เว่ยอิ้งเหมยมององครักษ์แบกร่างขององค์ชายรองเดินผ่านไป นางไม่คิดว่าคนเป็นแม่จะกล้ากระทำกับบุตรชายของตนเองได้ขนาดนี้เพียงเพราะอำนาจเท่านั้นหรือ นี่คืออนาคตของบุตรชาย และหากนางหนีออกมาไม่ได้ชีวิตของนางคงจบสิ้นเช่นกัน ได้ใช้ชีวิตกับบุรุษที่ไม่ได้รักคงไม่ต่างอะไรกับตายทั้งเป็น
“ข้าคิดว่าเราทั้งสองรีบไปกันดีกว่า ก่อนจะมีใครผ่านมาแล้วพบเข้า”
“ไม่ได้ และไม่ควรอย่างยิ่ง คิดจะจบเรื่องนี้ข้าต้องไม่กลับไปที่งานอีก หากข้ากลับไปคนของหยางซูเฟยย่อมต้องพบเข้า แผนการครั้งนี้ที่พี่ใหญ่วางไว้จะปิดเงียบ มิสู้ข้าหาที่หลบแถวนี้ไม่ดีกว่าหรือ ฝ่ายของหยางซูเฟยจะได้รู้ว่าแผนการของพวกนางสำเร็จลุล่วง และข้าอยากรู้เช่นกันว่าพระนางซูเฟยจะทำเช่นไรต่อไป”
เหตุผลที่เว่ยอิ้งเหมยกล่าวมานั้นทำให้หลานหยางคุนเข้าใจอย่างถ่องแท้ เขาเองคิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่จะให้เตร็ดเตร่อยู่แถวนี้เกิดผู้ใดมาพบเข้าจะเกิดคำครหาได้
“ว่าแต่เจ้าไ
