ช่วงนี้นอนนี้ก่อนแล้วกันหาที่พักได้ค่อยออกไป พรึ่บ!! “เฮ้อออ” ฉันทิ้งตัวนอนที่เตียงเล็ก ๆ ที่เอาไว้นอนพักเท่านั้นแต่สำหรับฉันมันพอดีนั่นแหละ วันนี้เป็นวันหยุดเพราะงั้นขอนอนก่อนแล้วกันฉันหลับตาลงเพื่อนอน หลายชั่วโมงต่อมา... ปัง ๆ ๆ ๆ “โว้ยยยยย!!!เคาะหาพ่องมึงเหรอวะ?!” ฉันลุกขึ้นก่อนจะโวยวายเมื่อมีคนเคาะ ไม่สิ เรียกว่าทุบเลยดีกว่า “ไอ้ต้าร์!มึงตื่นยังวะจะนอนให้เป็นเส้นกดทับเลยหรือไง?” เมื่อเปิดประตูมาก็ปากหมาเลยนะ “ผมไม่ได้เหมือนเฮียวะ!!มีอะไรเรียกซะโวยวายเสียงดังคนจะนอน!!” ฉันถาม “มึงไปช่วยดูรถเพื่อนเสี่ยเปลวหน่อยดิกูมีธุระวะเสี่ยเรียก” เพื่อน?? ฉันไม่เคยเจอเพื่อนของเสี่ยเปลวหรอกได้ยินว่าระดับท็อปทั้งนั้นแหละ ทั้งที่พวกเขาก็มาที่นี่บ่อยแต่ฉันไม่มีโอกาสได้เจอเพราะว่าฉันจะอยู่ส่วนงานทั่วไปมากกว่าแบบว่ารถที่ไม่ใช่รถแข่งเพราะรถเพื่อนเสี่ยเปลวแม่งเป็นรถสำหรับการแข่งขันเท่านั้น “ผมไม่เคยดูรถแข่งนะ” “มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละไปเถอะ เดี๋ยวเสี่ยแม่งด่ากู” “เออ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวผมดูให้” ฉันบอกก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปดูรถเพื่อนของเสี่ยเปลว ฉันเดินออกมาที่อู๋ก่อนจะพบผู้ชายที่กำลังยืนหันหลังอยู่ฉันเลยเข้าไปทักเพราะน่าจะเป็นเพื่อนเสี่ยเปลว “สวัสดีครับรถเป็นอะไร...” “หึ โลกกลมสินะ” ทะทะทำไมหมอเคนมันมาอยู่นี่ได้อ่ะ?! “โลกไม่ได้กลมแต่โลกมันหมุนความซวยมาให้ต่างหาก...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more