Ep.2 ฉันเป็นเกย์
838 Words
- กิ่งกานดา -
ร้านอาหารญี่ปุ่น
"น้องคะ พี่ขอซาซิมิ , ข้าวราดแกงกระหรี่ , ทงคัตสึ , โอเด้งหม้อไฟ , ยากินิคุ , แล้วก็บุฟเฟ่ซูชิค่ะ อ่อ ! น้องคะ ทั้งหมดที่สั่งไปขอชุดจัมโบ้หมดเลยนะคะ "
พอมาถึงที่ร้านฉันก็จัดการสั่งทุกอย่างที่อยากกินรัวๆจนพนักงานแทบจะติ๊กปากกาตามไม่ทันเลยทีเดียว ส่วนอีตานั่นก็นั่งอ้าปากค้างก่อนจะหันหน้าหนีคล้ายคนกำลังคิดผิด
และอย่าคิดว่าฉันจะสนใจท่าทีใดๆของเขา เป็นคนบอกเองนี่นาว่าจะเลี้ยง
รอไม่นานพนักงานก็ทยอยเอาอาหารเข้ามาเสิร์ฟ ฉันที่กำลังหิวโซก็ไม่รอช้าคว้าตะเกียบคว้าช้อนขึ้นมาและสวาปามอาหารตรงหน้าทันทีอย่างเอร็ดอร่อย
"คุณไม่กินเหรอ ? กินสิ อร่อยนะ งั่มๆๆ"
ฉันเงยหน้าขึ้นถามอีตาขี้เก็กที่นั่งอยู่ตรงหน้าทั้งที่มีอาหารอยู่เต็มปาก อาหารที่สั่งมาถูกฉันฟาดไปเกือบครึ่ง แต่เขายังนั่งนิ่งเป็นจ่าเฉยไม่ยอมขยับซักที
"รีบๆกินเถอะ ฉันจะได้พูดเรื่องของฉันซะที"
นั่นคือคำตอบที่ฉันได้รับจากเขา
"อ่าฮะ. . .''
จากนั้นฉันก็ตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่สนใจเขาอีก ที่ฉันมีอาการหิวโหยเหมือนคนอดอยากขนาดนี้เนี่ย ก็เพราะเมื่อคืนฉันปาร์ตี้กับเพื่อนหนักไปหน่อยน่ะสิ
ข้าวเย็นก็ไม่ได้กิน เช้านี้ก็ตื่นสายข้าวเช้าเลยไม่ได้กินอีก ตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงมีแค่กาแฟแก้วเดียวเท่านั้นที่ตกถึงท้อง
"ฉันอิ่มแล้ว ว่าเรื่องของคุณมาสิ"
ฉันเอ่ยปากถามเขาทันทีที่อิ่ม พร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
"ฉันเป็นเกย์ !"
ฟู่ดดดดดดดดดดดดดด !
น้ำถึงกับพุ่งออกจากปากอีกิ่ง !!
"แค่ก ! แค่ก ! แค่ก ! "
ฉันสำลักน้ำเลยเหอะกับคำพูดของเขา และพอฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาเท่านั้น !
เชี่ยยย !
ใบหน้าของอีตาขี้เก็กนี่เต็มไปด้วยน้ำที่พุ่งออกจากปากของฉันไปเมื่อกี้น่ะสิ ! แถมเขายังมองมาที่ฉันปานจะกินหัวอีกด้วย !
กรรมของอีกิ่งจริงๆ
"คุณ ! ฉันขอโทษ ฉันตกใจไปหน่อย ขอโทษจริงๆนะ"
ฉันขอโทษขอโพยเขายกใหญ่ รีบลุกขึ้นหยิบกระดาษทิชชู่ไปซับน้ำที่เกาะอยู่บนหน้าของเขาอย่างร้อนรน
พรึ่บ !
"อ๊ะ !"
ฉันร้องอย่างตกใจ เมื่อถูกเขาปัดมือออกแรงๆ
"นั่งลง ! แล้วฟังที่ฉันพูด"
เขาสั่งเสียงห้วน ฉันจึงทำหน้าจ๋อยแล้วค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งเหมือนเดิม ไม่ได้กลัวนะ แค่เกรงใจ. .
"ฉันคิดว่าฉันเป็นเกย์. . ."
จากนั้นเขาก็เริ่มเล่าถึงเรื่องที่เขาแอบชอบญาติของตัวเองที่เป็นผู้ชาย ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคนที่ความจำเสื่อมคนนั้นยังไงล่ะ แต่ได้ข่าวว่าตอนนี้ความจำของเขากลับมาแล้ว
และจากที่จับใจความได้ คืออีตาขี้เก๊กเนี่ยเหมือนจะสับสนในตัวเอง คิดว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่รู้สึกแบบนั้นแค่กับญาติของตัวเองเท่านั้น คนอื่นไม่รู้สึกอะไร ก็เลยเกิดความสับสนในตัวเองขึ้นมา
"มีทางไหนที่จะทำให้รู้ชัดรึเปล่าว่าฉันเป็นหรือไม่เป็น ?"
เขาเอ่ยถามหลังจากที่เล่าทุกอย่างจบลง
"ก็ถ้าคุณไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนอื่น งั้นคุณก็ลองคบกับผู้หญิงดูสิ ถ้าคุณรู้สึกอะไรกับผู้หญิงก็แสดงว่าคุณไม่ได้เป็น แต่ถ้าคุณไม่รู้สึกอะไรอีกเหมือนกัน ฉันว่าคุณอาจจะผิดปรกติทางจิต และคงต้องใช้เวลาในการรักษาระยะหนึ่ง"
ฉันแนะนำ ไม่รู้หรอกว่าเขาจะทำตามที่ฉันพูดรึเปล่า แต่ตามหลักแล้วฉันก็ต้องแนะนำแบบนี้
"แค่นี้เองเหรอ ?"
เขาถามกลับเหมือนไม่เชื่อที่ฉันแนะนำไป
"ก็ต้องลองดูก่อนสิคุณ ได้ผลหรือไม่ได้ผลค่อยว่ากันอีกที"
เขาทำท่าครุ่นคิดตามที่ฉันพูดและเงียบไปพักหนึ่ง แล้วอยู่ๆเขาก็ลุกขึ้นยืนทำเอาฉันตกใจ !
"ฉันจะลองดูก็ได้ หมดธุระแค่นี้แหล่ะ นี่ค่าอาหารและค่าเสียเวลาของเธอ"
พูดจบเขาก็วางเงินไว้บนโต๊ะปึกหนึ่ง จากนั้นก็เดินดุ่มๆออกจากร้านไปทันที ปล่อยฉันให้นั่งเอ๋ออยู่ในร้านอย่างงๆ
เดี๋ยวก่อน !
ได้ข่าวว่าฉันมากับเขาไม่ใช่เรอะ !?
แล้วเขาก็จะกลับไปโดยทิ้งฉันไว้เนี่ยนะ !!
บ้าไปแล้ว !
ฉันรีบเดินไปจ่ายเงินกับพนักงาน และพอฉันออกมานอกร้าน รถของอีตาขี้เก็กนั่นก็ไม่ได้จอดอยู่หน้าร้านแล้ว !
อีตาบ้าเอ๊ย ! พาฉันมาแล้วทำไมไม่พาฉันกลับไปด้วยเล่า !!
- กิ่งกานดา -
- Writer
