วิศวะขังรัก (Engineer’nSister)

EPISODE 12

วิศวะขังรัก

(Engineer’ nSister)

EPISODE 6

“เกล้าไม่ชอบคนขี้ขโมย เจนก็เหมือนกันใช่ไหมล่ะ” น้ำเสียงหวานเอ่ยเนิบนาบทิ้งท้าย ขณะเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง

เจนนี่ได้แต่มองตามคนที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าเป็นคนที่ดูอ่อนต่อโลกใบนี้ที่สุด ทว่าเธออาจจะเข้าใจผิดไป รัดเกล้าอาจจะมีความคิดลึกซึ้งเกินกว่าที่ใคร ๆ จะมองเธอออกก็ได้ ทั้งเธอยังใจเย็นมากเสียด้วย

“เธอพูดอะไรกับยัยเจนนี่ยังเหรอ” มัดหมี่อดเข้ามากระซิบถามไม่ได้

“ก็แค่...หาทางออกให้นิดหน่อย เป็นถึงเจ้าแม่ม.6จะมาโวยวายหาเรื่องคนที่เสแสร้งเก่งต่อหน้าคนอื่นให้ตัวเองเสียชื่อทำไม เธอว่าไหม” รัดเกล้าว่าแล้วระบายยิ้มออกมาจาง ๆ ทำให้มัดหมี่ได้แต่แค่นเสียงออกมาเบา ๆ เพื่อนเธอนี่มันเหลือเกินจริง ๆ นะ

ณ ห้องพยาบาล

“ฮึ่ย! น่าโมโหยัยเจนนี่จริง ๆ กล้าผลักฉันจนล้มกระแทกพื้น เจ็บมือไปหมด” ชะเอมกระชากเสียงขุ่น ขณะปล่อยให้ส้มทำแผลที่มือให้ ถ้าไม่เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นหลานเจ้าของสถาบันเธอคงเล่นงานคืนไปแล้ว

“แต่ก็ดีนะที่ยัยรัดเกล้าเข้ามาช่วยพูดให้เธอ เป็นพวกคุณหนูหน้าโง่ชะมัด ลูกสาวมาเฟียอะไร๊! แค่เธอแกล้งบีบน้ำตายัยนั่นก็เชื่อแล้วอะ” ส้มว่าเสียงหยัน

“ยัยรัดเกล้าจะโง่หรืออะไรก็ช่าง อยากเสนอหน้าเข้ามาสอดก็ตามใจ” ชะเอมว่าอย่างไม่แยแส พวกลูกคนรวยก็ชอบทำอะไรตามใจตัวเองทั้งนั้น

“แล้วเรื่องพี่แบงก์ล่ะ เธอจะเอาไง” ส้มถามต่อ

“คนอย่างชะเอมถ้าคิดจะเอาใครขึ้นมาก็ใช่ว่าจะยอมแพ้ง่าย ๆ อีพวกหน้าสวยบ้านรวย แต่ปากร้ายใจร้อนแบบยัยเจนนี่ ผู้ชายจะทนได้นานแค่ไหนกัน” ชะเอมเอ่ยเสียงหยัน

“แปลว่าเธอมีแผนเหรอ” ส้มถามอย่างอยากรู้

“แหงสิ! ถ้าตอนงานกีฬาสีฉันได้ถือป้ายโรงเรียนพี่แบงก์ก็คงไม่หันไปสนใจยัยเจนนี่หรอก เพราะยัยบ้านั่นที่แย่งเรื่องถือป้ายของฉันไป”

ชะเอมยังแค้นไม่หาย ถ้าพ่อของเจนนี่ไม่สนับสนุนเงินค่าชุดกิจกรรมล่ะก็ คนที่ได้ถือป้ายคงเป็นเธอ

“ยัยเจนนี่ก็ขี้แย่งแบบนั้นอยู่แล้ว แกอย่าไปยอมล่ะ” ส้มได้ทีสุมไฟให้เพื่อน

“คนอย่างชะเอมไม่มีทางยอมอยู่แล้ว แกคอยดูไปเหอะยัยส้ม” ชะเอมเอ่ย แววตามาดร้ายฉายประกายชัดเจน

เย็นวันนั้น...ห้องเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ที่ทุกวันพุธมักจะเลิกเรียนไวกว่าปกติหนึ่งคาบ ทำให้รัดเกล้าและเพื่อน ๆ ได้ออกจากโรงเรียนก่อนใคร ซึ่งสาวน้อยและมัดหมี่มักจะแวะไปที่ ‘ร้านหนังสือตาเต้’ เพื่อซื้อหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นเล่มต่อมาอ่านกันในช่วงวันหยุด

“รับสองเล่มเลยนะครับ” น้ำเสียงห้าวที่เอ่ยถามมาทำให้รัดเกล้าซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาหาบัตรสมาชิกค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย เพราะรู้สึกว่าน้ำเสียงนั้นช่างไม่คุ้นหูเอาเสียเลย

“ใช่ค่ะ” เธอเอ่ย มองสบตาคู่คมของคนที่ยกยิ้มมุมปากจาง ๆ ให้ แล้วก้มหน้าล้วงหาบัตรในกระเป๋าต่อ

“ยัยเกล้าพี่เขาหล่อจังอะ อย่างกับนักร้องเกาหลีแน่ะ” มัดหมี่ไม่วายหันมากระซิบข้างหูเธอให้มองดูหนุ่มแคชเชียร์คนใหม่ของร้าน ที่ทั้งสูงยาวเข่าดี แถมขาวและหล่อเกาหลีมากอีกต่างหาก ซึ่งเมื่อรัดเกล้าลองลอบมองอีกฝ่าย เธอก็ต้องตกใจไม่น้อยเพราะเขาเองก็กำลังมองมาที่เธอเช่นกัน นัยน์ตาคมที่ค่อย ๆ พราวระยับพร้อมเรียวปากหยักสวยที่ขยับยิ้มส่งมาให้ ทำเอาสาวน้อยได้แต่หน้าร้อนผ่าว หลุบสายตาลงอย่างช่วยไม่ได้ ท่าทางเขินอายจนเห็นว่าพวงแก้มใสขึ้นสีระเรื่อทำให้ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างพอใจ

“มีบัตรสมาชิกไหมครับ” เขาเอ่ยถาม

“มีค่ะ” รัดเกล้าว่าพร้อมยื่นบัตรสมาชิกให้ ไม่วายต้องรีบหลุบสายตาลง เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่มองหน้าเธอไม่วางตาเลย

“สมาชิกที่ถือบัตรของร้านจะได้ปกใสฟรีนะครับ ให้ใส่เลยไหม” แคชเชียร์หนุ่มเอ่ยถาม มองจ้องลูกค้าตัวน้อยไม่วางตา

“ใส่อะไรคะ?” นั่นทำให้รัดเกล้าย้อนถาม

“ให้พี่ใส่เลยไหม” ชายหนุ่มถามย้ำ แล้วอมยิ้มอย่างมีเลศนัย จนมัดหมี่ต้องสะกิดแขนเพื่อนสาวว่าอย่าไปรับปากเขาเชียว