ผูกรักผูกพัน

ตอนที่5 แค่อาหลาน

"ไม่กลัวค่ะ ถ้าอาเตอร์จะทำหนูน้อยก็เต็มใจ"

"ใครสอนให้พูดแบบนี้ครับ หนูน้อยโตแล้วนะห้ามพูดแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นเด็ดขาดรู้ไหม"เสียงเข็มดุขึ้นแต่ไม่ได้ทำให้เด็กน้อยกลัว แค่รู้สึกหวิวๆใจนิดหน่อย

"หนูน้อยก็พูดแต่กับอาเตอร์ไม่ได้พูดกับใครสักหน่อย อีกอย่างไม่พูดวันนี้วันหน้าหนูน้อยก็ต้องพูดอยู่ดี หนูน้อยคือเจ้าสาวของอาเตอร์และสุดท้ายก็จะเป็นภรรยาของอาเตอร์จริงไหมคะ"เป็นคำบอกเล่าที่มาพร้อมกับคำถามที่ต้องการคำตอบ คำตอบคือความเงียบนั่นก็เพียงพอและย้ำเตือนให้หนูน้อยได้รับรู้ว่าอาเตอร์ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับเธอ

"อย่ามอง อย่าค้นหา สายตาของอาเอ็นดูและรักหนูน้อยได้แต่คำว่าหลานเท่านั้นจริงๆ"ประโยคที่ขยี้หัวใจมีเพียงคนเดียวที่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ดวงตากลมโตที่พยายามค้นหาเพื่อมองผ่านทะลุม่านตาของอีกคน มันมีแต่ความว่างเปล่าไร้ซึ่งเงาของเธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่ให้หนูน้อยได้รัก อย่าหนีหายไปไหนไม่รักก็ไม่เป็นไร"คำว่าไม่เป็นไรทำไมช่างปวดใจเหลือเกิน ร่างบางก้มหน้าหลุบตาลงซ่อนความอ่อนแออย่างปิดไม่มิด มันไม่เคยมิดได้สักทีหรอกถ้าคำพูดพวกนี้มันออกมาจากปากของคนที่หนูน้อยแคร์

เธอไม่เคยชินสักครั้งเมื่อถูกปฏิเสธ ใจที่คิดว่าจะด้านชากลับเป็นแผลเหวอะหวะช้ำเลือดช้ำหนองแทบไม่มีทางรักษาโดยที่คอปเตอร์เองก็ไม่เคยรับรู้ว่าหนูน้อยเจ็บปวดกับคำพูดของตัวเองมากแค่ไหน ก้อนเนื้อข้างซ้ายที่มันบอบช้ำสักวันมันคงหยุดเต้นและหายเหนื่อยไปเอง ก้อนเนื้อที่ไร้ค่าที่อาเตอร์ไม่เคยต้องการหนูน้อยคิด

"นอนไหมคะ อาเตอร์เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"เธอยิ้มแต่ดวงตาใบหน้ากลับเศร้า เศร้าจนคนมองก็ปวดหนึบที่หัวใจอย่างที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง

คอปเตอร์ขยับตัวไปปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศ หนูน้อยล้มตัวลงนอนไม่ได้รอให้อาเตอร์ขับกล่อมเหมือนช่วงที่เคยนอนด้วยกัน เธอดึงผ้าห่มผืนหนาห่มร่างน้อยของตัวเองในท่านอนตะแคง ร่างหนาแทรกตัวเข้ามาใช้แขนแกร่งคว้าร่างบางเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดจนจมอก

"ฝันดีนะครับหนูน้อยหลานอา"

"ฝันดีค่ะเจ้าบ่าวของหนูน้อย"

คอปเตอร์ย้ำ หนูน้อยก็ย้ำเช่นกัน ย้ำจนรู้สึกสมเพชทุเรศตัวเองทุกครั้ง เสนอให้เค้าทั้งตัวทั้งหัวใจอีกคนกลับรังเกียจ เธอหลับตาลงทั้งน้ำตาสัมผัสที่ได้รับในค่ำคืนมีแต่คำว่าอาหลานให้เธอรู้สึกช้ำใจไปหมด จูบที่แสนหวานวาบหวิวก็คงเป็นจูบแบบอากับหลานเท่านั้นเหมือนกันที่เธอได้รับ

คอปเตอร์หลับลงอย่างง่ายดายลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเค้ากำลังหลับลึก"ฮึก หนูน้อยปวดใจเหลือเกินค่ะอาเตอร์ ฮึก เหนื่อยจนไม่รู้จะบรรยายคำไหนออกมาแล้ว ฮึก หนูน้อยต้องทำยังไง ฮึก ต้องทำยังไงอาเตอร์ถึงจะรักหนูน้อยได้บ้าง ฮึก ต้องทำยังไงกับความรู้สึกโง่ๆของตัวเอง"

มือเล็กป้องปากปิดอย่างสะอื้น เธอพาตัวเองออกจากห้องไปยังอีกห้อง ทรุดตัวลงสะอื้นไห้อย่างเหนื่อยล้า

"ทำไมการวิ่งตามคนที่ไม่ได้รักมันเหนื่อยขนาดนี้ค่ะ ฮึก คุณป๊าขาคุณแม่นับดาวขา ฮึก หนูน้อยเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว ฮึก จะหยุดก็ไม่ได้จะวิ่งตามก็แทบจะไม่ไหว ฮื้อ ฮื้อ"