“ไปไกลๆ ส้นตีนกูเลย” ผมพูดเสียงลอดไรฟันเมื่ออีกระเทยโรคจิตคลำหัวผมอย่างเอ็นดู ต่อหน้าแพรไหมมันยังกล้าทำแบบนี้!
“เอ้า ตัวเอง เค้าก็จะมาถามว่าตกลงตัวเองหาหลักฐานมาปรักปรำเค้าได้อ๊ะยัง?” มันพูดจาอ้อล้อพร้อมทำตาปริบๆ น่าถีบสุดๆ ผมต้องฆ่ามันให้ได้เลย!
“หลักฐานอะไรเหรอ?” แพรไหมมองผมที มองไอ้เดย์ทีอย่างต้องการคำตอบ
“หน้าตาไม่น่าชอบเสือก ผัวเมียเขาคุยกัน ไม่ยุ่งสิคะชะนี”
“...” เพราะคำพูดน่าถีบของไอ้เดย์ทำให้แพรไหมถึงกับสตั๊นไป แน่ล่ะ ไม่ใช่แค่เธอ ผมเองก็เหมือนกัน ผ่านไปแค่วันเดียวอะไรทำให้มันปากหมาน่าฆ่าได้ขนาดนี้
“ฮะฮะ ตลกดี ไม่กี่วันมานี้นายยังบอกชอบนาวาอยู่เลย ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเต็มร้อยแล้วเหรอ? ตุ๊ดนี้เปลี่ยนใจง่ายทุกคนรึเปล่า?” แพรไหมพูดเสียงเรียบแต่ยั่วประสาทไอ้เดย์ ผมไม่รู้หรอกว่าสองคนนี้มีอะไรกัน แต่คงไม่ชอบขี้หน้าเอาสักเท่าไหร่... บางทีไอ้เดย์คงไปทำเรื่องไว้นั่นแหละ ผมไม่แปลกใจหรอก!
