But Only Love And Destiny Can Tell

BOLADCT-6

BOLADCT-6

Marinel

"UGH!" ungol ko matapos kong magsuka. Grabe! Hindi yata kinaya ng sikmura ko 'yong alak na nainom ko kanina. Buti na lang at nawala na ang pagkahilo ko. Nang mapaharap ako ay natulala ako. Si Caldwill, nakatayo sa harapan ko. Magulo ang buhok at basa ang magkabilang pisngi dahil sa pag-iyak. Maluwang din ang necktie na suot niya at nakabukas ang tatlong butones nito. Agad ko ring napuna ang bote ng alak na hawak niya at ang dugong umaagos sa katawan ng bote mula sa kanyang kamay na sugatang nakarolyo pa sa benda. Kaya pala hindi ko siya makita kanina. At ganito ba siya ka miserable dahil lang sa akin? Masiyado man akong assuming pero 'yon ang nararamdaman ko. Mataman niya lang akong tinitigan at tinalikuran na ako. Nang sumilip ako'y humakbang ito palapit sa sofa at umupo. Muli niyang tinungga ang laman ng bote at napayuko. Napatuwid ako sa pagkakatayo ko at nasapo ang aking dibdib. Nasasaktan ako sa nakikita ko sa kanya. Bakit parang pakiramdam ko ay tama si Andy. Yes, he was a bastard but he have his owned deep reason why he became like this and it's all because of me. Agad na nag-unahan sa pagtulo ang mga luha ko pero agad ko rin naman itong pinahiran. Kumuha ako ng medicine kit sa kabinet ng banyo at lakas loob na lumapit sa kanya. Hinila ko ang center table at doon umupo para tumapat sa kanya. Pinailaw ko rin ang lampshade sa tabi niya para naman kahit paano ay may liwanag kahit konti. Nanlalamig man ang mga kamay ko pero hindi pa rin ako nag-atubiling kunin ang kanang kamay niya.

"What are you doing?" mahinang tanong niya habang nakatingala sa kisame.

"Ginagamot ka," sagot ko habang inaalis ang bendang nakarolyo sa kanyang palad.

"Yeah? Isn't it confusing? Kung sino pa ang nanakit sa iyo ay siya pa rin pala ang gamot sa sugat na kanyang ginawa. How ironic is that."

Napalunok ako sa sinabi niyang iyon pero nanatili akong walang kibo. Binuhusan ko ng alcohol ang sugat niya sa palad at wala man lang akong narinig na ungol mula sa kanya.

"Are you surprised? Kahit gaano pa man ka dami ang sugat sa katawan ko, mas matindi pa rin ang sugat na iniwan mo sa akin. Why is that? When people gets hurt, they became numb." Naluha ako sa sinabi niyang iyon pero hindi pa rin ako kumibo. It's been years have passed pero heto siya, nasasaktan pa rin dahil lamang sa akin. Mariin akong napapikit at muling napadilat. Nilapatan ko ng bulak ang sugat niya pagkatapos ay nirolyohan ko ng benda ang kamay niya.

"Masisisi mo ba ako kung bakit pinalayas kita noon? Dapat ba akong makunsensiya? That time was so very difficult to decide! Masisisi mo ba ako kung pinagduduhan ko ang pagmamahal mo para sa akin? I am hurt Marinel. I am hurt when you love Calvin more than me. Bakit nga ba!? Kasi nakalimutan mo ako, kasi hindi mo ako maalala? Masisisi mo ba ako kung 'di ako naniwala sa iyo? What did I do to you to hurt me so bad like this! Tell me!"

Tinitigan niya ako habang patuloy pa rin sa pag-iyak. Gusto kong magsalita pero wala akong masabi. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Tanging pag-iyak lang din ang nagawa ko. Napatayo ako at hinayaan siyang yumakap sa aking baywang.

"Why are you hurting me like this Marinel? Why!" Napatingala ako at pinipigilan ko ang aking sarili na mapahikbi.

"Am I a bad person!?" Kinalas ko ang mga braso niya sa aking baywang at lumuhod sa kanyang harapan.

"Caldwill hindi, huwag kang mag-isip ng ganyan, pakiusap!" Kinulong ko ang kanyang mukha sa aking dalawang kamay at masuyong pinahiran ang kanyang basang pisngi.

"I wish I could replace Calvin's place in heaven," he said. Hindi ko na napigilan ang sarili kong mapahikbi. Napailing ako ng matindi.

"Huwag kang magsalita ng ganyang Caldwill," pagsusumamo ko.

"Why Marinel! Tell me why!" Maagap ko siyang niyakap ng mahigpit.

"Ikamamatay ko kapag pati ikaw ay mawala sa akin," umiiyak kong sagot sa kanya.

"You love me?" Bakas sa tono niya ang pagkagulat. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya.

"Minahal kita Caldwill at 'di ako nagkukunwari do'n. Ang tanging kasalanan ko lang ay hindi kita maalala."

He stares at me while his tears are still flowing down on his cheeks.

"You never loathed me, don't you?" Tumango ako.

"Despite of everything I have done to you? Despite of being me wrath of you?" Muli ay napatango ako. He bow down his head and cried. Umalis siya sa pagkakaupo sa sofa at lumuhod sa harapan ko. Mas lalo pa akong napaiyak.

"I'm so sorry Marinel! I'm so sorry!" Paulit-ulit niyang binibigkas ang mga salitang 'yan sa pagitan ng kanyang pag-iyak habang nakayuko.

"Caldwill," tanging naisambit ko.

"No! I'm so sorry for hurting your feelings too. I'm so sorry for everything I have done to you. Hindi ko man lang inisip na masasaktan kita." Inangat ko ang kanyang mukha.

"Tama na, wala kang kasalanan. It was Moana who need to apologized and not you," awat ko. Natigilan naman ito.

"What?"

"Si Moana ang nag-imbento ng voice recorder na iyon. Siya lang naman ang huli kong nakausap no'ng pagkatapos mo akong ihatid sa university," kuwento ko. Agad na nagbago ang aura niya.

"Bakit 'di mo sinabi sa akin!?" Napayuko ako. "

"Galit ka, sarado ang isip mo at ayaw mong makinig sa akin," paliwanag ko.

Napahilamos siya ng kanyang mukha at napatayo. Akmang aalis na sana ito sa harapan ko ngunit maagap ko siyang nahila sa kamay.

"Saan ka pupunta?" tanong ko.

"To Moana, I am going to ask her!" galit nitong sagot sa akin. Malungkot akong napatungo.

"Para ano pa? Maibabalik mo pa ba ang nakaraan Caldwill? Blaming someone in the past cannot change what has been damaged. Pareho na tayong nasaktan, dapat pa ba masaktan pa tayo ulit? Para ano Caldwill? Still, it doesn't change the fact that she ruined us."

"What made you stronger like this Marinel?" he asked. Mataman ko siyang tinitigan sa kanyang mga mata.

"It was you," sagot ko.

"You made me stronger by breaking my heart. You ended my life and made me start a new begining of my life. You thought me everything and here I am, still loving you. Wishing that someday you'll come back to me like nothing happens." Muli akong napaluha. Bigla naman niya akong kinabig at mariing hinalikan sa aking labi.

"Mahal kita Marinel," utas niya. Humiwalay ako sa kanya at mahigpit na napakapit sa kanyang damit.

"Don't say you love me, unless it's forever. Don't say you love me if you are not going to stay. Please don't Caldwill because I don't want to believe in false hopes again. Please don't." Nang tingnan ko siya'y namumungay ang mga mata nito.

"I won't take it all away Marinel because I will make it real. I love you my universe and this time I will make all your wishes come to real. I'm tired of running away and forcing myself not to love you but now, I'll be all out. Whatever it takes." Agad niya akong kinabig at hinagkang muli. Hindi na ako kumalas pa sa mga yakap at haplos niya sa akin. Tumugon ako sa bawat ritmo

ng kanyang katawan. Caldwill deepend our kisses and I can taste the liquor in his tongue. He pulled me closer and lift me up. He let me sat on the bar table and spread my thighs. We begun to undress ourselves hungrily.

"Did you lock the door?" tanong niya sa pagitan ng aming halikan.

"Oo yata," sagot ko naman. I cling my arms on his nape. He kissed me harder, down to my neck and suck my breast. Cupping it with his left hand. I can't even hold my gasped and moans. He begun to be playful. His right hand are trailing in between my thighs. He massage my clit and my slit over and over.

"Ahh!" I moaned. The more he continued, the more I can feel that I am going to reach my orgasm.

"Caldwill!" anas ko nang umabot ako sa biglaang sukdulan. Bumalik siya sa paghalik sa aking labi at pumuwesto na sa aking harapan. I can feel his manhood pointing on my center. He pulled me closer and hold my legs to cross it on his back. He begun to thrust inside and all I can do is just to close my eyes, to feel the pleasure.

"Why so tight," humihingal niyang tanong sa akin. I shrugged my shoulders. He thrust again and started pounding me faster.

"Ugh!" ungol nito at muli akong hinagkan.

"I miss you Marinel," utas niya. Kumapit ako ng husto sa batok niya habang ito naman ay abala sa pagbayo sa akin.

"Faster," naisambit ko. Narinig ko naman ang mahinang pagtawa niya. He followed my order and started to pounding me faster, as much as he could do. Halos masabunutan ko na siya.

"Come with me Marinel!" utas niya. Ungol lang ang naitugon ko hanggang sa pareho naming narating ang rurok. Humihingal akong napatungo.

"Marinel," sambit niya.

"Hmm?"

"Come with me," aniya. Napatingin ako sa kanya habang hinahawi niya ang aking buhok.

"Saan?"

"To Sister Carmen, I want to know what happened to you." Bumuntong-hininga ako.

"Okay, gusto ko ring malaman kung anong nangyari sa akin. Kung bakit nakalimutan kita," sagot ko.

"Hindi lang ako ang kinalimutan mo Marinel, Andy too. Lagi ko siyang kasama sa tuwing dumadalaw ako sa orphanage." Napaawang ang bibig ko.

"Wala siyang sinabing kahit ano tungkol sa akin," depensa ko naman.

"At first ay ayaw niyang maniwala and I don't know why he never tells you anything," aniya.

"Dahil naniniwala siyang wala talaga akong maalala." Nalukot naman ang mukha nito.

"Great! My fault!" Napaiwas pa ito ng tingin sa akin.

"Wala kang kasalanan, galit ka lang." Mataman niya naman akong tinitigan.

"Bakit ba sobrang bait mo Marinel," aniya at muli akong hinagkan. Muli akong tumugon sa mga halik niya sa akin nang bigla namang tumunog ang cell phone ko. Bahagya akong lumayo sa kanya ngunit bigla naman itong humiwalay sa akin at siya na rin mismo ang dumampot sa aking bag. Binuksan niya ito at kinuha ang aking cell phone.

"Who the hell is baby Clayd!?" inis pa nitong tanong sa akin.

"Ang bibig mo Caldwill," natatawang sita ko sa kanya saka tuluyang bumaba sa bar table. Kinuha ko ang aking panty at bra. Isa-isa ko itong isinuot bago ko tuluyang isinuot ang aking evening gown.

"Answer me Marinel!" pagtataas nito ng boses. Hindi ko siya pinansin at inabala ang aking sarili sa pagsusuot ng aking sapatos.

"Are you cheating on me!?" hindi makapaniwalang reaksiyon nito.

"No," sagot ko with a big smile on my face.

"Stop playing with me Marinel!"

Halata sa tono niya na hindi na siya natutuwa. Lumakad ako palapit sa kanya at binawi ang aking cell phone at isinilid sa aking bag.

"Oh come on!" sambit niya dahil sa sobrang iritasyon.

"Masiyado naman po yatang mainit ang ulo niyo Doc." He rolled his eyes on me. Lumapit pa ako ng husto sa kanya at kinabig ang kanyang batok.

"Masiyado kang praning," bulong ko at hinagkan siya kasabay nang pagmasahe ko sa nangangalit nitong sandata na tumutusok pa sa aking tiyan.

"Ugh!" ungol niya. Kumalas ako at lumayo ng bahagya sa kanya.

"Magkamay ka muna Caldwill, may date pa ako kay Clayd," natatawang sabi ko pa.

"You what!" 'Di na ako nag-abalang lingonin pa ito.

"Marinel! f**k!" Huling narinig ko bago ko tuluyang isinarado ang pinto nang makalabas ako.

"SO?" Napangiwi ako kay Andy.

"Hi?" alanganing bati ko pa. Napatayo naman ito ng tuwid mula sa pagkakasandal niya sa pader.

"G.A.S," he said and grinned at me.

"G.A.S?" tanong ko.

"Glow. After. s*x. Oh?" Uminom pa ito ng alak.

"It's made love," dugtong niya at napatawa. Mas lalo akong napangiwi.

"So you two have talk already?" tanong niya habang inaalalayan akong makababa ng hagdan. Napatango ako.

"We've talked and made a dramatic scene. We've understand each other. Nakakainis lang dahil nagsayang kami ng tatlong taon dahil lang sa katigasan ng kanyang ulo. But the damaged has already done Andy. Ang importante ay ang ngayon." He nod.

"Plano mo ba ito?" Napangisi naman siya.

"Ang plano ko lang ay ang pagselosin siya and the rest is not my plan at all. Your love and destiny worked for the both of you. I'm just a bridge Marinel. I want to see Clayd happy kapag nakumpleto kayo." Ako naman ang napatawa at umingkis sa kanyang braso.

"So human cupid pala kita," tukso ko pa sa kanya.

"Yeah! It sucks, you know that? Well I am just bearing it." Pareho kaming nagtawanan. Inalalayan naman niya ako sa aking gown.

"Nasa sasakyan na ang anak mo, binabantayan ni Lorna." Napangiti lamang ako.

"So you guys are okay now?" Isang matamis na ngiti ang itinugon ko.

"I'm so happy for you Nel."

"I am too, huwag mo muna sana sabihin sa kanya ang tungkol sa anak namin," pakiusap ko. Kumunot naman ang kanyang noo.

"Why? Hindi niya pa ba alam?" Pilya akong napailing.

"Hayaan mo siyang mabuwesit sa kaiisip kung sino si Clayd sa buhay ko," natatawa ko pang sagot.

"Naughty woman."

"Minsan lang naman. At saka plano naming puntahan si Sister Carmen sa orphanage. Gusto kong malaman kung ano ba talagang nangyari sa akin. Kung bakit 'di kita nakilala at si Caldwill." Natigilan naman ito.

"Caldwill told you?" Napatango ako.

"Patawarin mo ako Andy kung pati ikaw ay nakalimutan ko. Nagtataka nga ako kung bakit 'di ka man lang nagtampo."

"Dahil alam kong wala ka talagang maalala. Nagpapahiwatig ako sa iyo parati pero talagang wala. No'ng tinawag kitang Ms. Universe ng unang beses ay wala kang reaksiyon. Gayong sa tuwing tinatawag kitang gano'n, ang laging sagot mo sa akin dati ay ako ang iyong Saint Gabriel at si Caldwill naman ang iyong Mr. Universe. Do'n ko napatunayan na wala ka talagang maalala. Ilang beses ko na ipinaliwanag 'yan kay Caldwill. He was just too hardheaded. Natatakot siyang tanggapin ang katotohanang nagkamali siya." Bumuntong hininga ako at tinapik ang balikat ni Andy.

"Hindi mo siya masisisi Andy. Nasaktan siya ng dahil sa akin. Natural lang sa isang tao ang magtanim ng puot at galit. Kailangan lang niya ng gabay at nagpapasalamat ako't na riyan ka." Napangiti naman ito.

"I'm your Saint Gabriel, remember?"

"Ang playboy mo nga e," asar ko.

"God! Not now Marinel." We laughed at each other.

"You b***h! How dare you to come in here!" biglang sugod sa akin ni Moana.

Mabuti na lang at nakalabas na kami ng bahay kaya hindi agaw atensyon sa mga bisita ni Andy.

"Watch your mouth b***h!" Humarang ako kay Andy.

"Andy, ayaw ko ng eskandalo. Huwag mo na patulan." Tumawa naman si Moana.

"How pathetic!" sambit niya. Naningkit ang mga mata ko. Sa nakalipas na tatlong taon ay ngayon lang kami ulit nagkita. Kumukulo talaga ang dugo ko sa tuwing maaalala ko ang kaimpaktahang ginawa niya sa amin ni Caldwill.

"How dare you too to attend here!" wika pa ni Andy sa aking likuran.

"Caldwill baby, invited me here."

"I never will. You just forced me," Caldwill said. Tatlo kaming napalingon kay Caldwill.

"What!? Huwag mo sabihin sa akin na ipinagtatangol mo 'yang babaeng 'yan! After all what she did to you!?" singhal nito.

"Why don't you ask your self Moana. Do you think you can fool me again? Go to hell! You ruined and scheme everything! I regret the day I let a leech like you crawl on me! Shame on you!" Caldwill step closer to me and wrapped his right arm on my waist. Laglag panga namang napatitig sa amin si Moana.

"No way!" utas nito at sinugod ako. Pero maagap si Andy na mahawakan siya sa kanyang baywang at inalayo sa amin.

"Hayop ka Marinel! Bakit bumalik ka pa! Malandi ka! Inaagaw mo sa akin ang lahat! Hayop ka! Ano ba!" Napakuyom ako ng aking mga kamao at inalis ang braso ni Caldwill. Ako na mismo ang sumugod sa kanya at hinablot ang kanyang buhok kasabay nang pagsampal ko sa mukha niya.

"Ikaw ang malandi! Asawa ko ang nilalandi mong hayop ka! Ako pa ang paparatangan mo na mang-aagaw! Husay!" Hinila ko ng todo ang buhok niya hanggang sa masira ng tuluyan ang pagkaka-braided nito. Hinila naman ako ni Caldwill at hinapit sa aking baywang.

"Marinel, stop it. Let's go," aniya at hinila na ako palabas ng bahay. Dinala niya ako sa kotse niya at ipinasok sa loob. Nanginginig ang mga kalamnan ko dahil sa sobrang galit ko sa kanya. Kinuha ko ang aking cell phone at nag-text kay Andy upang ibilin sa kanya ang anak ko.