แหม ก็แค่แซว... เห็นมันเครียดไง “กูล้อเล่น”
“กวนตีน” มันว่า
เฮอะ กูเกินคำนั้นมานานแล้วเดย์....
“อยากระบายใส่กูก็ได้นะ กูฟังได้” ผมว่าก่อนจะเปลี่ยนที่นั่งไปฝั่งตรงข้ามก่อนที่มันจะเลื้อยและชอนไชผมมากกว่านี้ ดวงหน้าเนียนถอนหายใจตั้งหลักก่อนจะยิ้มบางแสร้งบอกว่าโอเค
“มึงเป็นกระดานวาดภาพเหรอ? ถึงจะให้กูระบาย”
“กูขอเปลี่ยนคำพูด กลับไปสุภาพเหมือนเดิมเถอะ ถ้าอนุญาตให้หยาบคายแล้วมึงจะกวนตีนกูขนาดนี้”
“ล้อเล่น” มันหน้ายิ้มแต่ผมหน้ายักษ์ รู้สึกเหมือนโดนตอกกลับชอบกล เอาเถอะ เห็นมันไม่สบายใจอยู่หรอกนะ เลยยอมๆ ให้ “มันถึงกำหนดที่เราเปลี่ยนตัวกันแล้วใช่ไหม?”
คำพูดของคนตรงหน้าทำผมกะพริบตาปริบๆ ก็เข้าใจนะว่ารีบ แต่มันก็ตรงเวลาเกิ๊น ชาติก่อนแม่งเป็นซินเดอเรลล่าเหรอถึงได้มาเวลาเที่ยงคืนเป๊ะขนาดนี้ ผมเงียบไป เปลี่ยนตัวเลยก็ดีนะ จะได้ไม่มาปวดหัว...
‘เฮ้อ ไม่เจอมึงตั้งนาน ออกมาเม้าส์กันตรงระเบียงหน่อยส
