“เรื่องนี้เปิ่นกงมิต้องขอความเห็นจากองค์หญิงหกหรอกเพคะ เปิ่นกงมีความสามารถมากพอที่จะมัดใจของไท่จื่อไว้แต่เพียงผู้เดียว ไท่จื่อเองสัญญากับเปิ่นกงแล้วว่าจะมีเปิ่นกงเป็นชายาเพียงผู้เดียว จะไม่เอาสตรีนางใดเข้าตำหนักเพื่อให้ชายาเช่นเปิ่นกงต้องช้ำใจ
ว่าแต่องค์หญิงหกลืมไปแล้วกระมังว่า ต่อให้บ้านเดิมของเปิ่นกงจะมีเพียงสกุลฟ่าน แต่พี่ชายร่วมมารดาของเปิ่นกงคนหนึ่งเป็นถึงรองแม่ทัพ และอีกคนเป็นกุนซือของกองทัพฟ่าน และตัวเปิ่นกงเองเป็นถึงนายหญิงแห่งหอมู่ตานที่มีสาขากระจายทั่วแคว้น เปิ่นกงยังต้องหาอำนาจหนุนหลังอีกหรือ หากองค์หญิงไม่มีเรื่องอันใดที่จะสนทนาอีก เปิ่นกงขอตัวก่อน ไปเถอะอิ้งเหมย เหวินถิง”
เหอหลันฮวากล่าวจบจึงจูงมือน้องสามีและสหายคนใหม่มาด้วยกัน ปล่อยให้ทุกคนมองด้วยสายตาที่ตกตะลึงว่า ยังมีผู้ใดกล้าที่จะต่อกรกับองค์หญิงหก บุตรสาวที่เกิดจากฮองเฮากันหรือ ช่างไม่กลัวตายเสียจริง
“เจ้าอย่าฝันไปเลย
