Chapter 12 จูบเว้าวอน
“ก็ข้าไม่ได้พบนายท่านเลย ข้าต้องกินข้าวคนเดียว อาบน้ำคนเดียว แล้วยังจะต้องนอนคนเดียวอีก มันทำให้ข้าไม่มีความสุข ฮึก...ฮึก”
นางสะอึกสะอื้นตอบจนริมฝีปากบิดเบี้ยวเหยเก ไม่ต่างจากเด็กเล็กๆ ที่กำลังร้องงอแงยามเมื่อไม่ได้ดั่งใจเสียกระนั้น
“คนเดียวที่ไหนกันเจ้ามีลู่หลินแล้วยังมีสาวใช้อีกตั้งมากมายอยู่เป็นเพื่อน”
นางส่ายหน้าแรงๆ จนผมยาวสยายไปมา ก่อนจะยกสองแขนขึ้นโอบรัดรอบคอชายหนุ่มแล้วเกยคางวางไว้บนไหล่อย่างออดอ้อน
“ต่อให้มีผู้คนเป็นร้อยพัน ข้าก็ไม่ต้องการเจ้าค่ะ ข้าต้องการเพียงแค่นายท่านคนเดียวเท่านั้น คนเดียวที่จะทำให้ข้ามีความสุข หัวใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆ มาอิงที่หัวใจก็มีเพียงนายท่าน”
นางเจื้อยแจ้วพูดความในใจออกมา ทว่ากลับทำให้คนตัวโตมาดขรึมถึงกับเผลอยิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เพียงครู่เดียวเขาก็รีบตีหน้ายักษ์บึ้งตึงแล้วหันไปโบกมือไล่ให้สาวใช้ทั้งหมดออกไป
