“หอมก็รีบ ๆ กิน เสร็จแล้วจะได้กินยา” เธอทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้าม ล้วงเอาบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าครอสบอดี้ใบโปรด ผมที่ลอบสังเกตอย่างเงียบงันจึงได้คำตอบว่าสิ่งที่เธอล้วงออกมาคือถุงยา ซึ่งในนั้นบรรจุยาชนิดเม็ดอยู่หลายแผง
พี่ซอว์แวะซื้อยาก่อนมาที่นี่สินะ หงุดหงิดชะมัด...
หากผมเป็นคนเดียวที่ได้รับการเอาใจใส่ก็คงดี แต่นี่ไม่ใช่...นอกจากผมแล้วก็ยังมีพี่โฮปที่พี่ซอว์เทกแคร์ไม่น้อยหน้ากัน เพราะแบบนี้ไงผมถึงได้หงุดหงิด
เอาเถอะ...ยังไงก็หงุดหงิดมาครึ่งค่อนชีวิตแล้วนี่นะ
ทนต่อไปอีกหน่อยคงไม่ตาย
“ครับผม” ตอนแรกว่าจะขุดเอามารยามาใช้ให้พี่ซอว์เห็นใจจนต้องปรี่เข้ามาป้อนข้าวป้อนน้ำ แต่คิด ๆ ดูแล้วพยายามอีกสักร้อยครั้งก็คงเสียเปล่า ผมจึงก้มหน้า ตักข้าวต้มใส่ปากอย่างเจียมตัว
ก็อยากจะซ่ากว่านี้อีกสักหน่อยนั่นแหละ แต่ร่างกายดันอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ขืนเกเรมาก ๆ เข้าแล้วพี่ซอว์ฟิวส์ขาดขึ้นมา ผมคงสลบเพราะแร
