“พวกเจ้าหยุดเกี้ยวกันก่อนได้หรือไม่ เห็นใจคนไร้คู่เช่นข้าบ้าง”
ฟ่านเทียนเผยอดไม่ได้ที่จะกล่าวแขวะเล็กน้อย
“เช่นนั้นเจ้าจงรีบหาเข้าสิ ข้าเชื่อว่าท่านตาต้องดีใจจนจุดประทัดหน้าจวนยาวหลายร้อยลี้แน่ ๆ”
“ข้ายังไม่อยากหาห่วงมารัดตัวเอง หากมีภรรยาแล้วต้องคลั่งรักเช่นเจ้า ข้ามิเอาด้วยหรอก อีกทั้งป่านนี้ไม่รู้ว่าด้ายแดงของข้านั้นเกิดขึ้นมาหรือยัง ข้าใช้ชีวิตเช่นนี้มีความสุขดีแล้ว”
ฟ่านเทียนเผยรีบปฏิเสธเมื่อเว่ยเฟยหลงแนะนำเรื่องมีครอบครัว
“ใช้ชีวิตเช่นชายเสเพลหรือเจ้าคะ ในเมื่อพี่รองฟ่านมิได้เป็นเช่นนั้น ทำไมต้องทำตัวเยี่ยงคุณชายเสเพลด้วยล่ะ”
แม้ว่าพี่รองฟ่านจะเอาจริงเอาจังกับงาน ผู้ใดที่รู้ก็ดีไป ผู้ใดไม่รู้ย่อมต้องคิดว่าพี่ชายต่างแซ่ของนางผู้นี้ต้องเป็นคุณชายเสเพลเป็นแน่
“น้อย ๆ หน่อยเถอะ ฮวาเอ๋อร์ พี่ชายของเจ้าคนนี้มิได้เสเพลเช่นนั้น เจ้าไปหาข่าวเกี่ยวกับตัวข้ามาใหม่เถอะ”
“แต่ แต่ข้าได้ข่า
