"คะ คุณจะฆ่าหนูเหรอคะ?" เขาต้องพูดเล่นแน่ๆ หรือไม่ก็ขู่ขำๆ แต่เมื่อฉันเผลอมองเข้าไปในนัยน์ตานิ่งลึกคู่นั้น ก็เหมือนตัวเองถูกกระชากลงไปใต้ทะเลลึก
แววตาเขาดูมืดมน
และฉันรู้สึกหนาวเหน็บเมื่อจมอยู่ในนั้น เขาดูไม่มีความสุขเลย ทำไมนะ... ทำไมชีวิตของผู้ชายคนนี้ถึงดูแปลกประหลาดไปซะหมด พอรู้สึกแบบนั้นฉันจึงเลือกหลบตาและยิ้มให้เขาแทน เผื่อว่ามันจะแบ่งเบาสถานการณ์อันตึงเครียดนี้ได้บ้าง
"คุณจะฆ่าผู้หญิงน่ารักแบบหนูลงเหยอ?"
เสียงแปดของฉันทำให้บอดี้การ์ดหันมองหน้ากัน และเมื่อมันไม่มีผลใดๆกับผู้ชายชื่อแทนไท ฉันจึงลุกขึ้นยืน แล้วเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเขาขอร้องดีๆ
"หนูขอบคุณจริงๆที่คุณช่วย แต่เรื่องมีลูกกับคุณ หนูทำให้ไม่ได้ อนาคตหนูล่ะ พ่อแม่หนูล่ะ? มีลูกนะคะไม่ใช่ชวนกินส้มตำ มันไม่ง่ายเลย"
ฉันพยายามอธิบายอย่างใจเย็น แต่เมื่อเอื้อมไปแตะแขนเขาเท่านั้น คุณแทนไทก็คว้าปืนบนโต๊ะเล็งมาที่ฉันทันที ฉันชะงักน
