Chapter 11 ความสุขของข้าคือนายท่าน
ทรวงอกอิ่มกระเพื่อมไหวตามจังหวะหายใจ ปลายถันสีชมพูระเรื่อชี้ชูมายังเบื้องหน้าราวกับจะท้าทายให้เขาละเลงปลายลิ้นลงไปเสียกระนั้น
หัวจิตหัวใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จู่ๆ มือหนาก็ยื่นออกไป...ยื่นออกไปจนเกือบจะสัมผัสทรวงอกยวนเย้า ทว่าสติอันน้อยนิดที่ยังหลงเหลืออยู่ทำให้เขารีบชักมือกลับทันที
กะ...เกือบไปแล้ว!
“มะ...มะไม่มีแผล”
พูดจบก็รีบคว้าผ้าห่มมาคลี่ออกคลุมเรือนร่างที่น่าหลงใหลเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“นายท่านร้อนหรือเจ้าคะ”
บุปผานารีผลยื่นหลังมือไปเช็ดหยดเหงื่อบริเวณปลายจมูกของเจ้านายหนุ่มอย่างเบามือ เขาไม่ได้ตอบแต่ทำเพียงแค่พยักหน้ารับไปอย่างแกนๆ เท่านั้นเอง
“เอาไว้คราวหน้าเจ้าจึงค่อยหัดใช้ช้อนก็แล้วกัน เดี๋ยวมื้อนี้ข้าจะป้อนเจ้าเอง”
“ป้อน! ข้าอยากให้นายท่านป้อนเจ้าค่ะ”
นางร้องเสียงสูงด้วยความดีใจก่อนจะอ้าปากกว้างเหมือนลูกนกลูกการอแม่นกมาป้อนอาหารก็ไม่ปา
