ตอนที่ 3 เปลี่ยนคู่ดีไหม
1503 Words
ตอนที่ 3 เปลี่ยนคู่ดีไหม
จะว่าอะไรก็ว่าเถอะแต่พี่ชายที่หน้าสงสารของเธอกำมือแน่นแล้ว จะให้น้องสาวทั้งสองทำยังไงออกตัวบอกแม่ให้เปลี่ยนคู่เลยไหมอันนาจะเป็นคนเสียสละเอง
“ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าผมมีคู่หมั้น” อันเดรวปรายตามองผู้หญิงนั่งก้มหน้าฝั่งตรงข้าม ดูท่าคุณเธอจะเล่นนอกกฎไปไกล
“คำสัญญาของตาลูกจะไม่เชื่อเหรอ” คุณหญิงเพชรรดาเม้มริมฝีปากดูท่าหนูภาชณาจะไม่ใช่สเปกลูกชาย
น้องไม่สวยตรงไหนฮึเจ้าลูกชาย เรียนจบนอกได้เป็นหมอตั้งแต่อายุน้อยๆ สวย อ่อนหวาน พูดจาไพเราะอีก ลูกแม่ทำไมไม่เปิดใจ
“หนูภาก็ไม่อยากหมั้น งั้นเราเปลี่ยนคู่ดีไหมเพชร เราไม่ควรบังคับเด็กนะ”
คุณหญิงเพื่อนแพงว่ายิ้มๆไม่มองหน้าลูกสาวสักนิด ถ้ามองมาสักหน่อยจะไม่เห็นคำว่าไม่อยากหมั้นเลย ที่ภาชณาพูดไปก่อนหน้าเพราะไม่รู้มาก่อนว่าฝ่ายชายคือคุณอันเดรว
“พี่สาวหนูเข้าวงการหมอมาตั้งแต่แฟนคนแรกเลยค่ะ” เอ็มม่ากระทุ้งศอกใส่แขนพี่สาวฝาแฝด พอเอาเข้าจริงรายนี้ก็เหมือนลืมไปว่าตัวเองจีบลูกชายบ้านนู้นอยู่ นั่งเงียบเป็นหอยป่วยไปได้
ทั้งโต๊ะมองมาที่อันนาเป็นตาเดียว คนถูกมองยิ้มน้อยๆ ถ้าเธอพูดออกไปเหล่าบรรดาชายหมอของเธอก็หายหมดนะสิ จีบก็จริงแต่ยังไม่อยากให้ผู้ใหญ่รู้นี้น่า อีกอย่างหมอภูธาราจะเอาเธออยู่หรอก
เพื่อนคุณแม่ก็พูดยังกับว่าลูกๆเป็นตะเกียบ แค่เปลี่ยนคู่ก็สามารถใช้งานได้แล้ว
“วงการหมอคืออะไรหรือลูก?” มันเป็นศัพท์สมัยใหม่ไม่แปลกที่คนรุ่นแม่จะไม่รู้
อันนาอึกอักคาดโทษแฝดน้องในใจอย่าให้ถึงทีแกก็แล้วกัน
“พี่เคยคบแต่คนที่ทำอาชีพหมอค่ะ”
อีกแล้วยัยเอ็มม่าเอาอีกแล้ว หัวจะปวดคาดโทษไว้สองเด้งแล้วนะ
“พี่ก็ว่าคุ้นหน้าที่แท้คือคนที่ตามจีบไอ้ภูนี่เอง” อันนาเงยหน้ามองคนนั่งถัดจากพี่หมอภูของเธอ ใครเขาเป็นใครทำไมหล่อระเบิดขนาดนี้
“แม่ขอแนะนำตัวลูกชายแม่เลยแล้วกัน คนโตภูธาราคนรองภูริช ถึงหน้าจะคล้ายๆกันแต่ไม่ใช่แฝดนะจ้ะ”
เมื่อได้ฟังเรื่องที่น่ายินดีคุณหญิงเพื่อนแพงก็หันไปยิ้มให้เพื่อนรัก ไม่คิดว่าหนูอันนานางแบบในดวงใจจะชมชอบลูกชายตัวเองถึงขั้นตามจีบ แบบนี้ก็เข้าทางละสิ
“คุณหมอภูคิดว่าในอนาคตน้องจะเอาชนะหัวใจคุณหมอได้ไหม”
อันนาหันขวับ! แม่นะแม่แค่ลูกสาวแม่สร้างวีรกรรมคนเดียวหมอเขาก็จะติดชื่อหนูสั่งห้ามเข้าโรงพยาบาลเขาแล้ว
“เอ่อ...ผมไม่ชอบอาชีพที่น้องทำครับ”
แรงนะหมอ...จะเหมารวมอาชีพเธอทำไมก็บอกไปว่าไม่ชอบเธอก็จบ!
“ถึงน้องจะดูแรงแต่น้องนิสัยดีนะ” คุณหญิงทั้งสองพยักหน้าให้กันยิ้มๆ “ลองเปิดใจให้ลูกสาวแม่ก่อน คุณหมอภูจะเห็นความน่ารักของเจ้าอันนามัน”
“แม่ พอแล้วน่า” อันนาสะกิดแขนแม่ยิกๆ ชงเข้มกว่านี้ก็บาริชต้าแล้ว คุณแม่ทั้งสองควรเบาๆหน่อยคุณลูกทั้งหกนั่งอยู่เนี่ยหัวใจจะวายกันแล้ว
“จะยังไงก็แล้วแต่แม่จะให้เวลาคุณลูกทั้งสองคู่ ถ้ามันรักกันไม่ได้เดี๋ยวแม่จ้ำจี้เลือกคู่แต่งให้เอง”
“ฉันเอาด้วย”
คุณหญิงเพชรรดาขามองหน้าลูกทั้งสองก่อนไหมเอ่ย จะมาจ้ำจี้อะไรถ้าจะขนาดนั้นก็จับแต่งวันนี้เข้าหอหลังจากเดินออกจากร้านอาหารเลยเป็นไง
บ่นในใจพออย่าไปพูดให้ได้ยินเดี๋ยวแม่เธอทำจริงๆขึ้นมาจะหนาวกันหมด
วัยทำงานที่ว่าคุยเก่งขอมอบมงให้คุณหญิงแพทย์ทั้งสองคุยกันเสียงดังเอิ้กอ้ากพอใจหนักหนา บ้างก็ชงคู่นั้นแวะคู่นี้เอาให้ครบสามคู่ราวกับกลัวว่าลูกๆจะน้อยใจ
อันนานั่งตัวลีบในรถหลังจากพูดแบบนั้นไปก็ดูเหมือนบรรยากาศระหว่างฉันกับพี่หมอภูจะดูห่างเหินมากกว่าเดิม บางทีก็อยากถามทำไมเขาถึงไม่ชอบอาชีพเธอกัน เหมือนกับเธอที่อยากถามตัวเองว่าชอบพี่หมอจริงๆหรือเปล่า
แบบนี้มันต้องพิสูจน์
“พี่หมอภู” อันนาเอ่ยเรียกคนข้างๆ หลังจากเขาได้รับคำสั่งจากมารดาให้มาส่งฉันต่อหน้าหลายๆคนเขาก็ปกติดีแต่พอมาอยู่กับฉันสองต่อสองสีหน้าท่าทางเขาก็เปลี่ยนไป “พี่หมอภูปักใจอะไรกับอาชีพอันเหรอคะ?”
ใบหน้าคมปรายหางตามามองก่อนจะเบนสายตากลับไปมองถนนเหมือนเดิม
“ผมแค่ไม่ชอบคุณ”
“แรงนะหมอ” ยกมือกอดอกเอนหลังพิงเบาะนุ่ม
“หน้าคุณหนาพอที่จะรับเรื่องแบบนี้ได้นะผมว่า”
“วัดจากอะไรคะ?”
“วันจากสายตาของผม”
สั้นๆได้ใจความ อันนาเบือนสายตาไปนอกหน้าต่างอย่าคิดว่าการที่เธอปลาบปลื้มเขาจะมาพูดอะไรแบบนี้กับเธอได้นะ ปากเล็กคว่ำหมับเมื่อคิดได้ดังนั้น
“จะด่าก็ด่า จะว่าก็ว่า ฉันให้อภัยหมอได้เพราะฉันชอบหมอค่ะ”
ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี้น่า
“แล้วผู้ชายอีกหกร้อยล้านของคุณละครับ?”
ใบหน้างามหันขวับอีกรอบ ทั้งวันเธอเจอแต่เรื่องเซอร์ไพร้ส์จริงๆ
“แค่คุยเล่นๆไม่ได้จริงจัง”
“ผมไม่ชอบคุณเป็นทุมเดิม ยิ่งคุณมีนิสัยรักสนุกผมยิ่งไม่ชอบคุณไปอีก ไม่ต้องมาหาผมแล้วนะครับผมจะหมั้นแล้ว”
“หมั้นกับใครคะ?”
“มันไม่ใช่เรื่องของคนนอกอย่างคุณครับ ลงไปได้แล้ว” อันนาหันไปมองหน้าพี่หมอของเธออีกครั้งก่อนจะตัดสินใจถอยทัพก่อน
ในตอนที่พี่หมอมองออกไปนอกหน้าต่างราวกับว่าไม่อยากมองเธอนักหนา อันนาโน้มตัวเข้าไปใกล้พร้อมกับฝังปลายจมูกเชิดรั้นลงที่แก้มสาก ก่อนจะรีบเปิดประตูย้ายตัวเองลงไปจากรถเขาให้เร็วที่สุด พอขาแตะพื้นรถคันนั้นก็พุ่งออกไปทันที
“ตอนนี้ไม่รักๆ พอรักขึ้นมาแม่จะทำให้คลั่งเลยคอยดู” บ่นไปราวกับระบายความในใจ
หมอภูธารา ศัลยแพทย์หัวใจและหลอดเลือด(Cardiovascular Surgeons) หรือ นายแพทย์ ภูธารา โชติเวระกุล ปัจจุบัน อายุ 35 ปี ความหล่อ ความเสน่ห์แรง นี้เรียกได้ว่าหล่อจนสาวๆอยากจะกรี๊ดสลบ ทั้งหุ่นเอย การวางตัวเอย หน้าตาเอย แถมมันสมองเอย ครบ! ผู้ชายคนนี้สมบูรณ์แบบอย่างหาที่ติได้ยาก
แต่ว่าเพราะอะไรทำไมเขายังครองตัวเป็นโสดทั้งที่หน้าที่การงานความพร้อมทุกอย่างมันก็มีครบแล้ว
“มึง กูได้ข่าวว่าพราวกลับมาแล้ว” แพรวานั่งอยู่มุมสุดของโซฟาไถโซเซียลแล้วบังเอิญเจอข่าวใหญ่ ก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนในวัยสร้างครอบครัวได้แล้วแต่มันยังครองตัวเป็นโสด
“แล้วยังไง?” ภูธาราถามขึ้น แต่ไม่ปฏิเสธว่าคิ้วกระตุกนิดๆที่ได้ยินชื่อนี้
“เธอจะกลับมาอยู่ที่ไทยถาวร” ปกรณ์เสริมขึ้นอีก ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก
รัมภาก็แค่คนที่มันชอบมานานแต่ไม่ใช่แฟนคนแรก ส่วนคนที่ทำให้เพื่อนรักเจ็บปางตายนั้นก็คือพราวมุก ปกรณ์รู้ว่าทำไมภูธาราถึงไม่ยอมเปิดใจให้นางแบบสาวสวยคนนั้น เพราะเธอมาในวิธีเดียวกันยังกับคัดลอกวางมาจากพราวมุกแฟนเก่าภูธาราที่ทำเอาหมอนั่นคลุ้มคลั่งไปเป็นปี ความเจ็บความกลัวคงสิงสถิตอยู่ในความรู้สึกของมันเลยไม่อยากเปิดใจรับผู้หญิงที่แรกๆมาจีบก็ดีทุกอย่าง พอมันเผลอใจรักก็ทิ้งมันอย่างเลือดเย็น
“ช่างเธอสิ” ภูธารายกแก้วเหล้าขึ้นกระดก อยู่ดีๆความรู้สึกอุ่นวาบก็เกิดขึ้นที่แก้มซ้ายตำแหน่งที่ยายแม่มดทำไว้
“คิดถึงใครอยู่ล่ะสิ ไม่ลองเปิดใจมึงก็ไม่มีทางรู้ว่ามันจะจบแบบเดิมไหม” แพรว่าอยากแนะนำให้เพื่อนลองเปิดใจ เหมือนกับที่ยอมเปิดใจให้รัมภาทั้งที่รายนั้นเจ้าชู้เงียบไม่ใช่ว่าไอ้หมอมันจะไม่รู้
“ไร้สาระ!”
เออ! งั้นก็เรื่องของมึงเถอะ
- Writer
