Past Event
Seven years ago
เด็กชายเกรย์ได้แต่ยืนนิ่งราวกับถูกตรึงฝ่าเท้าเอาไว้ ขณะเดียวกัน...นัยน์ตากลมโตแต่มีความสั้นถึงเจ็ดร้อยภายใต้เลนส์แว่นทรงกลมก็ไม่ได้ละไปจากประตูบ้านของพี่ซอว์ที่เปิดกว้างเป็นการต้อนรับคนนอกอย่างเขา
ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่ารักแรกพบอย่างพี่ซอว์จะเป็นคนจูงมือเขาให้ขึ้นมานั่งบนรถคันเดียวกัน แถมตอนนี้เขาก็กำลังยืนอยู่หน้าบ้านของเธอด้วย
นี่มัน...ไกลเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้ซะอีกนะ
เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งอึก ฝ่ามือชุ่มเหงื่อทั้งสองข้างขยุ้มกับชายกางเกง หวังจะช่วยลดทอนความประหม่าได้บ้างไม่มากก็น้อย
“อ้าว” แต่แล้วความประหม่ากลับเพิ่มมากขึ้น เมื่อพี่ซอว์คนสวยที่เดินเข้าไปในบ้านได้เพียงสองก้าวชะงักฝีเท้า ก่อนจะหันมามองเขาอย่างแปลกใจ “ทำไมยังไม่ตามพี่มาอีก เร็วค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“เอ่อ...ครับ” เกรย์อ้ำอึ้งเล็กน้อย แต่ก็ยอมฝืนความตื่นเต้นด้วยการเดินตามเธอไป
