ผูกรักผูกพัน

ตอนที่4 ง้อหลาน

อุ๊บ!! อื้อ!!

ปากหยักกดจูบกลืนกินทุกอย่างด้วยความนุ่มนวล ลิ้นร้อนดูดดึงแทรกซึมเข้าไปถึงข้างในโพรงปากอิ่มที่เผยออย่างไร้เดียงสา ลิ้นหนาปัดป่ายควานหาความหวานอย่างเพลิดเพลิน ความรู้สึกที่แปลกใหม่ทำให้หนูน้อยวูบโหวงช่วงท้องอย่างบอกไม่ถูกความซาบซ่านหล่อหลอมรวมตัวอยู่กลางกายสาวแต่มันกลับรู้สึกดี รู้สึกดีจนไม่อยากให้อาเตอร์หยุด

"อาขอโทษ ยกโทษให้อาเตอร์นะ ไม่ให้ไปเรียนต่างประเทศไม่ให้ไปนะ อาไม่ให้หนูน้อยไปหรอก"หนูน้อยเองก็มีไม้เด็ดที่อาเตอร์ก็ต้องยอมสยบเธอเหมือนกัน เป็นสิ่งเดียวที่คอปเตอร์ไม่ยอม หนูน้อยเคยสัญญาไว้ว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้แต่มันคงสุดจะทนแล้วเธอถึงพูดว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ

เมื่อจูบจนทุกอย่างที่อยู่ใต้กางเกงชุดนอนมันพองขึ้นจนเต็มลำ คอปเตอร์ต้องหยุดไม่งั้นมันจะกู่ไม่กลับ เพราะมันจะไม่หยุดอยู่แค่ปากจะไม่หยุดเพียงแค่ลิ้น คอปเตอร์กลัวว่าจะไปหยุดอยู่ที่ท่อนเอ็นมากกว่า

"ให้อานอนด้วยไหมหรือให้อากลับ"คอปเตอร์ถามด้วยเสียงที่พร่าอยากเอาใจเด็กน้อยสักหน่อยเพราะเค้าทำให้หลานตัวน้อยร้องไห้ทั้งวัน

"แล้วแต่อาเตอร์ค่ะปล่อยก่อนได้ไหมคะ หนูน้อยจะไปใส่เสื้อผ้ามันหนาว"ร่างอวบอิ่มที่อยู่ในผ้าขนหนูนุ่มสีขาวผืนบางรู้สึกหนาวๆร้อนๆ ไม่ใช่เพราะเครื่องปรับอากาศที่เปิดในอุณหภูมิที่ต่ำแต่เป็นเพราะรสจูบที่คอปเตอร์มอบให้เมื่อครู่ต่างหาก มันวูบวาบ เร่าร้อนจนเธอสะท้าน

คอปเตอร์ยอมปล่อย หนูน้อยรีบลุกไปเปลี่ยนใส่ชุดนอนที่แสนจะบางสั้น ขยับนิดเอียงหน่อยก็มองเห็นแก้มก้นที่อวบอัดแถมสะโพกที่ผายในชุดผ้ามันมันน่ามองเป็นไหนๆ คอปเตอร์หายใจติดขัดพยายามไม่มองแต่ตาเจ้ากรรมกลับไม่ให้ความร่วมมือด้วยเลย ยิ่งห้ามกลับยิ่งมอง

"มองอะไรคะจะดุอะไรหนูน้อยอีกรึเปล่า"เธอถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอาเตอร์กำลังมองส่วนไหนของเธอเป็นพิเศษ

"ไม่ดุครับมานี่มาเดี๋ยวอาหวีผมให้ดีไหม" ยิ้ม หนูน้อยยิ้มจนแก้มปริรีบโถมตัววิ่งเข้าไปอยู่บนตักคอปเตอร์จนเค้าเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่แขนแกร่งที่กำยำรับโอบรั้งร่างบางไว้มั่นโดยที่เค้าไม่ล้มหงายหลังไปบนเตียง หน้าอกใหญ่ที่เบียดชิดเล่นงานคอปเตอร์อีกครั้ง ดูด้วยสายตาก็พอจะรู้ขนาด ไซส์ 75 B เป็นเพราะเหตุผลข้อนี้ไงคอปเตอร์ถึงต้องอยู่ห่างๆหลาน เธอโตเป็นสาวงดงามอย่างไร้ที่ติ สัดส่วนที่ไม่เหมือนเดิมดูแค่ตาก็รู้ว่าทุกอย่างมันเต็มไม้เต็มมือขนาดไหน เค้าเองก็เป็นผู้ชายกลัวใจตัวเองกลัวว่าทุกอย่างมันจะพลาดจนทำให้หนูน้อยที่แสนจะบอบบางเสียใจ

ร่างบางที่อยู่ในชุดนอนไม่เรียบร้อยถูกขยับรั้งให้มาที่นั่งที่ขาแกร่ง ผ้านิ่มๆถูกเช็ดที่ผมเปียกพร้อมกับใช้ไดรฟ์เป่าผมให้แห้งอีกที คอปเตอร์ทำอย่างคล่องแคล่วเค้าทำแบบนี้ให้หนูน้อยประจำในช่วงที่เธอยังเด็ก แต่พอโตเป็นสาวจนเข้ามหาวิทยาลัยคอปเตอร์ก็เริ่มถอยห่างออกมา จนมาวันนี้ถึงได้จับมันทำให้หนูน้อยอีกครั้งอย่างเต็มใจ

"ทำไมถึงใส่ชุดบางขนาดนี้ไม่กลัวอารึไง"คอปเเตอร์ถามพร้อมกับหวีผมยาวหอมๆไปด้วย เค้าชอบให้หนูน้อยปล่อยผมยาวเพราะมันดูเข้ากับคนตัวเล็กเป็นที่สุด

มีอยู่ครั้งหนึ่งเธอแอบไปทำสีผมพร้อมกับตัดสั้น เจออาเตอร์ดุไม่พูดด้วยตั้งหลายวันหลังจากนั้นก็ไม่กล้าทำอีกเลย

"ไม่กลัวค่ะ ถ้าอาเตอร์จะทำหนูน้อยก็เต็มใจ"