บ่วงรักกับดักนายหัว

ส่งข้าวส่งน้ำให้แฟน

    นายหัวโตมรเข้านอกออกในบ้านของบัวจนเป็นเรื่องปกติทั้งบ้านของบัว และบ้านของนายหัวต่างก็รับรู้ว่าทั้งสองคนตกลงเป็นแฟนกัน นายหัวเองก็เข้าใจดีว่าตนเองและบัวบุษบามีความต่างด้านอายุที่ห่างกันเป็นสิบปี ยิ่งบัวเป็นสาวร่างเล็ก ผิวขาวเนียนสวยใบหน้าปราศจากสิวแล้วด้วย ยิ่งทำให้บัวยิ่งมีความเด็กลงไปอีกต่างจากนายหัวที่ทำงานสวนและงานฟาร์มต้องตากแดดตากลมทำให้นายหัวดูมีอายุมากกว่าหนุ่มที่ทำงานแบงก์หรือพนักงานทำงานออฟฟิศทั่วไปอยู่แล้ว

    นายหัวเองรู้ตัวเองดีว่ามีความต่างระหว่างวัยจึงค่อยเป็นค่อยไปกับความรัก และให้เวลาบัวบุษบาในการปรับตัวด้วย

    “บัวจ๋านอนแล้วยังครับ” นายหัวหนุ่มส่งข้อความไลน์มาแต่ข้อความไม่ได้รับการอ่าน นายหัวจึงตัดสินใจโทรไปแต่ก็ปรากฏว่าบัวบุษบาก็ไม่รับสายเพราะเป็นจังหวะที่บัวบุษบากำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ

    “โทรไปก็ไม่รับส่งไลน์ไปก็ไม่ตอบ ตามไปหาที่บ้านตอนสามทุ่มนี่จะได้หรือเปล่าวะกู” นายหัวบ่นกับตัวเองนอนบ่นอยู่กับตัวเองสักครู่บัวก็ส่งข้อความไลน์กลับมา

    “บัวเพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ ขอโทษด้วยนะคะตอบช้า พี่โตมีอะไรด่วนหรือเปล่าคะ” บัวพิมพ์ข้อความไลน์ตอบไป

    หลังจากบัวพิมพ์ข้อความไลน์ส่งไปได้ไม่นาน นายหัวโตมรก็โทรศัพท์กลับมาแทน

    “ฮัลโหลค่ะ นายหัว” บัวรับโทรศัพท์

    “ตอนพิมพ์ข้อความเรียกพี่โต แต่ตอนพูดทำไมเรียกพี่ว่านายหัวละหึ” นายหัวโตมรท้วง

    “ค่ะ พี่โตว่ายังไงคะ บัวเพิ่งอาบน้ำเสร็จพี่โทรมาบัวรับสายไม่ทันค่ะ”

    “น่ารักจริง ว่าง่ายแบบนี้พี่รักตายเลย”

    “พี่โตมีธุระอะไรละคะ”

    “ทำไมต้องมีธุระด้วยละพี่โทรหาบัวทำไมต้องมีธุระด้วยละครับพี่ไม่เข้าใจ”

    “งั้น บัวนอนแล้วนะคะ”

    “อ้าว ไม่ได้พี่ยังไม่ให้นอนพี่ยังคุยไม่จบ”

    “งั้นก็คุยสิคะ คุยเลยค่ะบัวฟังอยู่”

    “บัวอย่ามายั่วโมโหพี่ เป็นแฟนยังไงเคยคิดจะถามพี่บ้างหรือเปล่าว่าพี่เหนื่อยไหมทำงานมาทั้งวัน” โตมรบ่น

    “แล้วพี่โตเหนื่อยหรือเปล่าละคะ” บัวถามนายหัวหนุ่ม

    “อ้าวทำงานก็เหนื่อยสิวะ ถามพี่แบบนี้บัวหาเรื่องพี่เหรอ” นายหัวยังคงพูดรวนหาเรื่องบัวเป็นเด็กๆ

    “อ้าวถ้าพี่เหนื่อยพี่ก็ควรนอนได้แล้วนะคะ วางโทรศัพท์นะคะจะได้พักผ่อน”

    “บัว เดี๋ยวอย่าเพิ่งวาง บัวชักจะเอาใหญ่นะแทนที่พี่บอกทำงานเหนื่อยจะให้กำลังใจหรือมาดูแลพี่บ้างไม่มีเลยพี่ก็น้อยใจนะ” โตมรบ่นมาอีก

    “งั้นเอาอย่างนี้นะคะ วันนี้พี่โตนอนก่อนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเที่ยงบัวทำกับข้าวมื้อเที่ยงไปให้พี่โตที่สำนักงานดีไหมคะ” บัวพูดเอาใจ

    “ดีจ๊ะๆ บัวสัญญาแล้วนะ แต่พรุ่งนี้พี่ไม่เข้าสำนักงานแต่จะไปดูแปลงหญ้าที่ทุ่งหญ้าเลี้ยงวัว เราเจอกันที่บ้านต้นไม้ละกันนะจ๊ะ” โตมรรีบบอกความต้องการของตัวเองทันที

    “เอ่อ ที่บ้านต้นไม้เหรอคะ บัวเอ่อ……”

    "ทำไมกลัวพี่จะปล้ำบัวทำเมียเหรอ" โตมรแกล้งถามอย่างรู้ทัน

    "เอ่อคือ ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะบัวคิดว่าพี่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วคงไม่ทำเรื่องที่ไม่สมควรหรอกจริงไหมคะ" บัวพูดปัดอย่างพยายามหาทางเอาตัวรอดไปในตัวด้วย

    "ใครบอกละ อยากจะทำวันละสามเวลา แต่พี่ก็ไม่เคยคิดจะปล้ำใครทำเมียสักที" โตมรแก้ รับสารภาพถึงความต้องการส่วนลึกออกมาอย่างไม่ต้องการจะปิดบัง

    "ก็ดีแล้วไงละคะแสดงว่านายหัวโตมรเป็นคนดี มีจิตใจเมตตา จริงไหมคะ" บัวบุษบาได้ทียิ่งเสริมทัพความคิดของนายหัวทันที

    "พี่เป็นคนดีออกอย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่บัวจะรับรักพี่เสียทีละ พี่รู้นะที่ยอมมาคบเป็นแฟนกับพี่เพราะพ่อแม่บัวเป็นหนี้พี่อยู่พี่ต้องทำอย่างไรบัวถึงจะยอมใจอ่อนรักพี่ละครับ" โตมรได้ทีพูดอ้อน

    "ความรักมันต้องอาศัยเวลา ความไว้ใจไม่ใช่หรือคะพี่โต บัวเพิ่งรู้จักพี่เอง บัวเองก็ยังเด็กเพิ่งจบมอหก สำหรับบัวบัวยังตั้งตัวไม่ทันเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยนะคะ ให้เวลามันจัดการเรื่องที่มันควรจะเกิดควรจะเป็นไปหลังจากนี้เถอะนะคะ" บัวพูดอธิบายความรู้สึกของตัวเอง

    "กลับมาที่ว่าบัวยังเด็กอีกแล้ว แล้วพี่แก่อีกแล้วนะ จริงๆ พี่ว่าสิบแปดไม่เด็กแล้วนะ พี่เห็นเขามีผัวกันออกเยอะแยะไปสิบแปดนะ อย่างในบาร์ในเมืองที่พี่ไปบ่อยๆ เด็กในร้านก็ 16 17 18 แก่ๆ แล้วก็25นี่ถือว่าแก่แล้วนะผู้หญิงน่ะ" นายหัวหนุ่มหลุดอธิบายเรื่องสถานที่อย่างว่าให้บัวฟังอย่างไม่ได้ตั้งใจ

    "อ๋อ เหรอคะแต่บัวไม่ใช่เด็กบาร์นี่คะ" บัวบุษบาพูดน้ำเสียงราบเรียบ

    "เอาอีกแล้วกู ไอ้โตเอ๊ย คือบัวจ๋าพี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะครับ คือเดี๋ยวนี้พี่ไม่ได้ไปเที่ยวที่แบบนั้นแล้วตั้งแต่ไอ้พลเพื่อนพี่มันไปเรียนต่อปริญญาเอกที่อเมริกาพี่ก็ไม่ได้ไปมาหลายเดือนแล้วนะครับ" โตมรรีบพูดแก้ต่างให้ตัวเอง ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงพอขาดคู่หูคู่เที่ยวอย่างนายหัวพลวัตรไปนายหัวโตมรก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวถี่เหมือนเมื่อก่อน

    "ค่ะ บัวก็ยังไม่ได้ว่าอะไรพี่โตเลยนี่คะ"

    "โธ่บัวจ๋า นี่โกรธพี่เหรอ ถ้าโกรธก็แสดงว่าหึงพี่ แต่พี่ยืนยันนะพี่ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ทำงานอย่างเดียววันๆ ก็อยู่แต่กับต้นยาง ต้นปาล์มและเลี้ยงวัว" โตมรอธิบายด้วยกลัวว่าบัวจะเข้าใจผิด

    "ค่ะบัวยังไม่ได้ว่าพี่โตเลย พี่โตนอนได้แล้วนะคะพรุ่งนี้ต้องทำงานบัวเองก็ต้องลุกขึ้นแต่เช้าช่วยแม่ทำขนมไปส่งร้านค้า แล้วเดี๋ยวจะทำกับข้าวใส่ปิ่นโตไปให้พี่โตที่บ้านต้นไม้ก่อนเที่ยงนะคะ" บัวรีบพูดสรุป

    "เอาอย่างนั้นก็ได้จ้ะ งั้นบัวก็รีบนอนนะครับพรุ่งนี้เจอกัน" 

    "ค่ะพี่โต สวัสดีค่ะ"

    เช้าวันรุ่งขึ้นบัวไปช่วยแม่จ่ายตลาด ซื้อของมาทำขนมส่งร้านค้าเมื่อทำขนมเสร็จบัวก็เดินไปเก็บดอกแคข้างบ้านเพื่อเตรียมทำกับข้าวมื้อเที่ยง

    "บัวจะแกงส้มดอกแคเหรอลูก" แม่ของบัวถามขึ้น

    "ใช่ค่ะแม่ เดี๋ยวเที่ยงนี้บัวขออนุญาตพากับข้าวไปให้พี่โตที่ทุ่งหญ้าเลี้ยงวัวของฟาร์มพี่โตนะคะแม่"

    "อ๋อได้สิลูก มาลูกมาเก็บดอกแคเสร็จแล้ว เดี๋ยวแม่ช่วยบัวปลอกกุ้งนะลูก จะได้เสร็จเร็วๆ" นางมาลีเสนอตัวช่วยลูก

    "ค่ะแม่ ขอบคุณแม่นะคะ"

    บัวบุษบาทำกับข้าวเสร็จ วันนี้มีแกงส้มกุ้งใส่ดอกแค หมูสามชั้นทอดน้ำปลาและใบเหลียงผัดไข่ เมื่อทำเสร็จบัวนำกับข้าวใส่ปิ่นโตและขับรถมอเตอร์ไซค์ตรงไปยังฟาร์มโคของนายหัวโตมร

    "พี่โตค่ะ พี่โตอยู่บนบ้านหรือเปล่า"

    บัวเรียกโตมรเข้าใจว่าอยู่บนบ้านแต่ก็เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากนายหัวหนุ่ม บัวจึงเดินขึ้นบันไดไปบนบ้านต้นไม้แต่ก็ไม่เห็นนายหัวจึงวางปิ่นโตลงบนโต๊ะและเดินลงมาจากบ้านต้นไม้เดินสำรวจรอบๆ บริเวณฟาร์มจึงได้เจอกับนายสนลูกน้องคนสนิทของนายหัวที่กำลังคุมคนงานรีดน้ำนมโคอยู่

    "อ้าวคุณบัวมาหานายหัวหรือครับ" นายสนทักทายบัวบุษบาว่าที่นายหญิงของตนเอง

    "พี่สนสวัสดีค่ะ คือบัวมาหานายหัวค่ะเอากับข้าวมาให้แต่นายหัวไม่อยู่ งั้นบัวฝากกับข้าวไว้กับพี่สนได้หรือเปล่าคะ" บัวสวัสดีนายสนลูกน้องคนสนิทของโตมรผู้จัดการฟาร์มโคแห่งนี้ สวัสดีเพราะสนนั้นอายุมากกว่าตนเองหลายปี

    "คุณบัวอย่าไหว้ผมเลยครับ แต่เอ่อกับข้าวเห็นทีผมคงรับฝากไว้ไม่ได้เพราะนายหัวสั่งผมไว้แล้วครับว่า เดี๋ยวถ้าคุณบัวมาถึงให้บอกคุณบัวว่านายหัว ขอไปอาบน้ำก่อนเพราะวันนี้นายหัวขับรถตัดหญ้าให้วัวแปลงใหญ่ สงสัยจะเหนื่อยและร้อนถ้าคุณบัวมาถึงให้คุณบัวตามไปที่ลำธารด้านหลังบ้านต้นไม้หรือจะรอนายหัวที่บ้านต้นไม้ก็ได้ครับ" สนบอกบัวบุษบาตามที่เจ้านายได้สั่งไว้

    "อ๋อค่ะ งั้นเดี๋ยวบัวไปรอพี่โตที่บ้านค่ะ ว่าแต่พี่สนทานข้าวเที่ยงหรือยังคะไปทานกับนายหัวไหมคะบัวทำมาเยอะเลยค่ะ" บัวชวนคนสนิทของนายหัวหนุ่ม

    "จริงๆ ก็ยังไม่ได้กินครับคุณบัวแต่ถ้าผมไปกินด้วยจริงๆ ผมว่าคงมีผลต่อหน้าที่การงานผม ผมคงลำบากครับ ยังไงเชิญคุณบัวกับนายหัวตามสบายเลยครับ ผมไปกินก๋วยเตี๋ยวที่โรงเลี้ยงกับพวกคนงานดีกว่าครับ" สนอธิบายเหตุผลและเอ่ยขอตัว