Her Twin's Revenge (FREE/ONGOING)

HTR 12

KARINA

Na-alimpungatan ako dahil sa kakaibang pakiramdam na gumising sa akin. Nang yumuko ako ay nakita ko si Sergio na nasa pagitan ng hita ko. Ang takang pagsaway ko sa kanya ay nauwi sa mahabang ungol when I felt his tongue inside of me. Mas ibinuka pa niya ang aking hita. At mas malalim siyang sumisid sa kaibuturan ng aking p********e. Umaga na pero walang kapaguran pa rin niya akong inaangkin. Akala ko pa naman nagpaalam na siya kagabi kaya hindi ko akalain na sa pagising ko siya parin ang mabubungaran ko.

“S-sergio…ohhh!” ungol ko when I felt my release. Matapos niyang masaid ang lahat ng nilabas ko ay umakyat ulit ang kanyang labi. Hangang sa tumapat sa mukha ko ang kanyang mukha. Tinitigan niya ako at hinawakan niya ang aking pisngi.

“I love you…Katherine.” Sambit niya.

Nanatiling nakatikom ang aking bibig. Yung sinabi ko sa kanya kagabi was real. Naramdaman ko yun sa puso ko. I was really hurt and jealous. But now hindi ko ata kayang sabihin yun sa kanya nang harapan.

Sandaling nakalimutan ko and dahilan ng pagpasok ko sa buhay niya. At ngayon nahuhulog ako sa patibong na ako mismo ang gumawa…

“I want to have children with you. I want you to be my wife for the rest of my life Katherine…so please…stop taking birth control pills.” paki-usap niya sa akin na hindi ko inaasahan. Nawala ako sa sarili kagabi at hindi ako nakapag-ingat. Nakalimutan ko kung saan ko yun naipatong.

Pinagdikit niya ang noo namin at nasa ibabaw ko pa rin siya.

“I love you so much…please listen to me.”

“Sergio, hindi pa kayo annul ni Catalina. Kapag nagbuntis ako baka gamitin niya ang bata sa tiyan ko para mas mahirapan tayong dalawa. Puwede niya tayong kasuhan at ayokong makulong. Nakalimutan mo na ba? I’m your mistress.” Pagdadahilan ko sa kanya.

“No, hindi ako papayag na mangyari yun. Just trust me.”

Nakagat ko ang ibabang labi nang ipasok niya sa loob ko ang kanyang pagkakal*laki at nag-umpisa siyang gumalaw sa ibabaw ko.

Mahal niya si Katherine…yun palang ang napapatunayan ko. At ayoko mang masaktan pero traydor ang puso ko. Dahil hindi ako ang babaeng inakala niyang kasama niya ngayon.

Alam kong darating ang araw na malalaman din niya ang lahat. Pero sana bago dumating ang araw na yun. Hindi ko pagsisihan na minahal ko siya ng ganito. At sana makuha ko ang hustisya para sa kakambal ko.

Ilang pagbayo pa ay hingal at tuluyan siyang napsubsob sa dibdib ko.

Pagkatapos naming kumain ng breakfast ay nagpaalam na siya sa akin. Nag-leave muna ako ng one week dahil andun naman si Marla. Pumayag si Sergio pero sabi niya dito daw siya uuwi sa gabi.

Nagpasya akong tawagan si Hugo. Hindi para ituloy kung ano man ang naging relasyon namin nila ni Katherine. Gusto kong malaman mula sa kanya ang totoo. Pinili kong makipagkita sa kanya sa mataong lugar para kung sakali man na magkaroon kami ng misunderstanding hindi niya ako basta-basta masasaktan at pumayag naman siya.

Hinanda ko ang aking sarili. Nagbihis ako ng maayos na dress. At inilugay ko lang ang mahaba kong buhok. Naglagay ako ng manipis na make-up at umalis na rin ako.

Pagdating ko sa coffee shop ay nadoon na siya. Tumayo pa siya at ipinaghila ako ng upuan.

“I’m sorry.” Sambit niya nang makaupo ako.

“Hindi yun ang dahilan kung bakit ako nakipagkita sa’yo.” Putol ko sa kung ano man ang sasabihin niya.

“I was drunk last night. Please forgive me. Gusto lang naman kitang makausap.”

Napabuntong hininga ako sa sinabi niya. “Andito na ako sa harapan mo. Sabihin mo kung anong gustong mong sabihin sa akin.” Seryosong wika ko sa kanya.

“Yung nangyari sa atin. Hindi ko pinagsisihan ang bagay na yun. Alam mo naman noon pa na gusto kita. Pero inagaw ka ni Sergio sa akin. Kaya nang magkaroon ako ng pagkakataon na bawiin ka ginawa ko ang lahat para makuha kita. Pero hindi ko akalain na ipapalaglag mo ang naging bunga ng nangyari sa atin. Tapos bigla kang nawala. Hinanap kita Katherine. Parang akong mababaliw sa kakahanap sa’yo hangang sa nagpunta na ako sa abroad. Hindi ka nawala sa puso ko. Kaya noong makita tayong muli. At nalaman kong bumalik ka ulit sa kanya. Hindi ko na alam kung ano ang tumatakbo sa isip ko…please…iwan mo na si Sergio. May pamilya na siya Katherine. Magiging kabit ka lang niya. Pakakasalan kita kahit saang simbahan mo pa gusto. At kakalimutan ko ang ginawa mong pag-abort sa baby natin.” Paki-usap niya sa akin. Hinila ko ang kamay ko na ngayon ay hawak na niya.

“Yung scandal natin na tinutukoy ni Catalina? Nasaan kopya noon? Kinuhanan mo ba yun para i-blackmail ako?” may pambebentang na tanong ko sa kanya. Kapag hindi ako sumakay sa usapan naming dalawa. Posibleng magsinungaling siya sa akin kung totoo ngang may kasalanan siya.

“Scandal? Wala akong alam sa sinasabi mo.”

“Lair!” giit ko sa kanya, kumunot ang kanyang noo at sunod-sunod na umiling.

“Anong scandal? Wala akong alam tungkol doon. Isang beses lang may nangyari sa ating dalawa noong dinala kita sa hotel.” Pagdadahilan niya sa akin.

Tumayo ako sa upuan ngunit pinigilan niya ako.

“Maniwala ka, wala akong alam sa sinasabi ni Catalina. Kahit na puntahan pa natin siya ngayon.” Giit niya pa. Hinila ko ang kamay ko mula sa kanya. At matalim ang tingin na ipinukol ko sa kanya.

“Hindi ako si Katherine. Ako si Karina, ang kakambal niya.”

Umawang ang kanyang labi sa sinabi ko. Hindi ko alam kung nagsasabi siya ng totoo. Pero wala na akong choice kundi sabihin sa kanya ang totoo. Para na rin mabawasan ang problema ko at hindi na niya ako guluhin pa.

“Tell me? Sinasabi mo lang ba ito para tigilan na kita? Imposibleng hindi ikaw si Katherine dahil may relasyon kayo ni Sergio.”

“Kung ayaw mong maniwala sumama ka sa akin.”

Nauna akong humakbang palayo sa kanya at sumunod siya sa akin. Pero pinigilan niya ang kamay ko nang bubuksan ko na ang pinto ng kotse.

“Ano bang palabas ito Katherine?” Salubong ang kilay na tanong niya sa akin.

“Ako si Karina. Hindi mo ba nakikita? Kung talagang mahal mo ang kakambal ko dapat alam mo ang pagkakaiba naming dalawa. O baka naman nabulag ka na rin kagaya ni Sergio? Gusto mong makita si Katherine diba? Sumunod ka sa akin dadalhin kita sa kanya ngayon din.”

Hinila ko ang kamay ko mula sa kanya at sumakay na akong muli sa kotse. Iniwan niya ang car niya at sumabay na siya sa akin. Mabilis akong nagdrive patungo sa libingan ni Katherine.

Tahimik kaming dalawa ngunit panay ang sulyap niya sa akin. Naasiwa ako habang nagmamaneho at natatakot din na baka kung anong gawin niya. But I just trust my instinct.

Ilang minuto lang ay narating namin ang isang private cemetery kung saan nakalagak ang labi ng kakambal ko.

“Akala ko pupuntahan natin si Katherine? Bakit dito?” Nagtatakang tanong niya sa akin. Ipinarada ko ang kotse sa gilid ng daan at pagkatapos ay nilingon ko siya.

“Follow me.” Utos ko sa kanya bago ako bumaba.

Sumunod siya sa akin at hindi na ako nakabili ng kandila at bulaklak dahil nawala sa isip ko.

“Andito na tayo. Gusto mong makita si Katherine diba? Ayan siya, naka-libing na.” Nangingilid ang luhang sabi ko sa kanya. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at binasa ang lapida.

“N-no…hindi ‘to totoo. Tell me your lying…” paos na sambit niya.

“Totoo ang lahat ng yan Hugo. Ako si Karina ang kakambal ni Katherine. Ang kakambal ng babaeng nagpakamatay at nagdadalawang tao.”

Napalingon siya sa akin at namumula na ang kanyang mga mata.

“What did you say?”

Tumango ako sa kanya.

“Yes, totoo ang sinasabi ko. Ang kawawa kong kakambal. B-basta na lamang niya tinapos ang kanyang buhay…kaya nandito ako para gumanti. Para alamin ang totoo sa pagkamatay ng kapatid ko. Kung talagang wala kang alam at minahal mo ang kapatid ko. Tigilan mo na ako at wag mo na akong guguluhin pa.” wika ko sa kanya at saka ko siya tinalikuran.

Narinig ko ang pagtangis niya habang papalayo ako sa kanya. Pinahid ko ang aking luha upang pigilin ang aking emosyon. Gusto kong bigyan siya ng oras na magluksa at mag-isip sa lahat ng sinabi ko sa kanya. At minabuti kong sa kotse na lamang siya antayin.