บ่วงรักกับดักนายหัว

พาแฟนเข้าบ้าน

    "สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า เอ่อ สวัสดีค่ะคุณยาหยี" บัวยกมือไหว้พ่อแม่ของโตมร และทักทายยาหยีน้องสาวของโตมรอย่างนอบน้อม

    "ไหว้พระเถอะลูก มานั่งตรงนี้มา ไหนขอดูหน้าชัดๆ หน่อยซิว่าเจ้าโตมันไปหลอกเด็ก ลูกสาวบ้านไหนมา" คุณปรานีแม่ของโตมรพูดเชิญชวนบัวให้มานั่งตรงโซฟาใกล้ๆ ตนเอง พร้อมกับว่าเหน็บแนมลูกชายตนเองด้วย

    "โห่พ่อดูแม่ว่าผมสิ ผมเสียหายหมด" โตมรฟ้องพ่อ

    "พ่อก็คิดเหมือนแม่เขานะ หนูบัวดูเด็ก หน้าเด็กมากเลย แกไปจีบเขาอีท่าไหนกันละ" พ่อของโตมรพูดสนับสนุนความคิดคุณปรานี

    "พี่ผู้ใหญ่ก็ไม่ล้อเด็ก เขาจะจีบกันยังไงก็ช่างเด็กเขาเถอะค่ะ มาลูกมาบัวมานั่งใกล้ๆ แม่มา" คุณปรานีดึงแขนบัวให้นั่งลงใกล้ๆ ตนเอง ส่วนยาหยีเองก็เริ่มชวนบัวคุย

    "แฟนพี่โตสวยจังค่ะ น้องชอบตัวเล็กกว่าน้องอีก" ยาหยีชมบัว

    "ขอบคุณค่ะ คุณยาหยีก็น่ารักค่ะ" บัวขอบคุณยาหยีและชมยาหยีบ้าง

    "อุ๊ยพี่บัว ไม่ต้องเรียกหยีว่าคุณหรอกค่ะ หยีอายุน้อยกว่าพี่บัวอีก หยีอายุสิบเจ็ดปีค่ะแต่เรียนจบมอหกเหมือนพี่บัวแล้วนะคะเพราะหยีเรียนก่อนอายุหนึ่งปีค่ะ" ยาหยีเล่าเรื่องของตนให้บัวฟัง

    "แม่ว่าแม่จำหนูบัวได้แล้วนะ ลูกสาววิชิตคนที่ปีก่อนเคยประกวดนางสงกรานต์ของอำเภอเราใช่ไหมลูก" คุณปรานีถามขึ้นอย่าเพิ่งนึกขึ้นได้

    "ใช่ค่ะคุณป้า" บัวตอบรับ

    "อ้าย ป้าอะไรกันละลูก เรียกแม่ก็ได้เป็นแฟนเจ้าโตก็ถือเป็นลูกแม่แล้ว ดีเสียอีกแม่มีลูกสาว สวยๆ เพิ่มมาอีกหนึ่งคน แม่ก็ว่าคุ้นๆ นะลูกแต่ตอนประกวดนางสงกรานต์ดูเป็นสาวกว่านี้อาจจะเป็นเพราะแต่งหน้าแต่งตานะลูก"

    "ค่ะ" บัวรับคำเขินๆ

    "บัวอยู่คุยกับแม่กับน้องพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะขอเวลาเคลียร์บัญชีของฟาร์มหน่อยแล้วเดี๋ยวเที่ยงๆ จะได้กินข้าวพร้อมกัน" โตมรบอกบัว

    "เอ่อ ได้คะนายหัว" บัวรับคำแต่ก็รู้สึกหวั่นใจเมื่อรู้ว่าโตมรจะทิ้งตนเองไว้กับทุกคนในบ้านแล้วตัวเองก็หนีไปทำงาน

    "อะไรนะบอกให้เรียกว่าอะไรนะ" โตมรพูดทักท้วงน้ำเสียงเริ่มไม่พอใจ

    "ได้ค่ะพี่โต" บัวรีบเปลี่ยนสรรพนามใหม่ โตมรเลยยอมเดินไปห้องทำงาน

    "เออแล้วนี่พี่บัวสอบเรียนต่อที่ไหนไว้คะ" ยาหยีถามว่าที่พี่สะใภ้

    "สอบโควตาโครงการครูคืนถิ่นไว้แล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ไปรายงานตัวเลยต้องไปรายงานตัวเดือนหน้าค่ะ" บัวบอกยาหยี

    "อ๋อ เป็นคุณครู หยีว่าเหมาะกับพี่บัวมากๆ เลยค่ะ เพื่อนสนิทหยีก็เรียนครู แต่หยีเรียนบัญชีจะได้กลับมาช่วยพ่อกับพี่โตทำงาน" ยาหยีบอกบัวถึงสาเหตุที่ตัวเองเรียนบัญชี

    "งั้นสาวๆ อยู่คุยกันไปก่อนนะลูกแม่ขอไปดูอาหารในครัวก่อน" คุณปรานีลุกขึ้นเพื่อไปดูอาหารในครัวที่แม่บ้านกำลังทำกันอยู่

    ยาหยีและบัวพูดคุยกันถูกคอแต่ส่วนใหญ่จะเป็นยาหยีที่ชวนบัวคุยเสียมากกว่า พอเห็นพี่ชายเดินเข้ามาหลังจากเคลียร์งานเสร็จยาหยีจึงรีบเดินเข้าไปเกาะแขนและกระซิบบอกพี่ชายว่า

    "พี่โตหยีชอบคนนี้ผ่านค่ะ เรียบร้อยมาก สวย น่ารักมองแล้วเย็นใจสดชื่น แต่ดูพี่บัวเขาไม่ค่อยเหมาะกับโคบาลหน้าแก่อย่างพี่ชายหยีเท่าไหร่เลย" ยาหยีกระซิบบอกพี่ชาย

    "นี่หลอกด่าพี่เหรอ ว่าพี่แก่เดี๋ยวเถอะระวังไว้แกเองจะได้ผัวแก่เข้าให้ด้วย" โตมรว่าน้องสาว

    "โอ๊ย ไม่เอาหรอกค่ะอย่ามาแช่งน้อง" ยาหยีโวยวายใส่พี่ชาย

    "พอๆ เลิกโวยวายเสียงดัง ไปๆ ไปกินข้าวเดี๋ยวพี่ต้องรีบพาบัวไปส่งบ้าน" นายหัวรีบตัดบท

    "ก็ได้ค่ะ แต่พรุ่งนี้พี่โตสัญญาแล้วนะคะว่าจะพาหยีไปเดินห้าง ต้องพาไปนะๆ ชวนพี่บัวไปด้วย ไปนะคะพี่บัว" ยาหยีรีบทวงสัญญา

    "ได้พี่จะพาไป ถ้าหยีชวนบัวไปได้" โตมรบอกน้องยิ้มๆ อย่างมีแผนการ

    "พี่บัวไปนะคะ นะๆ " ยาหยีรีบชวนบัวทันที

    "เอ่อ บัวต้องขออนุญาตแม่ก่อนค่ะ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้แม่จะให้บัวช่วยทำขนมส่งร้านค้าหรือเปล่า" บัวบอกยาหยี

    "งั้นหยีโทรไปถามพี่บัวอีกทีนะคะตอนเย็น" ยาหยีตื้อ

    "ค่ะ ได้ค่ะ" บัวรับคำ

    เมื่อรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จบ่ายๆ โตมรก็พาบัวกลับมาส่งบ้าน และถือโอกาสขออนุญาตพ่อแม่ของบัวพาบัวไปซื้อของที่ห้างในตัวเมืองหาดใหญ่โดยแจ้งพ่อกับแม่ของบัวบุษบาว่าพรุ่งนี้น้องสาวของเขาจะไปด้วย เมื่อได้รับอนุญาตเรียบร้อยโตมรก็ขอตัวกลับบ้านเข้าไปดูคนงานที่ฟาร์มโคต่อ ตั้งใจจะเข้าไปสั่งงานไว้เผื่อวันพรุ่งนี้ด้วยเลยเพราะตนเองจะพาสาวๆ ไปช๊อปปิ้งดูหนังคงไม่เข้าฟาร์มทั้งวัน

    เช้าวันนี้นายหัวขับรถมาที่บ้านบัวบุษบาพร้อมกับยาหยีน้องสาวของนายหัว มารับบัวบุษบาแต่เช้าโดยนายหัวทำหน้าที่เป็นพลขับพาสองสาวไปเที่ยว

    “อ้าวบัวมานั่งข้างหน้ากับพี่สิ” โตมรร้องเรียกให้บัวมานั่งข้างหน้าคู่กับตนเอง

    “ไม่เป็นไรบัวนั่งข้างหลังได้ค่ะ ให้คุณยาหยีนั่งข้างหน้าดีกว่าค่ะ” บัวแจ้งความต้องการแก่โตมร

    “ไม่เอาค่ะหยีจะนั่งข้างหลัง พี่บัวหยีบอกว่ายังไงคะห้ามเรียกหยีว่าคุณเด็ดขาด เรียกว่าน้องหยีหรือ หยีเฉยก็ได้นะคะ”

    “ค่ะ ได้ค่ะน้องหยี” บัวรับคำอย่างว่าง่าย

    “หยีบอกบัวเขาหน่อยสิว่าให้เรียกว่าที่ผัวเขาว่าพี่โตด้วย ตอนแรกพี่ก็ว่าบัวเรียบร้อยหัวอ่อนนะแต่กับพี่ทำไมดื้อจัง เรียกนายหัวๆ ตลอดเลย” โตมรบ่นและว่ากระทบบัว

    “ว่าที่ผัวเลยเหรอพี่โต พี่บัวเขาตกใจหมดแล้วนะคะ ทำโทษเลยมาค่ะพี่บัวมานั่งข้างหลังกับหยี ปล่อยให้นายหัวเขาขับรถให้เรานั่งไปค่ะ” ยาหยีเข้าข้างบัวและดัดหลังพี่ชายของตนเองทันที

    บัวยิ้มบางๆ ให้ยาหยีและเดินอ้อมไปนั่งข้างหลังกับยาหยีอย่างว่าง่าย

    “อ้าวไม่ได้นะหยีพี่ไม่ใช่คนขับรถนะ เดี๋ยวพี่ไม่พาแกไปด้วยเลยดีไหม” นายหัวโตมรไม่พอใจน้องสาวขึ้นมาบ้าง

    “ไม่ดีค่ะเพราะถ้าหยีไม่ได้ไป พี่บัวก็ไม่ได้ไปกับพี่โตด้วยค่ะ เร็วๆ ค่ะ ออกรถขับดีๆ นะนายโตมรคนขับรถ” ยาหยีแกล้งล้อพี่ชาย