ตอนที่ 5 คนไม่ใช่คือไม่ใช่
1385 Words
ตอนที่ 5 คนไม่ใช่คือไม่ใช่
หัวข้อที่ตกเป็นการพูดถึงมากที่สุดก็คงเป็นข่าวซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังระดับฮอลลี่วูดอย่างอันนา วาร์ส หลังจากมีมือดีโพสต์วีดีโอที่นักแสดงสาวรุ่นพี่อย่างอันนาหวดตบนักแสดงสาวรุ่นน้องอย่างเดียร์น่าไม่ออมมือสักนิด บ้างหลายๆคนก็เข้าใจว่าเป็นการแสดงบ้างก็ออกปากสงสารนักแสดงรุ่นน้องที่ต้องมาประกบเบอร์ใหญ่อย่างอันนา ซึ่งเจ้าตัวก็เป็นคนแรงๆอยู่แล้ว หลายคนเลยเทกำลังใจไปทางนักแสดงหน้าใหม่ที่รับบทคนใช้ แต่เพราะความสวยที่หล่อนมีทำให้หลายๆคนสนใจ
“ใครมันช่างมือดีแท้” เอมิกายกมือเท้าใส่เอวหน้าตาบูดเบี้ยวนึกโทษคนที่ปล่อยข่าวไม่มีข้อมูลพวกนั้นในใจก็โมโห
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” อันนาเงยหน้ามองผู้จัดการของเธอยิ้มๆ
“แกก็เป็นซะอย่างนี้ หน้าตาเหวี่ยงๆนี่ไม่เคยเอาเรื่องใครจริงจังสักที จะมีไปทำไมหน้าตาร้ายๆแบบนี้”
“แฟนคลับบางคนบอกว่าหนูโลกสวยนี่คะ”
“จะโลกสวยโลกแคบอะไรก็แล้วแต่ แต่แม่เดียร์น่าอะไรนั้นไม่ได้ใสซื่ออย่างที่พวกเราเข้าใจ ระวังตัวไว้ด้วยนะอัน”
“ค่ะ อันไม่ยอมให้คนอื่นมาทำร้ายอันครั้งที่สองได้แน่นอน” ในที่สุดเรื่องที่เธอกังวลเมื่อวานก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ที่แท้มีคนเล่นบทนักแสดงสมบทบาททั้งในจอและนอกจอกับเธอ
ส่วนสาเหตุเธอรู้อยู่แล้ว
แม่กวางป่าสองเขานั่นกลับเป็นผู้ชนะตัวจริงผู้ชายทั้งในจอและนอกจอของเธอหล่อนรวบไปหมด นี้คือเหตุผลที่ฉันกำลังโมโหในตอนนี้
ภาพผู้หญิงยิ้มหวานปานน้ำตาลเคลือบอ้อยกับผู้ชายหน้านิ่งแต่ยอมหันสเต็กชิ้นโตส่งให้ฝ่ายหญิงกว่าสามสิบภาพ เป็นเครื่องยืนยันว่าฉันคนนี้แพ้ราบคาบ แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มจีบอีกครั้งเลย
สองคนนี้คุยๆกันอยู่แม่กวางสาวคนนั้นเลยเขม่นเธอสินะ
“จะกี่ร้อยคนก็ไม่ถึงคิวฉันสักที!” หมอนใบโปรดถูกยกปิดหน้าหลังจากนั้นก็กรี๊ดดังๆออกมาราวกับคับแค้นใจ
“แกเป็นอะไร?” เอมิกาเดินเข้ามานั่งข้างๆน้องสาวตัวเอง สายตาจับจ้องคนที่เหมือนจะสติหลุดไปแล้ว ถ้าจะบอกว่าสาเหตุคือข่าวตอนนี้ก็ไม่น่าใช่ “พูดมาสิ รอฟังเนี่ย”
“เจ้ ฉันรู้มาว่าแฟนเด็กของเจ้น่ะ” อันนาคว้ามือรุ่นพี่มาจับราวกับตั้งความหวังไว้เต็มเปี่ยม
“แล้วยังไง แฟนเด็กของฉันแล้วมันยังไง?” ทั้งผู้จัดการทั้งผู้ช่วยก็ต่างลุ้นไปด้วย
“เจ้จีบมายังไง เดิมทีไม่ชอบกันนี่”
“อ้อ ที่หัวร้อนเพราะเรื่องผู้ชายก็ไม่แปลกแกจะอายุสามสิบแล้วแต่หาผัวไม่ได้นี่น่า”
อันนาสะบัดมือผู้จัดการรุ่นพี่ทิ้งราวกับถูกจี้จุด
“บอกพี่เขาไปเถอะค่ะ เคยเห็นพี่อันนาบ้าผู้ชายคนเดียวได้เป็นปีไหมคะ นี่คนแรกเลยนะ”
“มีนจ้ะ” อันนาหันไปมองผู้ช่วยก่อนจะยิ้มชั่วร้ายส่งไปให้
“หนูมีธุระต้องไปจองที่จัดแฟนมีตของพี่อัน บ่ายบายค้า” หลังจากร่างของผู้ช่วยลับหายไปจากบริเวณสายตา อันนาก็หันไปจ้องผู้จัดการตัวเอง
“ฟังให้ดีนะหนู ก่อนอื่นฉันถามแกก่อนว่าคนนี้คิดแค่ไหน”
“ไม่ไกล แค่พ่อของลูกเองค่ะ”
แปะๆ แปะๆ ผู้จัดการปรบมือดังลั่นราวกับพอใจกับคำตอบของรุ่นน้องนัก
“อันดับแรก ไปเลิกกับผู้ชายของแกทุกคนก่อน แกต้องแสดงให้พี่หมอของแกเห็นว่าแกอยากจีบเขาจริงๆไม่ได้คิดเล่นๆเหมือนกับทุกคน”
“ทุกคนเลยเหรอคะ” โอดครวญราวกับเสียดาย
ใช่ไง แต่ล่ะคนถึงแม้ไม่ถึงขั้นคบกันแต่ดีกรีไม่ธรรมดาเลยนะ
“ทุกคนจ้ะ ที่เขาไม่เอาแกเพราะแกเจ้าชู้แบบนี้ไง”
“ก็หนูเหงานี่” เธอแย้งผู้จัดการ
“แกต้องจริงจังกับการเลือกคู่ครองได้แล้ว ขนาดแฟนคลับยังเชียร์ให้แกมีแฟนเหมือนยัยดาวิสาเลย เห็นไหมมีแฟนดีมันก็ดีไงอัน”
“ก็หนูจีบไม่ติด”
“ก็แกไม่จริงจัง ลองจีบจริงจังดูสิผู้ชายที่ไหนจะหนีแกรอด ต้องตกหลุมรักในตัวตนของแกแน่นอน”
“หนูก็คิดว่าหนูชอบคุณหมอมากกว่าเพื่อนคุยของหนูคนอื่นๆ เขาทั้งเพอร์เฟ็กสมบูรณ์แบบทุกอย่างแถมได้มายากด้วย เขาดูน่าสนใจจนฉันเก็บเขามาซุกไว้ในหัวใจตั้งนานแล้วค่ะ” พูดไปก็ยิ้มไปจะให้ปฏิเสธยังไงว่าไม่อยากได้เขา
“เอาล่ะอีหอย สู้เขา”
“รอไปผูกแขนหลานได้เลยคะเจ้”
“ร่วมงานแต่งสิ แกจะมาข้ามขั้นได้ยังไง” หลังจากนั้นผู้จัดการก็บ่นเธอยาว อยากให้ยัยเดมกลับมาจากเมืองนอกไวๆจังอย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องมาโดนบ่นยาวแต่เช้าจนพระอาทิตย์ตกดินแบบนี้ รีบมาให้ว่องเลยนะยัยเพื่อนรัก!
เอาล่ะ! ยกที่หนึ่งเริ่ม
“อันจะเลิกกับผมจริงเหรอครับ หรือว่าคุณมีคนคุยอื่นผมเข้าใจได้แต่อย่าเลิกคุยกันกับผมเลยนะครับ”
“ขอโทษนะคุณนิค ฉันว่าเราไปต่อกันไม่ได้จริงๆค่ะ”
“ผมชื่อลีฟครับ”
!!
“อ้อ นั่นแหละค่ะ ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิอัน”
“เลิกคุยกัน หมายความว่าไงครับ?” แม่จะปาดน้ำตาแล้วนะหมอคนนี้หล่อแบบบรรลัยได้เลย คิดเรื่องหมอภูดูอีกทีดีหรือเปล่า ไม่สิเธอต้องหนักแน่น
“ก็ตามที่ได้ยิน ข้าวมื้อนี้อันเลี้ยงค่ะ” ยิ้มส่งไปทั้งที่ในใจเสียดายจนแทบจะร้องไห้ กว่าจะเตาะมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ นางแบบสาวว่าจบก็วางค่าอาหารไว้ที่โต๊ะก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
“ทำไมต้องเลิกคุยกันครับ” ส่วนคนนี้ก็อบอุ่น หมอหมาหมอใจ โอ๊ย! ถ้าฉันชอบอีตาหมอภูฉันมีเขาได้คนเดียวแต้ถ้าฉันโสดฉันได้ทุกคนที่ฉันชอบ
“อ๋อ พี่ขอโทษนะพอดีพี่จะแต่งงานแล้ว”
“ผมเสียใจนะครับ”
‘พี่ก็เสียใจจ้ะน้องหมอหมา’
“ขอบคุณสำหรับกาแฟแก้วนี้นะคะ ไปแล้วนะ” พูดจบก็รีบสลายตัวออกจากร้ายกาแฟให้ไว ขื่นอยู่ต่อไอ้พี่หมอภูน่ะจะไม่เอาแล้ว
“เหลืออีกสามคนค่ะ ให้นัดเลยไหมคะ?” มีนว่ายิ้มๆ มองดูสภาพรุ่นพี่แล้วก็อยากขำแต่กลัวโดนเด้งออกจากงาน
“จัดการบอกเลิกไปเลย พอๆ เหนื่อยจะตายเธอไม่รู้ล่ะสิการต้องบอกเลิกผู้ชายหน้าตาดีมันทำให้ฉันเสียใจแค่ไหน” พูดจบก็ได้แต่มองเหล่าบรรดาผู้ชายในสต็อกที่เริ่มหายไปทีละคนจนใกล้จะหมดแล้ว ใครหน้าตาดีมากๆหน่อยหรือชอบเป็นพิเศษเธอก็อยากมาเจอเป็นครั้งสุดท้าย
ที่มาเจอน่ะแค่คนที่รู้สึกชอบๆส่วนคุยเฉยๆยืมนิ้วเท้าคนอ่านมานับยังเหลืออีกมากโข เธอไม่ได้เจ้าชู้แต่เพราะเธอเหงาต่างหากดาราก็อยากมีเพื่อนคุยนะ
“พี่ดูนางแบบคนนี้สิ สวยมากเลยได้ข่าวว่ากลับมาจากเมืองคาสน์ด้วย”
“หน้าลูกครึ่งนะแต่ชื่อไทยมาก” อันนามองนางแบบชื่อดังเลยก็ว่าได้ เธอรู้จักคนนี้และยอมรับว่านับถือเป็นรุ่นพี่เงียบๆชอบสไตล์การตอบคำถามนักข่าว ทั้งยังใช้ชีวิตได้ดีจนอยากยกนิ้วโป้งให้ กลับมาไทยใช่ไหมภาวนาให้ได้ร่วมงานนะพี่ ‘พราวมุก’
- Writer
