Vengeance on You

CHAPTER 02

BREIGH's POV

"Ms. Walkerson, your meeting with Mr. Andrew Bowley the spokesperson of Mr. Lakshmi Mittal of ArcelorMittal is about to start in about 20 minutes at Atelier Crenn. "Sabi ng secretary ko nang pumasok siya dito sa opisina ko.

Pagkatapos noon ay mabilis na akong tumayo sa swivel chair ko and get my Burberry Alligator Wrap Trench Coat that worth 21,000 dollars at the coat rack and reach for my silver purse that worth 15,000 dollars.

Yeah. I know what you think.

Too expensive right?

I'm living my life in to the very fullest right now-- for the past 1 and a half years actually.

Yeah. I change a lot, I know-- but, I'm happy with the new me.

I can afford everything I want, from the cheapest things to luxurious things. Why? Well, matapos kasi na ako na ang naging CEO ng Up Land Company here at the International Branch matapos na i-give up ni Kuya ang posisyon to focus on his own family with Ate Alleysa and Pao, naging triple na -- I mean, naging quadruple times na ang naging pagtaas ng sales ng kompanya.

Wala kasi akong pinapalagpas na mga kliyente and I always make sure na babalik at babalik sila sa amin because of our service.

Now, I know how to play dirty in the business industry.

At lahat ng gusto kong project ay sinisigurado kong makukuha ko. I don't care kung siraan ko ang ibang kompanya or to steal their suppliers para lang hindi nila magawa ang project ng mga kliyente nila para sa amin sila lumipat -- at alam naman nilang right decision nila yun.

That is how Walkerson play the players. Hahaha.

.

.

Pagkalabas ko sa elevator ay agad na nag-bow sa akin ang mga empleyado na makaka salubong ko.

Hindi nila ina-angat ang ulo nila hangga't hindi ako nakaka alis sa pathway.

I dont ask for their bows okay?

Basta isang araw na lang-- naging ganon na lang sila sa akin everytime na makikita nila ako and until now, I still don't mind at all.

Maya maya pa ay nakalabas na ako sa mismong kompanya at mabilis na tumigil sa harapan ko ang Cadillac XTS Limousine na pag aari ko that worth 46,895 dollars.

Oops. Dont think too much okay?

Hindi ko yan binili, niregalo lang yan sa akin ng isang kakilala ko dito sa California which is anak ng kaibigan ni Dad.

Agad akong pinagbuksan ng pinto ng kotse ko at agad na pumasok.

Here in California, almost majority ay hindi driver ang tawag sa mga private driver kundi chauffeur.

Pagka start niya nu'ng engine ay in-active ko yung intercom.

"Let's go at the Atelier Crenn."tipid na sabi ko na lang sa kaniya at tsaka ko nilabas ang personal phone ko to check something.

Hindi kasi ako gumagamit ng personal phone ko kapag na sa trabaho ako. Sa isang araw, nagagamit ko lang toh tuwing lunch break at kapag naka uwi na ako sa bahay.

I have private messages from Gaylord and Gwen.

Una kong binuksan ay ang message ni Gaylord tutal siya naman ang na sa pinaka una.

One message received

From: Gaylord

'Hahabaan ko na itong text message ko sayo kasi hindi ko naman alam kung nababasa mo ba o hindi-- because of my hundred text messages that I send to you, I didn't get any reply even once.

What's really happening to you Breigh?

Simula nang mawala si Tito hindi ka na namin nakausap pa ni Gwen. Lagi na lang si Kuya Art ang nakaka usap namin.

Are you sure na okay ka lang? Well-- yun ang laging sinasabi sa amin ni Kuya Art, busy ka and okay ka lang naman daw. Is it true? Kasi kung oo-- dapat kina kamusta mo man lang kami o kinaka usap. Nalaman din namin na nagpalit ka na ng lindline number mo sa condo mo diyan sa California kaya nahihirapan kaming tawagan ka.

Are you ignoring us?

Okay ka lang ba talaga?

Please, I'm begging you to reply - even just a period or question mark. I don't mind at all-- gusto lang namin na malaman kung natatanggap mo ba talaga ang mga message namin. '

Naitikom ko na lang ang bibig ko sa mga nabasa ko. Kung ano man ang nabasa niyo-- totoo ang lahat ng yun.

Yes!

I never talk to them since-- since Dad died. I don't know why-- maybe because I just dont want, I mean, I want to forget everything in my past and that includes them.

Hindi ko alam kung paano-- at kung bakit tumagal ng halos isang taon at kalahati ang hindi ko pagka usap sa kanila. Namalayan ko na lang na matagal na panahon na pala ang lumipas.

Sunod kong binuksan ay ang text message naman galing kay Gwen.

One message received

From: Gwen

'Hey. How are you?

Yeah. Inipon ko lang talaga ang lakas ng loob ko para magtext ulit sayo-- even ang totoo ay talagang ayoko na. You know-- even it's just a text, Im still hurting when the day goes by that I don't even receive a reply from you.

You know, I send a lot of messages-- well, I'm not sure kung natatanggap mo nga ba or binabasa mo ba.

Ayaw naming isipin ni Gaylord na talagang iniiwasan mo kami, kasi-- bakit mo naman kami iiwasan diba? Wala naman kaming nagawang mali sayo. Nag aalala lang kami.

So the reason why I texted again is-- kasal ko na next month. Kahit hindi mo ko pinapansin you are still my best cousin of all that's why-- I'm still hoping na ikaw pa rin ang magiging maid of honor ko gaya nang napag usapan natin nung college pa lang tayo.

I'll wait for your reply Breigh-- no matter what happened. '

Matapos kong basahin yun ay iniligay ko na lang ulit sa bag ko ang phone ko and lean comfortably at my sit. Wala naman akong balak mag reply sa kanila-- like I used to.

Ewan ba. Wala akong maramdaman na kahit ano sa puso ko, wala akong maramdaman na guilty o panghihinayang -- ang tanging nararamdaman ko lang ay ang sobrang galit para sa isang lalaki-- at kilala niyo naman siguro kung sino siya.

Sa kanya nagsimula ang lahat-- ANG LAHAT NANG PAGBABAGO KO.

Yeah. I change because of so much pain that he brought to me and now-- I embraced that pain so that I could be more stronger, wiser and fiercer.

That even the last person in the world cannot imagine that I am capable of changing as a beast. A living beast.

.

.